Oorlog en kermis in Frankrijk

Deze week las ik 'Oorlog en kermis' van (toenmalig) Rusland-correspondent Olaf Koens. Een prachtig boek, verhalend, over zijn meest recente paar jaar in en rond Rusland. Zijn titel slaat, volgens mij, op de in de voormalig Sovjet-Unie aanwezige tegenstrijdigheid. Altijd en overal. En dat gevoel had ik de laatste week ook hier op vakantie. Het optimale leven, met gezin, in de zon, alle rust en vrijheid, versus de gebeurtenissen in de wereld. De aanslag in Nice, de coupepoging in Turkije, de blinde Turken in Nederland, een Afghaan met een bijl in een Duitse trein. Het stopt niet meer, het is echt oorlog, terwijl ik hier op de kermis loop.

Los van dat duale, maakte het boek ook een sluimerende liefde voor het (voormalig) Oostblok in mij los. Toen ik ooit twee jaar geschiedenis studeerde, was ik vast van plan mij te gaan specialiseren in Oost-Europese geschiedenis. Of Moderne geschiedenis. Of beide. Nooit gedaan natuurlijk, en de afgelopen dagen voelde ik die spijt weer. Want wat is het een complex gebied, met een veelomvattende geschiedenis en een volledig van de onze afwijkende cultuur. Daar had ik veel plezier en geluk uit kunnen halen. If then else.

Mijn ongeschooldheid bracht mij deze week wel lekker op het strand. Met fotograferende dochter. We wandelden een prachtige zonsondergang tegemoet en probeerden alles te vangen in mooie foto's. Zij de beelden om ons heen, ik de beelden van haar.

 

Panorama's blijven prachtig

 Ondertussen wordt meer en meer duidelijk dat we maar een echte fotograaf in de familie hebben: Finn. Die weet elke keer weer het moment en het shot te combineren. Waar de rest van ons een plaatje maakt, legt Finn een gevoel met herinnering vast. Echt wonderbaarlijk. Mazzel? Een oog? Geen idee, maar hij moet er lekker mee doorgaan. In de foto hieronder zaten we lekker met z'n allen in de Caparica, het enige restaurant op het park. Rowdy liet mij wat op zijn telefoon zien en daar kwam dit moment uit:

 

Ik vind 'm zo mooi.

Verder genieten we hier van het kabbelende bestaan. Het is overzichtelijk. Wakker worden, sporten of niet sporten, ontbijten, lunchen, paar biertjes, avondeten, slapen. En alles er tussenin wordt opgevuld met boeken en zon. Ach, ik houd het wel vol. Het is erg gezellig met Rowdy weer even in de buurt. Hij komt tussen het werk door binnenwaaien. Soms met was of de wens om boodschappen te doen (met auto in plaats van met zijn fiets), maar ook om gewoon even op de bank te ploffen of even mee te eten. We eten in deze vorm, hij uitwonend, wij in de buurt, meer samen dan thuis, wonend in één huis....;).

Het sporten is eentonig. Dat heb ik een beetje onderschat. Ik ben inmiddels natuurlijk verwend als het gaat om afwisseling, maar een paar weken rustig aan en weinig afwisseling vallen me zwaarder dan gedacht. De fiets was ik dus bewust vergeten, de zwemspullen per ongeluk. Rest mij: hardlopen en een beetje gym. Eergisteren ben ik zelfs met het brilletje van Senna en in zwemshort in de zee gaan zwemmen. Niet perfect, het brilletje lekte ook nog, dus het bleef bij een minuut of tien. Maar ik mis het zwemmen dus. Dat had ik niet durven denken, zes maanden terug. Lekker een uurtje, of iets meer, lekker je baantjes trekken, focus op die slag en rust. Heerlijk. Ik kan niet wachten tot we weer terug zijn. Of, als we gelijk weer ergens anders heen gaan, iets te vinden met een meertje of zwembad erbij. Want daar denken we wel over na. We zijn toch allebei nog vrij. Misschien gaan we lekker nog een of twee weekjes ergens anders heen. Friesland, Zeeland, België, Duitsland? We zien het wel. Alle tijd en ruimte.

Maar hardlopen doe ik dus wel. Lekker easy peasy, meestal. Alleen of met Pierre Marie en zelfs eentje met Antoine. Maar vorige week wilde ik ook een rondje doen om mijn verloren gegane KOM-metjes terug te pakken. Dat lukte niet. Eentje was echt te scherp voor mij, de anderen miste ik op een seconde of 10 á 20. Daar zat nog wel muziek in, maar dan moest ik wel wat harder zijn voor mezelf. Dat ging ik vanmorgen dus even doen. Nog een poging. Ditmaal met volledig succes. De drie pogingen leverden alle drie een KOM op. Lekker! Ik heb er nog twee openstaan, die ga ik komende week nog proberen.

En die laatste foto? Uitsmijtertje. Het beste Snapchatfilter van deze week...;).