Nieuwe plannen zijn belangrijk

Eigenlijk doe ik het al jaren zo. Ergens halverwege het lopende sportseizoen begin ik al vrij duidelijk voor ogen te krijgen wat ik volgend jaar wil gaan doen. Dat komt omdat ik graag plan, fantaseer en vooruitkijk. Heerlijk, als al die druk dan nog niet bestaat.

Dit seizoen had ik nog sneller dan normaal het idee om het komend seizoen iets anders te doen. Hoe precies weet ik niet, maar anders. Dat kwam door een opmerking van trainer Peter V. Iets over 'een jaartje focussen op sneller worden'. Dat klinkt wel goed, maar ook een beetje eng. Dus geen hele triatlon? Nee, geen hele, tenzij je er een ietwat minder goed voorbereid aan de start durft te verschijnen. Het komt erop neer dat 'een jaartje op snelheid trainen' dus vooral anders trainen gaat zijn. Meer nadruk op korte en snellere afstanden, meer interval, minder (lange) duurloop. Denk ik.

Twee maanden geleden kwam daar nog wat anders bij. Binnen Hellas verscheen (weer eens) een oproep voor nieuwe looptrainers. Nu loop ik ook al jaren rond met de ambitie a) looptrainer te worden, maar vooral ook b) mijn papiertje te halen. Ik liet er wat over vallen tegen trainer Peter en later Lex, die de looptrainers coördineert, en beide reageerden verheugd. Sterker nog, Hellas helpt mij dan door die training heen. Niet de opleiding tot looptrainer, waar ik eigenlijk altijd aan dacht, maar die van triathlontrainer. Waarom niet? Twee sporten extra, voor maar iets meer geld.

Dus, deze week begin ik met training geven. Aan een 'eigen' groepje, waarmee ik week in, week uit kan gaan werken aan mooie, soepele, efficiënte loopprestaties. Ik vind het erg spannend, maar vooral ook erg leuk. En ik ben ontzettend benieuwd naar alles wat er op die manier op me af gaat komen. Ik hoop vooral wat te kunnen betekenen. Of het nu enthousiasmerend, inhoudelijk of anderszins is, dat maakt me niet uit. Elke bijdrage telt.

Deze week starten met training geven, in het najaar starten met de cursus TTN3 bij de Nederlandse Triathlon Bond. Die duurt een maand of zes, dus richting de zomer doe ik examen. Dan heb ik dus komende weken nog wel wat tijd voor een kleine herhalingsoefening, toch?

Want ik heb me toch maar wel ingeschreven voor de hele van Almere. Paar weken over getwijfeld, want toch niet zo heel veel zin. Die was er voor Zürich ook niet, en dat is toch erg jammer. Voor Almere heb ik me voorgenomen vooral lekker te gaan sporten en te finishen. En dat scheelt al aardig wat zin. Al, eerlijk is eerlijk, houdt het ook niet over. Ik heb me over laten halen door de mannen van Team Vleck. Van de zes man, gingen drie sowieso al de hele doen. De andere drie hadden zich ingeschreven voor de halve. Maar een voor een werden we binnengehengeld door kamp hele.  En ik moet zeggen, het idee om met die mannen de hele te doen is aantrekkelijk. Ook het feit dat een lullig vierde divisieteam, zes man sterk, gewoon even de hele afstand in Almere gaat afwerken, is speciaal.

Het is echter wel weer een enorme aanslag op De Vrouw. Maar die gaf zelf al eerder aan dat Almere wel ideaal is, ook wat haar betreft. Geen dagenlange avonturen en reizen, buitenlanden en dure hotels. Maar gewoon 's ochtends de trein pakken, Frankie en de rest kijken en 's avonds in het autootje weer naar huis en je eigen bedje in. En zo is het ook. Niet complexer maken dan het is. En dat is al druk zat. Ik moet nog wel even Kirs en Bas inlichten, want ik wil Almere die traktatie natuurlijk niet onthouden.

Komende weken nog even goed gas geven. Wat extra zwemmen, zelfvertrouwen en gevoel winnen, en dan 8 september nog een gooi doen naar een goeie hele. Finishen, genieten en plezier maken. Niks meer, niks minder. Trust the process, dan komen de resultaten vanzelf. Dat is ook een goeie voor mijn nieuwe hardloopgroepje trouwens...;)