Neymar kopen is een statement
De kans is vrij groot dat de Braziliaan Neymar da Silva Santos Júnior, ook wel Neymar, komende zomer naar Europa verhuisd. De vraag is alleen nog naar welk land en naar welke club. Recentelijk werd Bayern München plotseling genoemd, met name door de aanwezigheid van nieuwe trainer Pep Guardiola. Daarvoor werden, uiteraard, Manchester City, Paris Saint Germain, Real Madrid, Barcelona en Chelsea van verschillende maten van interesse beticht.
Het riedeltje geïnteresseerde clubs nalopend is een duidelijk patroon zichtbaar. Kenmerk 1: er is geld beschikbaar. Neymar moet nogal wat kosten en buiten de genoemde clubs is er niemand in staat tot het overmaken van de gewenste bedragen aan Santos, zijn huidige club. Daarnaast is er, maar dan speculeer ik, een goede kans dat er middels ingewikkelde constructies nog een paar mensen uit zijn omgeving of verleden betaald moeten worden en wil de goede man zelf ook nog een sommetje per jaar overgemaakt krijgen. Met een transfersom van zo'n 30 miljoen euro, een 5-jarig contract ter waarde van 10 miljoen per jaar en nog wat bonussen en losse eindjes, kom je als club al snel op een projectje van 100 miljoen euro uit. Interessant, to say the very fucking least....
Kenmerk 2 is het op aankopen gerichte beleid van de genoemde clubs, op twee uitzonderingen na, namelijk Barca en Bayern. Toch clubs die niet bekendstaan om hun exorbitante aankopen of investeringen in riskante ego's en voetballers. Bij Bayern vonden ze Luca Toni al bizar, bij Barca dient iedereen Lionel Messi. In beide gevallen lijkt Neymar me echt een brug te ver voor clubcultuur, organisatie, spelsysteem en spelersgroep. Want wat je hem ook verwijt, een teamspeler is het niet en het collectief kent geen enkele waarde in zijn bewustzijn.
Dat maakt Neymar geen slechte voetballer, wel een heel specifieke. En zijn slagen kent, in mijn ogen, echt nog wel wat vraagtekens. Wordt het een Denilson, een Robinho of een Ronaldinho? Drie Braziliaanse toptalenten, allen ergens wel even 'de beste ter wereld' en allen balkunstenaar tot er een Europese spelopvatting overheen kwam. Daar gaat de een beter mee om dan de ander en dat lijkt me geen talentissue, maar juist een karakterzaak. Denilson redde het simpelweg niet. Hij kwam, zag, deed zijn best en verdwaalde. Robinho bleek nuttig, was waardevol, maar de totaliteit van zijn talent hebben we nooit meer gezien. Ook hij verbleekte onder de hier geldende regels en systemen. Ronaldinho is, ondanks alles, het voorbeeld van hoe het (in ieder geval enkele jaren lang) wel moet. Hij paste zich aan, kwam mee, speelde het gewenste spel en bleef ook in die rollen excelleren. Zeer knap, als je je realiseert hoe ver je een aantal van die spelers van hun natuur af laat voetballen. Alle respect dus voor Ronaldinho, die na enkele jaren gewenning in Parijs, tot superster uitgroeide in Barcelona en daar aan de basis stond van de reeks successen van de Catalanen onder trainer Frank Rijkaard.
Het feit dat Neymar ondanks vele lokroepen nog altijd niet naar Europa is verhuisd lijkt me in zijn voordeel te spreken. Je weet het nooit zeker, misschien is het een financiële keuze of blokkeren (gedeelde) eigenaren van de speler de overgang, maar hij lijkt te kiezen voor het Braziliaanse elftal en het aanstaande WK in eigen land, een zekere status als spil (en dus speeltijd en privileges) bij Santos en een vertrouwde omgeving bij club en familie, zijn ontwikkeling aldus veel voorrang gevend. Dit voordeel van de twijfel staat in schril contrast tot zijn volslagen zinloze gedribbel in het veld en zijn gedrag binnen en buiten de lijnen. Als je een prototype zoekt van een veel te vroeg verpeste voetballer, dingt Neymar mee naar de bovenste plaatsen, naast andere 'grootheden' als Mido, Adu, Drenthe en de al gememoreerde Denilson.
Dus wat voor jongen is het nu echt? En kent hij zichzelf goed (genoeg)? Als je een type bent dat met name veel aandacht nodig heeft, status in een groep wil veroveren en claimen en meent dat de hele wereld in jouw dienst moet voetballen, moet je vooral lekker naar Parijs, Madrid of Manchester trekken. Als hij zich wil ontwikkelen tot een betere voetballer en in een andere speelstijl en meer is gericht op teams en prijzen dan op status en zijn eigen kapsel, moet hij vooral de uitdaging aangaan in München of Barcelona.
En die clubs? Wat zegt de aankoop van Neymar over jou als club, over het gevoerde beleid en over de visie op het voetballende gedeelte? Tsja. Het zegt vooral dat je even geen idee hebt wat je moet doen, dat je wellicht net bent verkozen als president en dat er behoefte is aan tevreden fans en het inlossen van aan hen gedane beloften. Het zegt dat je hoopt op eenzame individuele kwaliteiten in tegenstelling tot uitgedacht tactisch spel, voorbereiding en het gradueel beter maken van je spelers en dus team. Het stelt eigenlijk dat je geen visie hebt en geen beleid voert.
Het riedeltje geïnteresseerde clubs nalopend is een duidelijk patroon zichtbaar. Kenmerk 1: er is geld beschikbaar. Neymar moet nogal wat kosten en buiten de genoemde clubs is er niemand in staat tot het overmaken van de gewenste bedragen aan Santos, zijn huidige club. Daarnaast is er, maar dan speculeer ik, een goede kans dat er middels ingewikkelde constructies nog een paar mensen uit zijn omgeving of verleden betaald moeten worden en wil de goede man zelf ook nog een sommetje per jaar overgemaakt krijgen. Met een transfersom van zo'n 30 miljoen euro, een 5-jarig contract ter waarde van 10 miljoen per jaar en nog wat bonussen en losse eindjes, kom je als club al snel op een projectje van 100 miljoen euro uit. Interessant, to say the very fucking least....
Dat maakt Neymar geen slechte voetballer, wel een heel specifieke. En zijn slagen kent, in mijn ogen, echt nog wel wat vraagtekens. Wordt het een Denilson, een Robinho of een Ronaldinho? Drie Braziliaanse toptalenten, allen ergens wel even 'de beste ter wereld' en allen balkunstenaar tot er een Europese spelopvatting overheen kwam. Daar gaat de een beter mee om dan de ander en dat lijkt me geen talentissue, maar juist een karakterzaak. Denilson redde het simpelweg niet. Hij kwam, zag, deed zijn best en verdwaalde. Robinho bleek nuttig, was waardevol, maar de totaliteit van zijn talent hebben we nooit meer gezien. Ook hij verbleekte onder de hier geldende regels en systemen. Ronaldinho is, ondanks alles, het voorbeeld van hoe het (in ieder geval enkele jaren lang) wel moet. Hij paste zich aan, kwam mee, speelde het gewenste spel en bleef ook in die rollen excelleren. Zeer knap, als je je realiseert hoe ver je een aantal van die spelers van hun natuur af laat voetballen. Alle respect dus voor Ronaldinho, die na enkele jaren gewenning in Parijs, tot superster uitgroeide in Barcelona en daar aan de basis stond van de reeks successen van de Catalanen onder trainer Frank Rijkaard.
Het feit dat Neymar ondanks vele lokroepen nog altijd niet naar Europa is verhuisd lijkt me in zijn voordeel te spreken. Je weet het nooit zeker, misschien is het een financiële keuze of blokkeren (gedeelde) eigenaren van de speler de overgang, maar hij lijkt te kiezen voor het Braziliaanse elftal en het aanstaande WK in eigen land, een zekere status als spil (en dus speeltijd en privileges) bij Santos en een vertrouwde omgeving bij club en familie, zijn ontwikkeling aldus veel voorrang gevend. Dit voordeel van de twijfel staat in schril contrast tot zijn volslagen zinloze gedribbel in het veld en zijn gedrag binnen en buiten de lijnen. Als je een prototype zoekt van een veel te vroeg verpeste voetballer, dingt Neymar mee naar de bovenste plaatsen, naast andere 'grootheden' als Mido, Adu, Drenthe en de al gememoreerde Denilson.
Dus wat voor jongen is het nu echt? En kent hij zichzelf goed (genoeg)? Als je een type bent dat met name veel aandacht nodig heeft, status in een groep wil veroveren en claimen en meent dat de hele wereld in jouw dienst moet voetballen, moet je vooral lekker naar Parijs, Madrid of Manchester trekken. Als hij zich wil ontwikkelen tot een betere voetballer en in een andere speelstijl en meer is gericht op teams en prijzen dan op status en zijn eigen kapsel, moet hij vooral de uitdaging aangaan in München of Barcelona.
En die clubs? Wat zegt de aankoop van Neymar over jou als club, over het gevoerde beleid en over de visie op het voetballende gedeelte? Tsja. Het zegt vooral dat je even geen idee hebt wat je moet doen, dat je wellicht net bent verkozen als president en dat er behoefte is aan tevreden fans en het inlossen van aan hen gedane beloften. Het zegt dat je hoopt op eenzame individuele kwaliteiten in tegenstelling tot uitgedacht tactisch spel, voorbereiding en het gradueel beter maken van je spelers en dus team. Het stelt eigenlijk dat je geen visie hebt en geen beleid voert.
Reacties