Bowlen: de kunst van het "draaien en zwaaien"

De bowlingsport is een van de meest onderschatte vormen van amusement gecombineerd met een delicaat topsportgevoel dat er bestaat. Zelfs breien wordt serieuzer genomen en kleiduivenschieten is zelfs Olympisch.

De reactie van Yuri op de laatste post alhier, vraagt natuurlijk om weerwoord, uitleg en een bevestiging van wat nu definitief is: de wedstrijd is begonnen.

Bowlen is een serieuze sport. Voor echte kerels en echte vrouwen, die ondanks een drukke agenda toch kans zien hun talenten te verfijnen waar het gaat om het zo goed en gericht mogelijk afwerpen van een veel te grote bal met drie gaten erin, in de richting van een tiental staande kegels. De crux zit 'm in de beweging van de heupen tijdens het werpen van deze bal. Dus niet in het aantal kegels dat struikelt over jouw toevallig passerende bal. Yuri.

Het gaat dus ook niet om de massa, kracht en snelheid waarmee de bal middels suicidale snelheden richting de achterwand wordt gesmeten. Dit onzekere gedrag levert veel zweetdruppels op en daarbij gaat de focus bij een dermate onbehouwenheid teveel naar de arm, waardoor een groter risico bestaat op knieblessures. Het grote geheim achter menig gesneuvelde bowlingcarriere. Mark.

Het geheim van het succes zit dus verwerkt in de souplesse waarmee de heupen een rondje zaak draaien, terwijl de bal achteloos aan zijn verticale zwaai van vloer naar plafond begint. De draai en de zwaai vallen samen, zoals een mooi beeld kan worden aangevuld met een dermate passend stuk muziek, dat tranen een automatisch en direct gevolg zijn. Dat effect kan met bowlen ook worden bereikt. In tegenstelling tot voetbal (pijn), wielrennen (vermoeidheid), auto- en motorsport (uitlaatgassen) en handbal (schaamte), sporten waar ook tranen bij komen kijken, maar waar een hoger esthetisch gevoel geen enkele rol kent.

De draai en de zwaai. Daar ga ik de beide heren vrijdagavond in onderichten. Mijn lesmethode is altijd simpel. Eerst beginnen we met een paar biertjes, daarna richten we onze genotvolle en eenzijdige blikken op onze vrouwelijke metgezellen. En nemen nog een biertje. Deze 'darts-aandoende' benadering zorgt ervoor dat de heupen op een welhaast onmogelijke en zeker unieke losse manier gaan werken. Voor ons, en niet zoals zo vaak op de dansvloer, tegen ons. Na een aantal smaakvol genuttige biertjes en een begeleidend gesprek op hoog en erudiet niveau, staan we op en rollen onze in kekke schoenen gehulde voeten zich als vanzelf naar het magisch plankier. Daar aangekomen start de demonstratie. Van de draai en de zwaai. Om het direct vanaf het begin aanwezige hoge niveau vast te kunnen houden, is een zekere mate van constantheid nodig in het drinkgedrag. Daartoe is de beste vriend van mijn soepele heup die avond de barkeeper. En Mark en Yuri uiteraard, de natuurlijke motivators voor een avond topsport in de Utrechtse binnenstad.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Zoveel trots, wat een prestatie!!

Toch best indrukwekkend

Waar ga je op vakantie als je traint voor een triathlon?