Onze middelste, Finn van 4 jaar, is een redelijk onbeholpen houwdegen. Met een behoorlijk stevig postuur (van wie?), veel enthousiasme (van zijn vader) en een behoorlijke lompheid (hmmmm....;)) kan hij het best worden omschreven als een soort Jerommekke op kleuterleeftijd. Dus om al die kracht en stoeivaardigheden een weg naar buiten te gunnen, doe je zo'n kind op judo. Dat kan hier al op zijn vierde, dus ergens afgelopen voorjaar zijn we begonnen bij 'de Tuimelaars' bij Erik Verlaan Sport . Elke dinsdagmiddag togen vader en zoon braaf en vol plezier naar een drie kwartier durende exercitie in de gymzaal van een lokale basisschool waar zo'n tien van die units elkaar vervolgens met alle (Japanse) respect alle hoeken van de mat laten zien. Afgelopen dinsdag mocht de man voor het eerst een 'judoexamen' doen. En de eerlijkheid gebied te zeggen dat papa nerveuzer was dan het lijdend voorwerp zelf. Ik vond het hartstikke spannend, maar had gezien zijn karakter (niet a...
Anderhalve week geleden kwamen wij terug uit de VS. Het was, zoveel is al wel duidelijk, een 'life changer' voor ons. Dat klinkt vooral heel dramatisch, dat is dan maar zo. Het is in dit geval een positieve draai. Misschien nog niet eens door de tastbare resultaten, waarover zo meer. Wel door de hoop die er bij ons weer is ingeslopen, nadat deze de afgelopen jaren vakkundig was getemperd in Nederland. Hoop, omdat er dus wel degelijk verandering en zelfs verbetering mogelijk is in de status van De Vrouw. Niet door vooral 'zo rustig mogelijk' te doen, maar door vol gas aan te sturen op overbelasting en zo grenzen te verleggen. Twee totaal tegengestelde behandelingen, de eerste is Nederlands, de tweede Amerikaans. Hoop, omdat er vanaf de eerste dagen al voelbare effecten optraden. Zo stond ze op woensdag ineens onderaan een trap. Zonder daar bewust over nagedacht te hebben. Dat was al enkele jaren onmogelijk. Traplopen is een bezigheid die focus en concentratie vereist. Al...
Vandeweek zat ik met een nieuwe (ING-collega even over voetballen te kletsen en kwamen we vrij natuurlijk uit op het onderwerp 'lelijkste shirts ooit'. Een korte zoektocht op internet leverde direct een verzameling afzichtelijke gedrochten op en vooral ook veel bewuste herinneringen aan de specifieke shirts en de spelers die er daadwerkelijk in hebben moeten rondsjouwen. Een volstrekt arbitraire top-x mag natuurlijk niet ontbreken. Al zal het de lezer uiteraard niet verbazen dat er geen shirt in deze top-x voorkomt waarin Diego Maradona heeft gevoetbald. Objectiviteit is tenslotte voor mietjes...;). Of toch, eentje... Ik was 'm eigenlijk al vergeten, maar FC Barcelona speelde in 1997 echt in dit shirt: Foeilelijk natuurlijk, en een regelrechte schande voor de spelers die er in hebben moeten rondlopen. DenkHristo Stoichkov, Rivaldo, (huidig trainer) Josep Guardiola en Ivan de la Pena. Trainer Louis van Gaal werd zelden in een wedstrijdshirt gezien, nu weten we waaro...
Reacties