Doping? Welke doping?
We zijn los. Het langverwachte USADA-rapport heeft onomstotelijk bevestigd wat al jaren werd gefluisterd, beweerd en als hard werd gepresenteerd: het wielrennen is fout.
En het leeft nog altijd in de volstrekte duisternis van de ontkenningsfase.
Uiteraard staat met name Lance Armstrong symbool voor al het kwaad, zowel binnen als buiten de wielrennerij. Maar de implicaties van het rapport zijn nogal breed en ingrijpend, waardoor je absoluut onder de indruk kunt zijn van de concrete bewijzen, maar hetgeen niet hard wordt is vele malen meer indrukwekkend.
Zoals het feit dat de UCI moedwillig een positieve test uit de Ronde van Zwitserland onder het tapijt werkt. En de toevalligheid dat de positief geteste renner in dit voorbeeld ook verantwoordelijk was voor forse donaties. En de beschreven complexiteit van een werkend dopingprogramma binnen een team. En het feit dat alle schuldverklaringen 'eindigen' in 2006/2007. En dat Rabobank concreet wordt genoemd door Levi Leipheimer.
Dus Lance is fout, US Postal was fout. Volgens de verklaringen van betrokkenen tot uiterlijk 2007. Want rond die tijd gebeurde er iets miraculeus in het peloton en is iedereen, zonder enig overleg met elkaar, gestopt met het gebruik van doping. Jaaaah.... Bij de UCI hoef je niet aan te kloppen met je verhalen of ervaringen. De wereldbond voor wielrennerij en wielrenners is er vooral om de sport te promoten en daar past een openlijke strijd tegen doping niet zo heel goed bij. Doneren kan daarentegen prima, dus nu je er toch bent, hier is de strijkstok.
Maar de nu al beroemde 202 pagina's van USADA hebben in ieder geval iets teweeg gebracht. Oud-Rabobank ploegleider Theo de Rooij reageert lekker typisch: "Je moet je afvragen waar en wanneer het ophoudt. Dat punt lijkt nu gekomen". Meent hij dat nou echt? Welnee man, jullie zijn nog niet eens aan de beurt geweest. Zo ook niet die andere 19 ploegen die er naast US Postal rondreden in die jaren. En het complete peloton in de jaren 2007-2012. De strijd tegen doping in het wielrennen is als de Tour de France, en dit rapport is de Dauphiné Liberé. Slechts voorbereiding.
Wat er nu moet gebeuren om eindelijk eens aan die echte Tour te beginnen? Nou, voor de beeldvorming van ons Nederlanders is het lekker als Michael Boogerd een volledige coiming out beleeft. "Ja, ik gebruikte doping. Sterker nog, tijdens 'Sterren dansen...' ben ik er ook weer op teruggevallen. Ik heb in mijn hele carrière niks zonder doping gedaan of bereikt en de ploegleiding wist overal van". Zoiets.
Daarnaast dienen sponsoren als Rabobank, Saxo, BMC zich zeer duidelijk uit te spreken en de eerste de beste gelegenheid aangrijpen om deze woorden in daden om te zetten. M.a.w. een dopinggeval in de ploeg betekent direct ontslag en hoofdelijke aansprakelijkheid van de renner, rechtszaken, ploegleiding op non-actief, tot onderzoek uitwijst dat ze er echt niks vanaf wisten, de hele ploeg uit koers tot de zaken duidelijk zijn. En met duidelijk en onderzocht bedoel ik dan dat de gehele lijn is blootgelegd. Aankoopadres, betrokken personen (binnen en buiten de ploeg), frequentie, methoden, alles. En dat alles ligt in handen van justitie. Als dat het geval is, en de sponsor ziet reden door te gaan, by all means, ga door.
En het grootste gemis in alle bekentenissen is natuurlijk enige actualiteit. De bekentenis van Alberto Contador, Tom Boonen en Philippe Gilbert gaat wel wat losmaken. Meer dan de alweer bijna vergeten George Hincapie, wiens belangrijkste prestatie zijn vriendschap met Armstrong blijkt te zijn geweest.
Want dat er nog iemand iets wint zonder doping is nu wel als een gedachte uit een zeer naïef verleden gebrandmerkt. Elke koers-, etappe- en rondewinnaar staat per definitie onder verdenking. En met woorden ontken je niks, alleen verlies lijkt een goede ontkenning te zijn.
En ben ik er nu zo'n voorstander van dit alles zo aan te pakken? Tsja, het mag van mij, maar het hoeft zeker niet. Een vieze sport mag van mij ook, maar legaliseer het dan en maak het bespreekbaar. Maar doe alsjeblieft niet alsof we hartstikke goed bezig zijn, de piek hebben bereikt of dat we inmiddels in een schone wereld zijn aanbeland. Neen, niks van dat alles. Elke overwinnaar is verdacht, inclusief zijn partner, trainers, ploegleiding en sponsoren. En de betrokken bonden. En de medische stand. Maar laat dat de pret niet drukken. Het blijft een briljante sport, met heldendaden en domme acties, met falen en winst, met prachtige herinneringen.
Op naar seizoen 2013....;)
En het leeft nog altijd in de volstrekte duisternis van de ontkenningsfase.
Uiteraard staat met name Lance Armstrong symbool voor al het kwaad, zowel binnen als buiten de wielrennerij. Maar de implicaties van het rapport zijn nogal breed en ingrijpend, waardoor je absoluut onder de indruk kunt zijn van de concrete bewijzen, maar hetgeen niet hard wordt is vele malen meer indrukwekkend.
Zoals het feit dat de UCI moedwillig een positieve test uit de Ronde van Zwitserland onder het tapijt werkt. En de toevalligheid dat de positief geteste renner in dit voorbeeld ook verantwoordelijk was voor forse donaties. En de beschreven complexiteit van een werkend dopingprogramma binnen een team. En het feit dat alle schuldverklaringen 'eindigen' in 2006/2007. En dat Rabobank concreet wordt genoemd door Levi Leipheimer.
Dus Lance is fout, US Postal was fout. Volgens de verklaringen van betrokkenen tot uiterlijk 2007. Want rond die tijd gebeurde er iets miraculeus in het peloton en is iedereen, zonder enig overleg met elkaar, gestopt met het gebruik van doping. Jaaaah.... Bij de UCI hoef je niet aan te kloppen met je verhalen of ervaringen. De wereldbond voor wielrennerij en wielrenners is er vooral om de sport te promoten en daar past een openlijke strijd tegen doping niet zo heel goed bij. Doneren kan daarentegen prima, dus nu je er toch bent, hier is de strijkstok.
Maar de nu al beroemde 202 pagina's van USADA hebben in ieder geval iets teweeg gebracht. Oud-Rabobank ploegleider Theo de Rooij reageert lekker typisch: "Je moet je afvragen waar en wanneer het ophoudt. Dat punt lijkt nu gekomen". Meent hij dat nou echt? Welnee man, jullie zijn nog niet eens aan de beurt geweest. Zo ook niet die andere 19 ploegen die er naast US Postal rondreden in die jaren. En het complete peloton in de jaren 2007-2012. De strijd tegen doping in het wielrennen is als de Tour de France, en dit rapport is de Dauphiné Liberé. Slechts voorbereiding.
Wat er nu moet gebeuren om eindelijk eens aan die echte Tour te beginnen? Nou, voor de beeldvorming van ons Nederlanders is het lekker als Michael Boogerd een volledige coiming out beleeft. "Ja, ik gebruikte doping. Sterker nog, tijdens 'Sterren dansen...' ben ik er ook weer op teruggevallen. Ik heb in mijn hele carrière niks zonder doping gedaan of bereikt en de ploegleiding wist overal van". Zoiets.
Daarnaast dienen sponsoren als Rabobank, Saxo, BMC zich zeer duidelijk uit te spreken en de eerste de beste gelegenheid aangrijpen om deze woorden in daden om te zetten. M.a.w. een dopinggeval in de ploeg betekent direct ontslag en hoofdelijke aansprakelijkheid van de renner, rechtszaken, ploegleiding op non-actief, tot onderzoek uitwijst dat ze er echt niks vanaf wisten, de hele ploeg uit koers tot de zaken duidelijk zijn. En met duidelijk en onderzocht bedoel ik dan dat de gehele lijn is blootgelegd. Aankoopadres, betrokken personen (binnen en buiten de ploeg), frequentie, methoden, alles. En dat alles ligt in handen van justitie. Als dat het geval is, en de sponsor ziet reden door te gaan, by all means, ga door.
En het grootste gemis in alle bekentenissen is natuurlijk enige actualiteit. De bekentenis van Alberto Contador, Tom Boonen en Philippe Gilbert gaat wel wat losmaken. Meer dan de alweer bijna vergeten George Hincapie, wiens belangrijkste prestatie zijn vriendschap met Armstrong blijkt te zijn geweest.
Want dat er nog iemand iets wint zonder doping is nu wel als een gedachte uit een zeer naïef verleden gebrandmerkt. Elke koers-, etappe- en rondewinnaar staat per definitie onder verdenking. En met woorden ontken je niks, alleen verlies lijkt een goede ontkenning te zijn.
En ben ik er nu zo'n voorstander van dit alles zo aan te pakken? Tsja, het mag van mij, maar het hoeft zeker niet. Een vieze sport mag van mij ook, maar legaliseer het dan en maak het bespreekbaar. Maar doe alsjeblieft niet alsof we hartstikke goed bezig zijn, de piek hebben bereikt of dat we inmiddels in een schone wereld zijn aanbeland. Neen, niks van dat alles. Elke overwinnaar is verdacht, inclusief zijn partner, trainers, ploegleiding en sponsoren. En de betrokken bonden. En de medische stand. Maar laat dat de pret niet drukken. Het blijft een briljante sport, met heldendaden en domme acties, met falen en winst, met prachtige herinneringen.
Op naar seizoen 2013....;)
Reacties
Maar verder: als de sport alleen nog mogelijk is met spektakelstukken als de tour, door middel van het gebruik van stimulerende middelen, dan moet dat maar. Maar wel gecontroleerd en zo veilig mogelijk. De grens is toch al een beetje vaag, vind ik. Waar houdt 'slim eten' op (vitamines, proteinen, koolhydraten) en begint doping? Wat mij betreft ligt dan de grens bij gezondheidsschade op lange termijn. Nou ja, ik ben geen specialist, maar vind evenementen als de Tour wel geweldig om te volgen. Met of zonder doping (kennelijk dus ook met, al die jaren). De keuze is simpel: of volledig en hard dopinggebruik uitbannen, of legaliseren en beheersen. Nu ja, dat vind ik in ieder geval.
Maar die grens.... Schade op de lange termijn is ook vaag. Meestal (nog) niet bekend. Maar de huidige omschrijving, m.b.t. 'lichaamseigen stoffen' biedt ook wel erg veel ruimte. Het is gewoon lastig. Maar zonder goede omschrijving van een grens, hoef je het ook niet te verbieden. Want wat verbied je dan exact? Dat is hetzelfde als roepen dat je niet harder mag rijden dan 100 a 120 km per uur.