Niet gedronken: 195 liter chocomel....
Met de naderende editie van Alpe D'huzes komende week op het programma en de laatste (forse) donaties die binnenkomen op mijn actiepagina (doneren kan nog...;)!!!), is het tijd om terug te kijken. Niet alleen omdat er een project wordt afgerond, ook omdat het voor mij en mijn vrouw (De Vrouw) een periode eindigt. We gaan door met nooit vergeten, maar toch sluiten we iets af. Tenminste, dat hopen we....
Vorig jaar rond deze tijd zaten we middenin het ziekbed van Kostijn. Voor De Vrouw een flashback naar de laatste acht jaar van haar moeders leven. Voor mij een eerste kennismaking met kanker. En ik stond open voor deze treurnis, want ik was in het voorjaar ook al mijn vader verloren. Ik had 2012 al opgegeven.
En toen liep ik voor het eerst bewust tegen het fenomeen Alpe Dhuzes aan, via een deelnemende fietsvriend. En met enkel een sponsorbedrag, hoe vorstelijk ook, had ik niet het gevoel dat ik er al was. De Vrouw en ik moesten dit samen gaan beleven. Volgende week is het zover.
In de tussentijd is het leven doorgegaan, maar hebben wij ons successievelijk voorbereid op die verrekte berg. Zo kunnen we beide nog geen dertig seconden kijken naar sfeerimpressies van vorige jaren en trekt elk beeld van de bekaarste bochten op de Alp direct mijn ogen vol vocht. Emotioneel, kortom, zijn we er niet klaar voor en gaan we er ook niet klaar voor zijn.
Fysiek daarentegen, heb ik hoop. Om een indruk te geven even wat feitjes over de afgelopen negen maanden (naar voorbeeld van de Horecakoning die zijn afscheidnemend personeel altijd vergast op dergelijke enorme stats):
Qua sponsoring kan er nog wel wat bij, had ik al gezegd dat de rekeningen nog openstaan? Doneren kan hier, op mijn actiepagina...;).
Vorig jaar rond deze tijd zaten we middenin het ziekbed van Kostijn. Voor De Vrouw een flashback naar de laatste acht jaar van haar moeders leven. Voor mij een eerste kennismaking met kanker. En ik stond open voor deze treurnis, want ik was in het voorjaar ook al mijn vader verloren. Ik had 2012 al opgegeven.
En toen liep ik voor het eerst bewust tegen het fenomeen Alpe Dhuzes aan, via een deelnemende fietsvriend. En met enkel een sponsorbedrag, hoe vorstelijk ook, had ik niet het gevoel dat ik er al was. De Vrouw en ik moesten dit samen gaan beleven. Volgende week is het zover.
In de tussentijd is het leven doorgegaan, maar hebben wij ons successievelijk voorbereid op die verrekte berg. Zo kunnen we beide nog geen dertig seconden kijken naar sfeerimpressies van vorige jaren en trekt elk beeld van de bekaarste bochten op de Alp direct mijn ogen vol vocht. Emotioneel, kortom, zijn we er niet klaar voor en gaan we er ook niet klaar voor zijn.
Fysiek daarentegen, heb ik hoop. Om een indruk te geven even wat feitjes over de afgelopen negen maanden (naar voorbeeld van de Horecakoning die zijn afscheidnemend personeel altijd vergast op dergelijke enorme stats):
- 5850 Kilometers gefietst
- 500 Kilometers hardgelopen
- 78 Kilometers gezwommen
- 117.000 Niet gegeten suikerhartjes
- 195 Liter niet gedronken chocomel (Nutricia)
- 546 Liter wel gedronken water
- 250 Gegeten mandarijnen
- 31 Kilo Cruesli ontbeten
Qua sponsoring kan er nog wel wat bij, had ik al gezegd dat de rekeningen nog openstaan? Doneren kan hier, op mijn actiepagina...;).
Reacties