T minus 4: klaar voor Frankfurt

'Klaar voor Frankfurt' staat er. Niet 'klaar voor de start' of 'klaar voor zondag'. Nee, zover ben ik nog niet. Vandaag is het woensdag en maak ik me klaar voor de reis naar Frankfurt. Spullen pakken, materiaal, kleding, hulpmiddeltjes (bijvoorbeeld zalf voor de schuring van mijn wetsuit in mijn nek en een spray om oxiderende zwembrillenglaasjes tegen te gaan). Klein bier natuurlijk, maar oh zo irritant wanneer vergeten of niet aan gedacht.

Verder speelt de voorbereiding zich vooral mentaal af. Het 'waar-ben-ik-aan-begonnen?' van mijn eigen onderbuik en hardop uitgesproken door mijn omgeving, tot aan 'ik ben perfect voorbereid, lekker rustig blijven en gáán' spoken afwisselend door mijn hoofd. En met behulp van mensen die nog even bellen komt het ook zo binnen...;).

En wat doe je dan? Dan val je of lekker in slaap of je duikt in de inhoud. Of je hebt de mazzel van wat afleiding. Ik heb alle drie tot mijn beschikking. Slapen komt natuurlijk en gaat goed. De inhoud dient zich aan in de vorm van de expeditie die minutieus moet worden gepakt en de afleiding heb ik door twee zakelijke gesprekken. Beiden zouden een mooie volgende uitdaging kunnen bieden. Werktechnisch dan hè....

Het pakken spreekt mijn autistische zelf wel aan. Elke dag heb ik een aantal zaken nodig. Materiaal, sportkleding, casual kleding, vouchers of vrijwaringen, etc. Als je elke dag naloopt,. volledig bent en het gewoon allemaal neerlegt, ben je vanzelf een keer compleet. Maar ja. Het ziet er dus zo uit:

 

En dan is dit alleen het materiaal. Ik zie daar nu bijvoorbeeld een fietspomp staan. Moet ook mee, nog niet aan gedacht. En zo word je er bij elke ingeving aan herinnerd dat de kans dat je iets vergeet levensgroot aanwezig is. Enfin, als een dergelijke duursportuitdaging iets is, dan is het wel leren flexibel om te gaan met omstandigheden die je niet had voorzien, noch had getraind en voorbereid. Dat zijn er vast genoeg en ik kan ze nu niet allemaal bedenken en voor zijn. Dus laat maar los.

Dat is de rationaliteit die er gelukkig ook is. Ieder afzonderlijk zijn de afstanden en onderdelen geen punt. In combinatie heb ik het voor de helft en een beetje extra ook al eens gedaan. En in al die gevallen was ik of veel minder fit (een jaar geleden) of midden in een zware trainingsperiode en dus niet uitgerust (respectievelijk vijf en drie weken geleden). Wat zegt dat? Geen reet. Maar het biedt wel hoop op een degelijke finish. Een dag met een einde en een project dat doet wat het beoogde te doen: een beetje trots, een beetje statement, een beetje ter nagedachtenis van en een beetje voornemen.

Vandaag het pakken afmaken en vanmiddag dus nog een gesprek. Bij RTL in Hilversum. Superleuk dat ik wellicht in die media terecht kan komen. Daar ligt voldoende werk en uitdaging voor mensen met mijn ervaring en capaciteiten (dat kun je heel positief en heel cynisch lezen, inderdaad). Maar het lijkt mij leuk, dynamisch en spannend en veel meer heb ik niet te wensen van mijn dagbesteding!

Morgenochtend de kids naar school en dan rijden. Jassie oppikken en vier uurtjes autobahn. Al kan dat ook vast iets sneller, hahahaha.