T minus 1: ik ben gewoon een domme lul

Nee hoor, dat meen ik niet zo. Al schiet het af en toe wel door mijn hoofd. Ik heb hier tenslotte goed over nagedacht, hahahaha.

Morgen is de grote dag en alles is er klaar voor. Jassie's benen zijn strak geschoren, alle spullen liggen in het juiste tasje (voor elke transitie een) te wachten op afgifte, de fiets is een laatste keer gepoetst en vanmorgen hebben we nog even een klein stukje de spiertjes losgelopen. Het losfietsen hebben we maar overgeslagen in verband met de regen. Na twee mooie en warme dagen is het vandaag iets onder de 20 graden gedoken en vooral nat.

Die tasjes moeten we vanmiddag af gaan geven bij de zwemstart en transitie 1. Daar waar je én start en anderhalf uur later uit het water komt gestrompeld om op je fiets te klimmen. De loopspullen laten we daar ook achter, de organisatie vervoert deze voor ons naar het centrum van Frankfurt, waar transitie 2 gepland staat: van de fiets naar het lopen.

Daar is ook het kloppend hart van de Ironman Frankfurt ingericht. Organisatie, inchecken atleten, de expo straat (zie hieronder). Vanmorgen hebben we daar tijdens het rondje rennen nog even gevraagd of we die plaktattoo's nu echt op moeten. In de instructie staat vrij streng dat je te allen tijde een startnummer moet dragen, tijdens het zwemmen zou dat dan zo'n plakker op je arm of pak zijn. Maar op een zwart wetsuit werken zwarte letters niet echt. En ik wil ze liever niet op mijn huid, omdat ik ze er eerder waardeloos vanaf kreeg en ik heb geen zin na 13 uur sporten zondagavond ook nog een project op beide bovenarmen te moeten aanpakken. Maar het blijkt niet noodzakelijk. Nou prima. Al neem ik ze veiligheidshalve toch maar mee naar de zwemstart. Just in case iemand zich plotseling bedenkt...;)

Ook iets minder goed geregeld was de onduidelijkheid over de toegang tot en het parkeren in de buurt van de zwemstart. Bij het meertje waar we morgen starten en zwemmen is geen auto toegang mogelijk. Daar kun je alleen komen met de pendelbus. Maar wij waren met de auto en moesten dus aan de andere kant van het bos parkeren en 4 kilometer wandelen om vrijdag even kort te kunnen zwemmen. Nou ja, dat ontdek ik dan liever zo op een vrijdag dan vanmiddag op weg naar je definitieve check-in.

Vanmiddag pakken we natuurlijk ook geen pendelbus. Flikker op met je massatransport. Ik parkeer de auto op dezelfde plek, we fietsen gewoon even naar de ingang en wandelen op ons gemak door het bos weer terug. Op de terugweg bleek uiteindelijk dat het een kwartiertje wandelen is, als je het goede pad pakt.

We hadden ook nog een extra kamer geboekt voor komende nacht. In geval we slecht zouden slapen met de gezinnen op de kamer in het huidige sfeervolle onderkomen. We verblijven in een A&O Hotel en Hostel met twee sterren. Dat betekent zelf je bed opmaken. Verder, moet ik eerlijk zeggen, is het hartstikke schoon, het ontbijt is behoorlijk en er is bij de receptie nog wel wat te halen als je nog honger of dorst hebt. Het gebrek aan service zit 'm dan in kleine dingen. Niet elke dag verse handdoeken, € 5,- transactiekosten moeten afrekenen als je van de pinterminal gebruik maakt en dus je eigen bed opmaken. Soi. De volgende optie in de Booking.com zoekresultaten was maar liefst € 1.00,- duurder. Ik lach me kapot.

Oostduitse bouwinvloeden in centrum Frankfurt..;)

Maar verder is het dus onder controle. Klein irritatiepuntje is nog mijn teennagel. Ik heb vorige week vrijdag wederom een stukje ingegroeide nagel laten weghalen door de huisarts. Dat ging in januari bijna als vanzelf en twee dagen later liep ik weer hard. Deze keer heeft ze 'm echter beter (lees: dieper) weggehaald en is het wondje nog steeds open, beurs, gevoelig. Jammer. Vanmorgen bij het lopen voelde ik het wel, wat brandend en jeukend. Ik verwacht niet dat het een showstopper gaat worden, maar ik kan me wel voorstellen dat het een extra pijnprikkel gaat zijn in de laatste 20 kilometer lopen. Maar goed, waarschijnlijk gaat ie slechts ten onder in de overvloed aan prikkels die er dan toch al door je lijf gieren. Het is wel best.

Gisteren zijn de vrouwen en kinderen aangekomen. Itje en het spul met de auto, De Vrouw en ons grut met de ICE (trein). Was weer allemaal goed geregeld. Vandaag loopt alles lekker door de stad, terwijl wij even de kamers en bedden voor onszelf hebben. Ik heb niet geslapen, maar wel even lekker uurtje met ogen dicht liggen chillen. Goed genoeg. Wat ik in de vorige post al schreef: het gaat niet vallen of staan met die laatste nacht.

Dus we genieten lekker van de terrasjes, het eten, biertjes en ontspannen vrolijk verder richting T minus 0. De volgapps zijn geregeld en ingesteld, de fans hebben het centrale deel van het parcours vanmorgen ook vast verkend, het is tijd voor een copieuze lunch bij een goeie Italiaan die wij donderdagavond al uitprobeerden. Maar niet voor we nog even een blik werpen op het weer:

Het ziet er werkelijk perfect uit. Er is een kleine kans op wat buitjes tijdens het fietsen, maar ook af en toe zon en een temperatuur van geen 20 graden celcius. Uitstekend dus. Niet te warm, lekker sportweer. Vanaf een uur of drie neemt de zon wat af en de bewolking wat toe. Ook goed gast, want dan begin ik ergens met lopen en haal ik voldoende warmte uit mezelf..;).

Dus nu, mangare! Again. Want ik ben natuurlijk niet echt een hele domme lul. Nu kan, mag en moet ik goed eten. Heerlijk. Tweemaal daags een warme Italiaanse maaltijd, kom maar door. En die pizza na de triatlon? Ik kan niet wachten. Check!