Lekker hip en op tijd ontdekt: De Heidenroosjes
Zoals bekend heb ik de nieuwe trends, innovaties, films en bandjes altijd als eerste in de smiezen. Zo ook De Heidenroosjes. Ze bestaan dit jaar 20 jaar en ik had zelfs nog nooit maar een nummer van hun gehoord. Heerlijk, als je zo bij de tijd bent.
Afgelopen week werd ik meegevraagd door een redelijke die hard-fan (hij had zelfs een overhemd van die gasten aan) voor een optreden in De Helling, hier in Utrecht. Met enige angstige voorgevoelens (als het net te hard wordt, stort ik mij meestal op de rookruimte...;)) trokken we naar de zaal, waar ik vervolgens echt enorm ben verrast door een stel oude punkrockers uit Limburg. Nooit gedacht dat me dat nog eens zou gebeuren.
Vanaf het allereerste nummer, 'Time is ticking away', was het feest. Maar de grootste verrassing en traktatie moest nog komen, want bij het volgende nummer bleken die gasten dus ook gewoon in het Nederlands te punkrocken en daar was ik mij volstrekt niet van bewust. En dat zijn eigenlijk veel leukere, grappiger en unieke nummers dan alle Engelstalige, want 'dat slag' kom je natuurlijk wel vaker tegen.
Met absolute toppers als 'Ik wil niks', 'Lekker belangrijk' en 'Tering tyfus takketrut' win je mij al vrij makkelijk. Als het dan ook vooral lekker hard en rechtdoor wordt gespeeld, met een zanger die naast schreeuwen en druk heen en weer rennen ook echt heel erg goed bij stem is, dan mist er weinig meer op zo'n avond. De absolute topper werd echter nog even bewaard, tot bijna het einde van de show. Het nu al legendarische 'Sjonnie en Anita' was het hoogtepunt van mijn avond en is dat waarschijnlijk ook van mijn hele muzikale kalenderjaar. Zelden direct zo uitzinnig mee lopen blèren met een nummer dat ik nog nooit zelfs maar had gehoord.
Gelukkig was Sjonnie en Anita al bijna net zo oud als de band zelf, dus ook dat nummer heb ik weer lekker snel in de smiezen. Ik durf het er inmiddels bijna niet meer over te hebben en voel me alsof ik net een leuke soloartiest genaamd Robbie Williams heb ontdekt. Draak!
Bedankt Tinus! Het was top...;)
Afgelopen week werd ik meegevraagd door een redelijke die hard-fan (hij had zelfs een overhemd van die gasten aan) voor een optreden in De Helling, hier in Utrecht. Met enige angstige voorgevoelens (als het net te hard wordt, stort ik mij meestal op de rookruimte...;)) trokken we naar de zaal, waar ik vervolgens echt enorm ben verrast door een stel oude punkrockers uit Limburg. Nooit gedacht dat me dat nog eens zou gebeuren.
Vanaf het allereerste nummer, 'Time is ticking away', was het feest. Maar de grootste verrassing en traktatie moest nog komen, want bij het volgende nummer bleken die gasten dus ook gewoon in het Nederlands te punkrocken en daar was ik mij volstrekt niet van bewust. En dat zijn eigenlijk veel leukere, grappiger en unieke nummers dan alle Engelstalige, want 'dat slag' kom je natuurlijk wel vaker tegen.
Met absolute toppers als 'Ik wil niks', 'Lekker belangrijk' en 'Tering tyfus takketrut' win je mij al vrij makkelijk. Als het dan ook vooral lekker hard en rechtdoor wordt gespeeld, met een zanger die naast schreeuwen en druk heen en weer rennen ook echt heel erg goed bij stem is, dan mist er weinig meer op zo'n avond. De absolute topper werd echter nog even bewaard, tot bijna het einde van de show. Het nu al legendarische 'Sjonnie en Anita' was het hoogtepunt van mijn avond en is dat waarschijnlijk ook van mijn hele muzikale kalenderjaar. Zelden direct zo uitzinnig mee lopen blèren met een nummer dat ik nog nooit zelfs maar had gehoord.
Gelukkig was Sjonnie en Anita al bijna net zo oud als de band zelf, dus ook dat nummer heb ik weer lekker snel in de smiezen. Ik durf het er inmiddels bijna niet meer over te hebben en voel me alsof ik net een leuke soloartiest genaamd Robbie Williams heb ontdekt. Draak!
Bedankt Tinus! Het was top...;)
Reacties