Dubbel gevoel bij IM Maastricht
Toen ik een paar jaar geleden begon na te denken over het doen van een hele triatlon, wist is na enig onderzoek zeker dat die eerste keer in Maastricht moest gaan plaatshebben. Maastricht. Mooie stad. Geboorteplaats en altijd aanwezig walhalla voor mijn overleden vader. Maar ook de stad waar De Vrouw en ik deels zijn getrouwd en waar we altijd graag komen en ook altijd weer uitgerust vertrekken.
Maar het werd geen Maastricht. De kalender van het organiserende bedrijf, Ironman, bepaalde dat ook de tweede editie in 2016 midden in de zomervakantie moest gaan plaatshebben. Dat viel slecht in relatie tot onze eigen vakantieplanning en daarom kozen Jasper en ik voor Frankfurt, dat net vijf weken eerder gepland stond.
Als eerder verteld, kwamen zus en Vrouw tijdens het bier (wachten op mij) de organisatie van Maastricht tegen en raakten aan de praat over de race, de atleten en De Vrouw deelde mijn 'Maastricht-verhaal'. Nadat ik zelf was gearriveerd wilden de mannen alles weten over mijn ervaringen in Frankfurt en boden mij als dank daarvoor een plek in de race in 2018 aan. En die staat aanstaande zondag op de rol.
Een prachtig cadeau natuurlijk. Voor zo'n hele ben je toch zeker wel een maand of zes gericht aan het trainen, al moet ik eerlijk zeggen dat ik in de winter weinig focus of tijd inlever. Maar in februari gingen de oogkleppen wel een beetje op en via de Halve van Amsterdam moest ik helemaal klaar gaan zijn voor mijn tweede Ironman.
En dat gebeurde dus niet. Half mei krijg ik last van mijn kuit, wat later een scheurtje blijkt te zijn. Het is dan drie dagen na een hele snelle (pyramide)trail in Austerlitz, waar ik ook al wat voelde, maar het er ook weer uit liep. Bummer. Weekje rust en weer door. Maar het herhaalde zich uiteindelijk (tot nu toe) vier keer, waarbij de laatste keer drie weken geleden was. Ik heb dus effectief in de laatste drie maanden nauwelijks gelopen, en wat ik liep was in het teken van langzaam opbouwen. Dan kun je er veel van maken en uberpositief zijn, maar klaar voor de hele ben je dan niet....
Na vorig jaar had ik wel wat wilde ambities. Ik wil naar die tien-uur-grens toe. Daarvoor moet ik beter leren zwemmen en harder fietsen en lopen...;). Ik wil uiteindelijk kunnen zwemmen in 1.05 a 1.10, fietsen rond de 5 uur en lopen binnen 3.30. Dan kom ik, de wissels erbij opgeteld, ruim onder de tien uur uit. Maar first things first, eerst trainen en de eerste stapjes zetten.
Afgelopen jaar heb ik gericht getraind met zwemmen. Uit mijn trainingen kan ik opmaken dat ik daarmee wel een minuut of tien op mijn Frankfurttijd heb gewonnen. Mooi werk. Door het mindere lopen de laatste drie maanden, heb ik behoorlijk veel extra fietskilometers gemaakt. Tel daarbij op dat je van fietsen sowieso beter wordt als je het maar gewoon blijft doen en ik denk dat ik, bij normaal weer, ook hier flinke winst kan gaan behalen ten opzichte van vorig jaar. In Frankfurt deed ik er nog 5.48 over. Lopend bleef ik net onder de vier uur vorig jaar. Daar had ik zeker wel een kwartier af willen lopen in Maastricht. Dat wordt, denk ik, een hele lastige. Uitlopen wordt al een hele kluif, al is bijvoorbeeld Jasper heel stellig als ie zegt 'jij hebt zoveel basis(conditie), jij loopt dat gewoon uit'. Misschien niet zo hard en goed als ooit gepland, maar toch.
Het plan is dus:
Zwemmen 1.15
Fietsen 5.30
Lopen 4.00
Dat maakt samen 10.45. Tel daar nog 15 minuten wisselen bij op en je komt uit op een streeftijd van zo'n 11 uur. Na mijn 11.32 in Frankfurt vind ik dat een prima doelstelling en plan...;).
Maar al het geëmmer met de kuit en de constante onzekerheid over wel of niet deel kunnen nemen (en indien wel, met welk doel dan?) heeft wel wat sporen achtergelaten in mijn hoofd. Ik ben bij lange na niet zo gefocust als voor Frankfurt. Deels natuurlijk, omdat dit mijn tweede hele gaat worden. Routine scheelt stress. De aanvliegroute is beduidend relaxter. We zien wel. Het moet vooral een mooie dag worden. En 's avonds fit aan het bier zitten is belangrijker dan weer een hele finishen. Ik ga er misschien nog wel tien doen, de komende jaren, een meer of minder maakt niet uit. En het is ook weer gouden ervaring. Voor die tien die nog komen gaan.
Het voordeel is: je loopt rondjes. Dat maakt dat je nooit heel ver hoeft te wandelen als het onverhoopt weer mis gaat. Dus het plan van aanpak is als volgt: lekker rustig en goed zwemmen en daarna volle bak fietsen en genieten van de heuveltjes en het landschap. In beide gevallen moeten mijn streeftijden haalbaar zijn. Bij het lopen verwacht ik zeker de halve afstand te halen. Dat is het beslismoment. Uitstappen en op veilig spelen? Of toch maar een gooi doen naar die finish? Als het echt lekker gaat, loop ik ook dat derde rondje. En als ik die overleef, kan die vierde er ook wel bij. Maar als ik ergens twijfel, is het exit. We gaan twee dagen later nog een weekje op vakantie en dat wil ik graag fit meemaken. Verder herstellen en op 9 september volle bak in Almere. Ook een mooi doel. Want ik heb nog geen halve onder de 5 uur volbracht.... Dat wordt ook eens tijd!
En dan de winter in. Herstellen, lekker veel en lang lopen en plannen maken voor komend jaar. Ik heb het al wel redelijk concreet. Er is een clubje Hellassers die wellicht samen een hele wil gaan doen, maar er is er ook eentje die werkelijk geweldig valt in combinatie met een zomervakantie met en voor het hele gezin. We'll see. Hoe dan ook: genieten van Maastricht en de vakantie, dan vlammen in Almere en dan lekker bijkomen en door naar volgend jaar.
Maar het werd geen Maastricht. De kalender van het organiserende bedrijf, Ironman, bepaalde dat ook de tweede editie in 2016 midden in de zomervakantie moest gaan plaatshebben. Dat viel slecht in relatie tot onze eigen vakantieplanning en daarom kozen Jasper en ik voor Frankfurt, dat net vijf weken eerder gepland stond.
Als eerder verteld, kwamen zus en Vrouw tijdens het bier (wachten op mij) de organisatie van Maastricht tegen en raakten aan de praat over de race, de atleten en De Vrouw deelde mijn 'Maastricht-verhaal'. Nadat ik zelf was gearriveerd wilden de mannen alles weten over mijn ervaringen in Frankfurt en boden mij als dank daarvoor een plek in de race in 2018 aan. En die staat aanstaande zondag op de rol.
Een prachtig cadeau natuurlijk. Voor zo'n hele ben je toch zeker wel een maand of zes gericht aan het trainen, al moet ik eerlijk zeggen dat ik in de winter weinig focus of tijd inlever. Maar in februari gingen de oogkleppen wel een beetje op en via de Halve van Amsterdam moest ik helemaal klaar gaan zijn voor mijn tweede Ironman.
En dat gebeurde dus niet. Half mei krijg ik last van mijn kuit, wat later een scheurtje blijkt te zijn. Het is dan drie dagen na een hele snelle (pyramide)trail in Austerlitz, waar ik ook al wat voelde, maar het er ook weer uit liep. Bummer. Weekje rust en weer door. Maar het herhaalde zich uiteindelijk (tot nu toe) vier keer, waarbij de laatste keer drie weken geleden was. Ik heb dus effectief in de laatste drie maanden nauwelijks gelopen, en wat ik liep was in het teken van langzaam opbouwen. Dan kun je er veel van maken en uberpositief zijn, maar klaar voor de hele ben je dan niet....
Afgelopen jaar heb ik gericht getraind met zwemmen. Uit mijn trainingen kan ik opmaken dat ik daarmee wel een minuut of tien op mijn Frankfurttijd heb gewonnen. Mooi werk. Door het mindere lopen de laatste drie maanden, heb ik behoorlijk veel extra fietskilometers gemaakt. Tel daarbij op dat je van fietsen sowieso beter wordt als je het maar gewoon blijft doen en ik denk dat ik, bij normaal weer, ook hier flinke winst kan gaan behalen ten opzichte van vorig jaar. In Frankfurt deed ik er nog 5.48 over. Lopend bleef ik net onder de vier uur vorig jaar. Daar had ik zeker wel een kwartier af willen lopen in Maastricht. Dat wordt, denk ik, een hele lastige. Uitlopen wordt al een hele kluif, al is bijvoorbeeld Jasper heel stellig als ie zegt 'jij hebt zoveel basis(conditie), jij loopt dat gewoon uit'. Misschien niet zo hard en goed als ooit gepland, maar toch.
Het plan is dus:
Zwemmen 1.15
Fietsen 5.30
Lopen 4.00
Dat maakt samen 10.45. Tel daar nog 15 minuten wisselen bij op en je komt uit op een streeftijd van zo'n 11 uur. Na mijn 11.32 in Frankfurt vind ik dat een prima doelstelling en plan...;).
Maar al het geëmmer met de kuit en de constante onzekerheid over wel of niet deel kunnen nemen (en indien wel, met welk doel dan?) heeft wel wat sporen achtergelaten in mijn hoofd. Ik ben bij lange na niet zo gefocust als voor Frankfurt. Deels natuurlijk, omdat dit mijn tweede hele gaat worden. Routine scheelt stress. De aanvliegroute is beduidend relaxter. We zien wel. Het moet vooral een mooie dag worden. En 's avonds fit aan het bier zitten is belangrijker dan weer een hele finishen. Ik ga er misschien nog wel tien doen, de komende jaren, een meer of minder maakt niet uit. En het is ook weer gouden ervaring. Voor die tien die nog komen gaan.
Het voordeel is: je loopt rondjes. Dat maakt dat je nooit heel ver hoeft te wandelen als het onverhoopt weer mis gaat. Dus het plan van aanpak is als volgt: lekker rustig en goed zwemmen en daarna volle bak fietsen en genieten van de heuveltjes en het landschap. In beide gevallen moeten mijn streeftijden haalbaar zijn. Bij het lopen verwacht ik zeker de halve afstand te halen. Dat is het beslismoment. Uitstappen en op veilig spelen? Of toch maar een gooi doen naar die finish? Als het echt lekker gaat, loop ik ook dat derde rondje. En als ik die overleef, kan die vierde er ook wel bij. Maar als ik ergens twijfel, is het exit. We gaan twee dagen later nog een weekje op vakantie en dat wil ik graag fit meemaken. Verder herstellen en op 9 september volle bak in Almere. Ook een mooi doel. Want ik heb nog geen halve onder de 5 uur volbracht.... Dat wordt ook eens tijd!
En dan de winter in. Herstellen, lekker veel en lang lopen en plannen maken voor komend jaar. Ik heb het al wel redelijk concreet. Er is een clubje Hellassers die wellicht samen een hele wil gaan doen, maar er is er ook eentje die werkelijk geweldig valt in combinatie met een zomervakantie met en voor het hele gezin. We'll see. Hoe dan ook: genieten van Maastricht en de vakantie, dan vlammen in Almere en dan lekker bijkomen en door naar volgend jaar.
Reacties