Van die momenten die tellen

Bij mijn huidige opdrachtgever, de ABN AMRO bank, zitten we momenteel midden in een reorganisatie. Dat is dus ook zonder bijklussende en loonsverhoging donerende leden van de Raad van Bestuur al best een onrustige tijd. Maar er gebeurt ook heel veel en dat is altijd spannend.

En persoonlijk vind ik dat erg lekker. Dat er wat rumoer is. Dat er mensen gaan en weer komen. Dat rollen veranderen, structuren onzeker worden en processen kritisch beschouwd. Dergelijke vastigheden zijn er voor om de efficiency en het tempo te vergroten, maar ze verflauwen hun omgeving natuurlijk ook. Daar is nu geen sprake meer van. Iedereen is alert. En belangrijker, iedereen denkt na over zijn (professionele) leven. Dit is een schakelmoment. Als je verandering wilt, is dit het moment.

Dat geldt dus ook voor mij. Nu ben ik al jaren actief bezig met vaste dienstverbanden, om het elke keer toch af te leggen tegen een tijdelijke opdracht. Ik was erg dicht bij Essent en bij ING had ik geweldige collega's, maar ik ben zelden ergens zo op mijn plaats geweest als nu bij de ABN. Team, sfeer, werkethos, professionaliteit, alles klopt. De inhoud van mijn huidige rol is ook geweldig, maar er zijn meer geweldige rollen te bedenken en een stuk of twee daarvan staan vanaf deze week op het grote bord van de nieuwe organisatie.

En wat dan? Eerst gaan mijn collega's allemaal hun ding doen, dan is er een fase voor de mensen die (nog) nergens zijn geplaatst en dan komt de rest van de wereld. Ik dus eventueel ook. Tijd om na te denken dus.

Eigenlijk weerhoudt zakelijk niks mij van een serieuze sollicitatie, zoals ik dus al schrijf. Daar komt nog bij dat als ik ooit een breedte of een hierarische stap wil maken, dit toch in vaste dienst zal moeten gebeuren. Timing is belangrijk.

Maar ik heb ook nog een prive. Die twee stralende gebbekoppen wil ik zoveel mogelijk zien bij daglicht. Ik wil mee kunnen op kamp, kunnen rijden op een uitje, samen nog even half uurtje hockeyen voor het eten. Daarnaast hebben deze twee ook een moeder, die niet alleen nu maar ook in de toekomst enorm gediend is bij wat meer vastigheid in ritme, inkomsten en de logistiek van het gezin. Alles leidt naar slechts een uitkomst.

Er is een hele grote 'maar'. Mijn relatie met de belastingdienst is niet altijd even soepel geweest en deze is nog altijd niet ik het gewenste niveau. Hoe daarmee om te gaan? Nog even geen idee. Maar terwijl ik nadenk moet ik misschien mijn financiële steun en toeverlaat alvast even inseinen...;)