Jaaaa.... vakantie!
Altijd weer een hoogtepunt, vakantie. Of liever, de voorbereiding erop. Spullen klaarleggen, kleren uitzoeken, economisch pakken, kinderspeelgoed, boeken en natuurlijk alle wensen en voornemens op het gebied van rust, relaxen, uitbuiken, aandacht voor elkaar en mijn persoonlijke favoriet: niet te hard rijden.
Dat laatste wordt een makkie dit jaar. Domweg omdat ik er de kans niet voor krijg. We gaan naar België. Dat is zo dichtbij, dat tegen de tijd dat mijn volgepakte op gas rijdende familieauto de 100 kilometer per uur aantikt, de ingang van de camping al in zicht is.
Huisje gehuurd, overdekt golfslagbad aanwezig, overdekt kinderspeelparadijs en een meertje voor de deur. Alles voor elkaar. Alleen, het blijft België, hiernaast, zeg maar. Met hetzelfde kloteweer als hier. En hoe optimistisch mijn aard ook is, ik krijg er maar geen vertrouwen in. Ik heb Erwin Krol de afgelopen dagen dieper in zijn blauwe ogen gekeken dan mijn eigen vrouw. Op zoek naar waarheid, een dieper inzicht, een verborgen boodschap. Niets van dat alles. Ik heb geen idee en hij waarschijnlijk ook niet.
Nu merk ik, een beetje als voor de aftrap van die belangrijke Europese uitwedstrijd, dat ik mijn verwachtingen ga nuanceren (een mazzel die ik niet vaak heb...). In plaats van voor de volle en vernietigende 0-3 te gaan, ontdek ik dat ik ook wel tevreden ben met een laffe 0-0 of 1-1. Terug naar het weer betekent dat droog weer en een graadje of twintig. Jezus, wat vervliegen dromen toch snel, als je er maar dichtbij genoeg komt.
Kortom: het is alles of niets, deze zomer. Het land België en het Noord-Europese weer moeten mij de komende twee weken veroveren. Zo niet, dan kom ik hier alleen nog maar terug om te werken en mijn kinderen op te voeden (best een groot gedeelte van mijn tijd dus toch...). En de rest van mijn tijd en leven besteed ik dan liever ergens in Toscane. Daar hebben ze ook meertjes. Ga ik daar mijn vrouw liefhebben, lekker hard naartoe rijden en genieten van een soort default temperatuurwaarde van 28. Ja, dat lijkt me wel wat.
Dat laatste wordt een makkie dit jaar. Domweg omdat ik er de kans niet voor krijg. We gaan naar België. Dat is zo dichtbij, dat tegen de tijd dat mijn volgepakte op gas rijdende familieauto de 100 kilometer per uur aantikt, de ingang van de camping al in zicht is.
Huisje gehuurd, overdekt golfslagbad aanwezig, overdekt kinderspeelparadijs en een meertje voor de deur. Alles voor elkaar. Alleen, het blijft België, hiernaast, zeg maar. Met hetzelfde kloteweer als hier. En hoe optimistisch mijn aard ook is, ik krijg er maar geen vertrouwen in. Ik heb Erwin Krol de afgelopen dagen dieper in zijn blauwe ogen gekeken dan mijn eigen vrouw. Op zoek naar waarheid, een dieper inzicht, een verborgen boodschap. Niets van dat alles. Ik heb geen idee en hij waarschijnlijk ook niet.
Nu merk ik, een beetje als voor de aftrap van die belangrijke Europese uitwedstrijd, dat ik mijn verwachtingen ga nuanceren (een mazzel die ik niet vaak heb...). In plaats van voor de volle en vernietigende 0-3 te gaan, ontdek ik dat ik ook wel tevreden ben met een laffe 0-0 of 1-1. Terug naar het weer betekent dat droog weer en een graadje of twintig. Jezus, wat vervliegen dromen toch snel, als je er maar dichtbij genoeg komt.
Kortom: het is alles of niets, deze zomer. Het land België en het Noord-Europese weer moeten mij de komende twee weken veroveren. Zo niet, dan kom ik hier alleen nog maar terug om te werken en mijn kinderen op te voeden (best een groot gedeelte van mijn tijd dus toch...). En de rest van mijn tijd en leven besteed ik dan liever ergens in Toscane. Daar hebben ze ook meertjes. Ga ik daar mijn vrouw liefhebben, lekker hard naartoe rijden en genieten van een soort default temperatuurwaarde van 28. Ja, dat lijkt me wel wat.
Reacties