Kredietcrisis, goed of slecht?
Vandaag, maandag de 24ste, is de AEX ruim tien procent gestegen. "Euforische stemming op de beurs" jubelen de koppen op teletekst en internet.
Terwijl er hier voor mij een boekbespreking wordt geoefend op een boekbespreking, dwaal ik af. Mijn eigen kansen en gevaren als ZZP'er, maar ook die gerelateerd aan onze huizenwens.
Voor mijn werk kennen de huidige ontwikkelingen grofweg twee kanten. 1) Bedrijven breiden misschien minder makkelijk uit, stellen dit uit of moeten zelfs mensen laten gaan. 2) De regerende angst onder bedrijven betekent ook dat 'de interimmer' meer en vaker gewenst is als tijdelijk lapmiddel. Want hij kan er natuurlijk ook zo weer uit worden gegooid. Een derde, subkantje, is natuurlijk ook dat veel van mijn collega's het nu Spaans benauwd krijgen en snel in vaste dienst treden. Dat kost me mogelijke functies, maar levert stukken minder brieven op bij de vacatures die er wel zijn... Maar hier zal de werkeloosheid niet ineens enorm gaan stijgen. Hier hebben we namelijk nog altijd de luxe van een enorm vacature-overschot. We zijn namelijk geen Groot Brittannië.
Een ander, bij ons spelend issue, is de huizenmarkt. Wij hebben een mooi huis op het oog. We hebben het goed gedaan de afgelopen jaren, dus we hebben de luxe dat we iets 'omhoog' kunnen verhuizen/zoeken. Groter, duurder, rustiger, groener, van alles. We zoeken meer ruimte, meer tuin, minder buren en hangjongeren met Puchjes in plaats van messen. Maar de stress op de huizenmarkt is ongeveer net zo groot als onze wens om te verhuizen. Daalt de huizenprijs? Of stabiliseert ie zich slechts? Daar kwam afgelopen week de weer oplaaiende discussie rond de hypotheekrenteaftrek nog bij. Tsja, zeg het maar.
Wat mij betreft stort de markt in, minimaal 30% waardevermindering. Concreet betekent dat voor ons dat ons huis zo'n 125.000 euro in waarde daalt. Maar het betekent ook dat ons droomhuis zo'n 240.000 euro in waarde daalt. Tsja, laat maar komen dus...:) Maar helaas gaat dat hier niet gebeuren. Daarvoor hebben we nog altijd te weinig huizen te koop staan. Het is gewoon even rustig, c'est ca. We zijn dus geen Groot Brittannië.
Is het dan allemaal zo slecht wat er gebeurd? Die banken geloof ik wel, keertje bestraffend laten toespreken door onze nieuwste financiële God (W. Bos) en die lenen wel weer aan elkaar. Wij zelf, de mensen, het volk, daar zit 'm de kneep. Als wij massaal de portemonnee dichthouden, gebeurt er niks meer in en met de economie. Dus wij, menschen, moeten vooral gewoon door blijven gaan met wat we doen en willen doen. Vakanties boeken, biertje drinken, auto rijden, nieuwe stereo aanschaffen, etc.
Terwijl er hier voor mij een boekbespreking wordt geoefend op een boekbespreking, dwaal ik af. Mijn eigen kansen en gevaren als ZZP'er, maar ook die gerelateerd aan onze huizenwens.
Voor mijn werk kennen de huidige ontwikkelingen grofweg twee kanten. 1) Bedrijven breiden misschien minder makkelijk uit, stellen dit uit of moeten zelfs mensen laten gaan. 2) De regerende angst onder bedrijven betekent ook dat 'de interimmer' meer en vaker gewenst is als tijdelijk lapmiddel. Want hij kan er natuurlijk ook zo weer uit worden gegooid. Een derde, subkantje, is natuurlijk ook dat veel van mijn collega's het nu Spaans benauwd krijgen en snel in vaste dienst treden. Dat kost me mogelijke functies, maar levert stukken minder brieven op bij de vacatures die er wel zijn... Maar hier zal de werkeloosheid niet ineens enorm gaan stijgen. Hier hebben we namelijk nog altijd de luxe van een enorm vacature-overschot. We zijn namelijk geen Groot Brittannië.
Een ander, bij ons spelend issue, is de huizenmarkt. Wij hebben een mooi huis op het oog. We hebben het goed gedaan de afgelopen jaren, dus we hebben de luxe dat we iets 'omhoog' kunnen verhuizen/zoeken. Groter, duurder, rustiger, groener, van alles. We zoeken meer ruimte, meer tuin, minder buren en hangjongeren met Puchjes in plaats van messen. Maar de stress op de huizenmarkt is ongeveer net zo groot als onze wens om te verhuizen. Daalt de huizenprijs? Of stabiliseert ie zich slechts? Daar kwam afgelopen week de weer oplaaiende discussie rond de hypotheekrenteaftrek nog bij. Tsja, zeg het maar.
Wat mij betreft stort de markt in, minimaal 30% waardevermindering. Concreet betekent dat voor ons dat ons huis zo'n 125.000 euro in waarde daalt. Maar het betekent ook dat ons droomhuis zo'n 240.000 euro in waarde daalt. Tsja, laat maar komen dus...:) Maar helaas gaat dat hier niet gebeuren. Daarvoor hebben we nog altijd te weinig huizen te koop staan. Het is gewoon even rustig, c'est ca. We zijn dus geen Groot Brittannië.
Is het dan allemaal zo slecht wat er gebeurd? Die banken geloof ik wel, keertje bestraffend laten toespreken door onze nieuwste financiële God (W. Bos) en die lenen wel weer aan elkaar. Wij zelf, de mensen, het volk, daar zit 'm de kneep. Als wij massaal de portemonnee dichthouden, gebeurt er niks meer in en met de economie. Dus wij, menschen, moeten vooral gewoon door blijven gaan met wat we doen en willen doen. Vakanties boeken, biertje drinken, auto rijden, nieuwe stereo aanschaffen, etc.
Reacties