Als je niet direct € 5000,- aan een wintersport kunt en/of wilt besteden, zoek je alternatieven om de verplichte* kerstdagen met familie te ontlopen. En zo kwamen wij op Londen. Leuke stad, en vooral de kinderen waren heel nieuwsgierig. Met al hun Engelse lessen op school en vaak ook al internationaal getinte YouTube-helden, bestond er al een concreet beeld over Engeland en Londen en dat moest geverifieerd worden.
* - Het is natuurlijk niet verplicht om aan te schuiven en er wordt met veel begrip gereageerd als je zegt er geen zin in te hebben en niet te komen, maar het slaat wel degelijk een gat in de kerstbeleving van de uitnodiger...
Rowdy bleef thuis. Die zag zijn kans schoon een paar dagen in een huis zonder 'alle ruimtes in beslag nemende medemensen' te wonen en regelde een kerstdiner met een paar vrienden. En wij vlogen naar Groot-Brittannië, voorzien van tips van longtime vriendin Sasja, die daar inmiddels al een jaar of twintig woont. Restaurantjes, hotels, musicals, sightsee-tips, alles hadden we besproken. We waren er heel erg klaar voor.
Als je dan in Londen bent, regel je een Oysterkaart (OV-kaart) en ga je op pad, al deden wij ook heel veel wandelend. Doordat 1e Kerstdag het gehele OV eruit lag, hebben we uiteindelijk naar weinig gebruik gemaakt van die kaart, maar dat je 'm in je zak hebt zitten is al lekker...;). Ons hotel, St. Giles, stond naast metrostation Tottenham Court, een minuut of tien wandelen van Leicester Square. Aan de Central Line van Tottenham Court hadden we vrij weinig, deze dagen. Aan de Circle Line des te meer, al was het al omdat deze ons heen en weer bracht naar Heathrow. Maar ook in Londen centrum zelf, rijdt deze lijn netjes van rechts naar links en kom je vaak goed uit, monument-technisch.
Maar wij gingen natuurlijk lopen. Als je Parijs te voet kan doen, moet je in Londen ook een eind kunnen komen. En ook de Britse hoofdstad blijkt verrassend compact. Was ik eigenlijk allemaal alweer kwijt. Mijn laatste bezoek, met De Vrouw, nog voor de twee laatste kids, dateert (dus) van een jaar of vijftien geleden.
De eerste attractie was 'Winter Wonderland' in Hyde Park. Twee vliegen in een klap, met een schuin oog naar Speakers Corner zelfs drie. Efficiënt toeristje uithangen. Met name Senna wilde hier graag heen, maar ook wij waren benieuwd. Als je ergens winterse kerstsferen wilt aantreffen, zou het hier zijn. Dat bleek, ten dele. Leuke kraampjes, veel etenswaren, een ijsbaan, het was inderdaad winterwonderland. Maar al binnen tien minuten liepen we van dat deel van het terrein de kermis op, wat de rest (4/5e) van het oppervlakte bestreek. Tsja, met een NAH-patient is dat niet ideaal, daarnaast: dat hebben we thuis ook allemaal. Desalniettemin, een paar dingen gedaan, gelachen, en toen snel weer door.
Na naar Marble Arch te zijn gewandeld, stapten we op een toeristenbus. Hij werd goed verkocht, omdat er de dag erna geen OV zou gaan zijn. Dus wij namen de 'tweedagenpas', verrijkt met een boottocht over de Thames. Prima. De bustocht was minder spannend, wij wilden eigenlijk alleen maar naar Buckingham Palace en dat was al een van de eerste haltes. Daar was het vrij druk (niet verrassend) en was weinig te zien (eigenlijk toch wel een beetje verrassend). Het is raar dat je met een paar honderd man frivool uitgedoste wachten gaat staan fotograferen. Vooral als je je voorstelt dat ze er ook echt alleen voor de ceremonie en het optisch vermaak staan. Of mag die hoed wel af, als ze in de achtervolging moeten?
Afijn, we zijn lekker doorgewandeld, over de Birdcage Walk, langs St. James' Park, naar Westminster Bridge. Beeldschoon, en tevens opstappunt voor onze boottocht. En daar gingen we lekker door met sightseeing. Het was heerlijk, on-Brits, weer: droog, fris, zonnig en zij zaten goed. Vanaf het water is elke stad op haar best (vanuit de metro overigens het lelijkst, zeker in Londen!). Beginnend met The London Eye, werden we getrakteerd op allerlei moois. Musea, historische panden, een kathedraal, en de rest.
 |
| De, volledig ingepakte, Big Ben (vanaf het water) |
 |
| Dit blijft een juweel |
 |
| En hier liggen de juwelen opgeslagen |
 |
| Prachtige foto van Finn |
Na de boottocht hebben we rond de Tower lekker geluncht en zijn we terug gewandeld, met een of twee pubs als tussenstop, naar Leicester Square, waar we een restaurantje hadden gereserveerd.
 |
| Even bijkomen...;) |
De volgende dag was 1e Kerstdag. En het was stil. Echt heel stil. Het OV lag er dus uit en er was ook gewoon weinig volk op straat. Dat is in een drukke stad echt een beetje surrealistisch. Wij zijn een lekker stuk gaan wandelen. Finn wilde graag naar Regent's Park, dus daar zijn we heen en doorheen gewandeld. In het park liepen de eekhoorntjes gewoon met ons mee, zo tam als wat, hopende op wat eten. Via een lang stuk Oxford Street en het mondaine Bond Street zijn we helemaal afgedaald naar Picadilly Circus. Weer een straffe wandeling. Niet per sé gewild, maar dat verhaal van die toeristenbussen klopte ook niet helmaal. Niet alleen het OV lag er af, zeg maar....:).
Omdat we geen avondreservering hadden en alles zo'n beetje dicht bleek te zijn, kozen we aan het begin van de middag en na onze straffe wandeltocht, voor een oerbritse portie fish 'n chips. Dat moest natuurlijk ook gegeten worden, en wat is een betere gelegenheid dan Kerst? In een kroegje naast het theater waar Harry Potter draaide hebben we ons heelrijk tegoed gedaan aan een lekkere portie vette bek.
 |
| Fish, chips 'n beer |
Daarna waren we wel even klaar en zijn we in het hotel gecrasht voor een klein intermezzo. 'S avonds kwamen we pas weer onder onze steen vandaan en hebben we een rondje pleinen en Chinatown gedaan. Met de kilometers van met name de ochtend nog in de benen, was de fut er echter snel vanaf. Het was niet minder mooi. En met name Chinatown is echt een plaatje om in het donker doorheen te dwalen. Hoewel zeer druk en teleurstellend klein, hahaha.
 |
| Entree |
 |
| National Portrait Gallery (Trafalgar Square) |
Op de laatste dag zijn we lekker gaan winkelen. Vanaf het hotel zo Oxford Street weer in, en slalommend door winkelstraten en wijkjes, afgezakt naar Pall Mall en het bizarre warenhuis 'Liberties', waar een t-shirtje toch minimaal 90 pondermannen kost.
 |
| Roltrappen zijn voor watjes |
Uiteindelijk was het dus fantastisch en peperduur. Rustig en ook superdruk. Maar we hebben genoten. Wat heel erg opviel, was het volledige toeristische karakter van met name de binnenstad. Je vraagt je af of er nog een Engelsman rondloopt. Het was Aziatisch en Oost-Europees. Die laatste groep was ook extreem goed vertegenwoordigd in de lokale middenstand. Supermarktjes, kledingzaken, souvenirwinkels, straatkeetjes, noem het maar op. Het enige echte Britse domein was nog de horeca. In de kroegen waar wij naar binnen liepen (en daar zochten we ze van buiten natuurlijk wel een beetje op uit) was het oubollig, authentiek, Brits en lekker 'bruin'.
Na terugkomst konden we een einde aan het jaar breien. Vrijdag lekker bijkomen en wasjes draaien, zaterdag de laatste (bos)training van 2018. Met een mooie groep de bossen bij Hollandse Rading in. Wat een pracht. Heerlijk in en rond 'de kuil' gespeeld en afgesloten met de jaarlijkse Hellastraditie: pannenkoeken.
 |
| Jeuh, het zit erop...;) |
 |
| Voedsel!!! |
Op oudjaarsdag, tenslotte, hebben Finn en Senna de Sylvestercroos gelopen in Soest. Door de bossen en het zand van de Soesterduinen. Het was weer mooi weer en we hebben genoten. Ondanks de wedstrijdstress en -spanning, die hier en daar voor wat (buik)klachten zorgde, lekker gerend en uitgelaten. Mooi werk weer. Fantastisch gedaan, twee hele trotse ouders langs de kant.
 |
| Laatste bochtje voor het stukje zand en de finish |
En daarna was het knallen geblazen. Waar ik zelf al behoorlijk goed had ingekocht, was mijn buurman helemaal de baas. Die zette op zijn gemak op zo'n 50 meter straat, om de twee meter een grote doos neer. Daarna stak hij ze een voor een aan, overlappend, zodat er een licht-, vuur- en knalspektakel ontstond dat zeker een minuut of tien duurde. Het leek wel Beiroet en mijn trommelvliezen klapperde mee op de knallen. Helemaal geweldig. Wat een feest.
 |
| Zo doe je dat |
Ik heb de man gevraagd of hij mij volgend jaar mee wil nemen naar zijn mannetje, maar hij bezwoer dat het allemaal legaal was. Des te beter. Wil ik ook. Zal wat kosten, maar sjezus, wat was het de moeite waard!
Gelukkig nieuwjaar dus, allemaal! Kusjes van de Heukeltjes en op veel mooie, goeie dingen.
Reacties