Huis te koop, nu niet meer: de wijze lessen
De kogel is door de kerk. De afgelopen weken hebben we er al vreselijk over zitten peinzen, maar sinds vanmorgen is ook de makelaar betrokken bij de beslissing om ons huis uit de verkoop te halen. Jammer, maar de inmiddels gedaalde vraagprijs maakte het al veel minder interessant. De killer bleek echter de consequent teruggegeven feedback van de kijkers. "Het is nog wel veel werk".
Maar het was een leerzaam proces. Dat moet gezegd. We hebben schoongemaakt als nooit tevoren. Wat minder ideaal was. Vooral de tijdstippen waarop kijkers kunnen (einde middag, 's ochtends vroeg) maakte dat mijn lieftallige echtgenote dat meestal alleen op moest pakken. Klote, maar goed. We hadden ook erg vaak en veel kijkers. Vergeleken bij onze beperkte omgeving, maar ook in de ogen van de makelaar. Zijn beleving is uiteraard iets relevanter, maar ook hij beaamt dat er vreselijk veel aanloop is geweest. Leuk. Maar je moet wel elke keer poetsen en je huis uit. En als er dan niks concreets uit voortkomt....
Want dat valt vervolgens op. Een aantal tweede bezichtigingen, maar niet eens de neiging naar een bod. Laat staan een deal. Dat is natuurlijk typisch. En erg onbevredigend. Maar, ik denk dat we goed hebben geluisterd. Want uit ongeveer alle bezichtigingen kwam terug dat er 'toch nog wel veel moest gebeuren'. Ja, dat klopt. Sterker nog, we hebben er een bouwkundig rapport aan opgeofferd om dat in kaart te brengen en er de kosten van in te schatten. Maar dat weerhoudt mensen er dan toch niet van teleurgesteld te zijn. Bijzonder. Hebben ze wel goed gelezen? Of viel het toch nog tegen? Dat laatste meestal, ben ik bang.
"Het komt erop neer dat de aanpassing van de hypotheekregels de markt volledig op slot heeft gegooid." Dat zegt mijn makelaar. Dat klinkt logisch, want als je nog maar 110% kunt financieren, kun je net je kosten koper meenemen en dan ben je klaar. Dat betekent dat elk blik verf, elk stuk hout, maar vooral ook elke keuken betaalt moet worden van spaargeld. Dat er meestal niet is, of is gereserveerd voor de inrichting. Allemaal logisch en terecht. Maar wij hebben geen perfect huis en dus 'moet er nog wel veel aan gebeuren'.
We gaan het dus maar zelf doen. Serre vernieuwen, keuken doorbreken en vernieuwen, bovenverdiepingen opknappen, dubbel glas op de begane grond en het hele huis van een vers likje verf voorzien. En dan? Tsja. Dan woon je wel in een perfect huis. Willen we dan nog wel weg? Geen idee. De kinderen zijn dan weer twee jaar ouder, andere tijden, andere behoeften. We zullen het gaan meemaken. Ik heb me een ding voorgenomen, voor de tussenliggende jaren: we gaan beduidend minder schoonmaken dan de afgelopen zes maanden!
Maar het was een leerzaam proces. Dat moet gezegd. We hebben schoongemaakt als nooit tevoren. Wat minder ideaal was. Vooral de tijdstippen waarop kijkers kunnen (einde middag, 's ochtends vroeg) maakte dat mijn lieftallige echtgenote dat meestal alleen op moest pakken. Klote, maar goed. We hadden ook erg vaak en veel kijkers. Vergeleken bij onze beperkte omgeving, maar ook in de ogen van de makelaar. Zijn beleving is uiteraard iets relevanter, maar ook hij beaamt dat er vreselijk veel aanloop is geweest. Leuk. Maar je moet wel elke keer poetsen en je huis uit. En als er dan niks concreets uit voortkomt....
Want dat valt vervolgens op. Een aantal tweede bezichtigingen, maar niet eens de neiging naar een bod. Laat staan een deal. Dat is natuurlijk typisch. En erg onbevredigend. Maar, ik denk dat we goed hebben geluisterd. Want uit ongeveer alle bezichtigingen kwam terug dat er 'toch nog wel veel moest gebeuren'. Ja, dat klopt. Sterker nog, we hebben er een bouwkundig rapport aan opgeofferd om dat in kaart te brengen en er de kosten van in te schatten. Maar dat weerhoudt mensen er dan toch niet van teleurgesteld te zijn. Bijzonder. Hebben ze wel goed gelezen? Of viel het toch nog tegen? Dat laatste meestal, ben ik bang.
"Het komt erop neer dat de aanpassing van de hypotheekregels de markt volledig op slot heeft gegooid." Dat zegt mijn makelaar. Dat klinkt logisch, want als je nog maar 110% kunt financieren, kun je net je kosten koper meenemen en dan ben je klaar. Dat betekent dat elk blik verf, elk stuk hout, maar vooral ook elke keuken betaalt moet worden van spaargeld. Dat er meestal niet is, of is gereserveerd voor de inrichting. Allemaal logisch en terecht. Maar wij hebben geen perfect huis en dus 'moet er nog wel veel aan gebeuren'.
We gaan het dus maar zelf doen. Serre vernieuwen, keuken doorbreken en vernieuwen, bovenverdiepingen opknappen, dubbel glas op de begane grond en het hele huis van een vers likje verf voorzien. En dan? Tsja. Dan woon je wel in een perfect huis. Willen we dan nog wel weg? Geen idee. De kinderen zijn dan weer twee jaar ouder, andere tijden, andere behoeften. We zullen het gaan meemaken. Ik heb me een ding voorgenomen, voor de tussenliggende jaren: we gaan beduidend minder schoonmaken dan de afgelopen zes maanden!
Reacties