Nieuwe fase

Het gaat natuurlijk wel een mijlpaal worden. De verkoop van ons huis. Het huis waarin we zijn gaan samenwonen, waarin er een 18 werd en er twee werden geboren en opgroeide.

En nog zoveel meer. Vandaag staat ie te koop, op Funda. De komende weken en maanden gaan rommelig worden. Belletje van de makelaar, afspraak maken, opruimen, iedereen het huis uit krijgen, en dat misschien wel twee a drie keer per week. Spannend, vermoeiend en heel erg nodig...;).

In het voorjaar van 2011 gingen we deze fase ook in. Toen hadden we bijzonder veel kijkers, zeker gezien de slappe markt van die dagen. Voor we goed en wel in gesprek raakten, werden wij verliefd en gelijk ruw gescheiden van onze witte boerderij met rieten kap aan de Everdingse Waal. Bruut. Maar als ZZP-er had ik niks bij de bank te zoeken, zoveel was wel duidelijk.

Na die teleurstelling moest het huis van de markt. Maar wij hebben altijd met een half oog doorgekeken naar vervolgopties. Waar wil je heen? Niet meer het platteland, daarvoor zijn de kinderen nu te oud. Een gaat bijna op kamers, die andere twee hebben een stad nodig om hun groeiende zelfstandigheid te bevestigen. En wij? Wij willen ruimte in het huis. Kamers en meters. De tuin hoeft niet meer zo, daar hebben we de camping voor. En we willen huren en het gewoon eens een paar jaar aankijken. We zien wel. Over drie jaar ziet ons leven er weer heel anders uit.

We hebben inmiddels al twee huurwoningen op het oog, die ik vanmorgen eens even zal gaan bellen. Duur, maar geweldig mooi en in prachtige en (voor ons) centrale wijken.

En in de tussentijd genieten we van onze laatste maanden in een superwijk en in een huis vol herinneringen, verwerkte stress, moois en lelijks. Maar het was altijd van ons.