En dan ben je aan het herstellen
Dus. Aan het herstellen, wat dat ook mag betekenen. Rustig aan doen, je lichaam rust gunnen om dat herstel ten uitvoer te brengen. Maar misschien meer nog wel: jezelf laten wennen aan een heel ander ritme, tempo en patroon. Want weg zijn de tien uren sport per week. Weg is dus ook de behoefte om ruim 3000 kilocalorieën per dag naar binnen te werken (behalve gisteren dan...;)). Welkom zeeën van tijd. En welkom, verlangen naar een wandeling als dagelijks sportief hoogtepunt.
Dat een blessure je tijdens de kerstperiode overvalt heeft voor- en nadelen. Het grootste voordeel is natuurlijk dat er geen seizoen bezig is, de schade dus relatief beperkt blijft en je lekker thuis (ie niet op of onder druk van je werk) kunt herstellen. Ik werk deze weken veelal vanuit huis, wat toch een hoop logistiek en inspanning scheelt. De nadelen zijn natuurlijk evident. Nauwelijks beweging in een periode waarin je én veel eet én barst van de tijd om lekker naar buiten te gaan.
Een ander voordeel ontdekte ik eerste kerstdag. Ik had van vriend Benno van Brouwerij Vrijstad een doosje biertjes gekregen. Met mijn zwager ben ik er zondag eens lekker voor gaan zitten en hebben we nagenoeg het hele doosje verorbert. Ik heb ik jaren niet zo vrijuit gedronken. Het was heerlijk. Tot maandag uiteraard. Ook in jaren niet meer zo'n kater gehad. Maar toch apart, hoe ik nu wel de boel de boel kon laten, waar me dat normaal niet of minder lukt. Dan ben ik toch met mijn (achter)hoofd bij de last die ik dan morgen ondervind als ik ga sporten. Dus houd ik in. Iets wat ik de volgende keer met groot plezier en veel actuele herinneringen weer ga doen, hahahaha.
Niet alleen minder sporten doet mij tijd overhouden. Ook het feit dat zomaar 30% van de wasjes zijn komen te vervallen scheelt een hoop. Al die sportkleding en handdoeken... Daarnaast mag ik mij huishoudelijk niet inspannen. Ik mag niet stofzuigen of dweilen. Deed ik al niet vaak, maar toch. Ik ben meer van de vaatwasser, wasjes dus en de boodschappen. Dat laatste mag ook niet. Tillen.
En al die tijd besteed je in eerste instantie aan 'voelen'. Denken en voelen aan je borst, want daaronder ergens gaat de long schuil. Je voelt een steekje, precies zoals de weken ervoor. Dat bleek het signaal voor een klaplong te zijn. Nu weer? Nee, je zit gewoon opgevouwen op de bank. Je komt lucht tekort, hebt diepe extra teugen nodig om bij te ademen. Kortademig? Mwah, misschien heb je te lang doorgepraat en moet je überhaupt wat waker ademen. Geen idee. Alles kan een signaal zijn, betekent onzekerheid en vereist discipline. Discipline om je eroverheen te zetten. Niet zo zeuren. Als het echt mis is, voel je dat vanzelf en niet op deze manier. Echt, dat voel je. Na een kuit- of knieblessure was ik me ook altijd een paar weken heel erg bewust van ongeveer alles dat er in de net herstelde lichaamsdelen plaatshad. Je voelt, schrikt en twee kilometer verder is het weer weg. Je hebt die pijntjes, steken, dingetjes eigenlijk altijd wel, maar nu vallen ze op. Omdat je bang bent. Even doorzetten pik.
Wat natuurlijk vreselijk goed helpt is lekker plannen. Voor iemand die niet goed kan plannen, vind ik het wel verschrikkelijk fijn om te doen. Nadenken over de te volgen strategie. Al was men daar in het ziekenhuis kort over: "zes weken niks doen, daarna rustig aan opbouwen". Prima advies natuurlijk. Maar wederom: generiek, en ik ben niet generiek. Daarbij lees ik een dergelijk advies altijd als de houdbaarheidsdatum op een stuk vleeswaren. Daar kan je best een paar dagen overheen. Ze moeten een datum geven die houdbaarheid garandeert. Dat wil niet zeggen dat die houdbaarheid morgen ineens weg is. Nee, die wordt minder. Dat is alles. Die zes weken noemen ze omdat ze voor die tijd niet kunnen garanderen dat je geen terugval krijgt. Het is dus, met andere woorden, de meest defensieve schatting mogelijk. Omdat je deze aan iedereen meegeeft, moet ie voor iedereen opgaan. Dat is generiek.
De reden dat ik denk te weten dat ik sneller en meer kan is dat ik er ook heel lang mee heb door gesport. Ik weet dus dat hardlopen niet ging, want dan kreeg ik ontstellende steken. Maar zwemmen en fietsen gingen prima. Dat impliceert dat het erg intensiteitsafhankelijk is. Logisch, maar god om even vast te stellen. Daarnaast wordt meestal gecommuniceerd dat wandelen en recreatief fietsen wel mogen. Als je dergelijke lichte inspanningen wel mag doen, dan is de stap naar twee uurtjes op de Tacx zitten met een hartslag van rond de 100 wel heel klein.
Dus ik ben gaan zoeken en spitten. Naar specifiek. Nauwelijks te vinden. Zowel een fysiovriend als de sponsorende fysio gaven aan toch vooral die zes weken aan te houden. De sponsorfysio gaf zelfs aan dat ik over drie weken wel even mocht bellen, dan konden we gaan opbouwen. Te beginnen met wandelen. Ik was net thuis van een wandeling van een uur. Daarmee claim ik geen gelijk, maar wel een verschilletje in beleving.
Dus ik zoek door. Nergens specifieke informatie over sporters die herstellen van een klaplong. Wel heel veel vragen van mensen die weer willen gaan sporten na een klaplong en daarover meer willen weten. Blijkbaar wordt er door (huis)artsen ook weinig over verteld. Of ze weten er weinig van. Dat laatste is inmiddels mijn standpunt. Het is gewoon niet zo bekend. Maar je kunt mij niet wijsmaken dat Siem de Jong na zijn klaplong zes weken lang heeft gewacht met actief herstel.
"Het is beter om twee maanden na de klaplong niet te sporten". Tsja. Het is ook beter om nooit slecht te spreken over andere mensen. Geef een haalbaar advies man! Dit was uit de leefwijzer van het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis. Weer lekker generiek dus. Maar gelukkig vond ik ook instructies van het, wie kent ze niet, Maasziekenhuis Pantein. En daar wordt al iets genuanceerder advies gegeven:
Week 1(/51) - Wandelen, rustig werken vanuit huis
Week 2(/52) - Wandelen, werken vanuit huis, paar keer fietsen (op en neer stad/station)
Week 3(/1) - Wandelen, werken weer opstarten in Eindhoven (dus ook weer 'normaal' fietsen)
Week 4(/2) - Tacx (rustig, opbouwend), wandelen, werken
Week 5(/3) - Tacx, wandelen, werken, alleen zwemmen (dus geen les, gewoon proberen)
Week 6(/4) - Fietsen, zwemmen, werken en eerste rustige rondje(s) hardlopen
Week 7(/5) - Alles weer doen
Dan ben ik een week of vier later weer helemaal bij.
Lijkt mij mooi en haalbaar plan. Flikker op met je zes weken! In de zesde week haak ik juist weer aan bij mijn eerdere patroon en hier en daar al niveau. Hopla. En het staat gelijk online beschreven, voor de volgende die gaat zoeken op 'herstel klaplong sporten'.
Reacties