Series, ook op Netflix: tops en flops
Dit wordt een lange. Ga er maar even rustig voor zitten, al doe ik m'n best het een beetje scanable te maken. Ik dacht: doe eens iets met je liefde voor series. Sinds Netflix ben ik, en met mij mijn lieftallige Vrouw, volledig uit de bocht gevlogen. Het is een wonder dat we onze eigen kinderen nog herkennen.
Vóór Netflix waren we ook al behoorlijk actief, moet gezegd. Via via kwamen we aan complete seizoenen van bijvoorbeeld The Shield, 24 en Californication. De eerste twee keken we samen, de avonturen van schrijver Hank Moody heb ik grotendeels vanaf de fiets bekeken. Dan zet ik mijn achterwiel in een fietstrainer (Tacx) en ga rustig 1 á 3 uur tv kijken en trainen.
Klasse
Maar wat is er blijven hangen? Ik zal aan het einde mijn top 5 delen. Maar eerst loop ik alles wat ik me nog kan herinneren even kort langs. Meevaller, tegenvaller, goed, slecht. Volledig subjectief, zoals dat hoort op dit blogje. Komen ze.
Shooter - De laatste die ik helemaal heb afgekeken. Eigenlijk best een lekker lopend actieverhaal, maar de hoofdrolspeler is echt een enorm 'hoekige' Mark Wahlberg-wannabee, zonder dat talent. Echt een beetje sneu. Zolang hij met een geweer in zijn gezicht zit, is het nog te verdoezelen. Als ie moet praten, is alle lijn verdwenen.
Narcos - Mooie en reëele serie. Met name de sfeer uit de jaren '80 wordt prima nagemaakt of nagedaan. Hoe het er toentertijd in Colombia aan toeging, geen idee. Maar het zou zo maar zo bruut kunnen zijn. Het verhaal loopt wel wat traagjes.
Prison break - Zitten we middenin. In de herhaling dan. De eerste keer dat ik iets dubbel kijk. Dat doe ik met boeken en series zelden, met films vaker. En het is geen onverdeeld succes. Het is allemaal een beetje ridicuul, als je de tweede keer kijkt. De magie en verrassing is weg en dan blijft klinisch kijken over. Killing voor bijna elke serie. Maar, uitzitten, want er komt een nieuw seizoen aan en daar heb ik wel onwijs veel zin in.
Homeland - Een van de series die voor mij te lang door zijn gelopen. Ik haakte af, ergens in seizoen 3, geloof ik. Het verhaal zelf was natuurlijk in het eerste seizoen al verteld. Daarna gingen ze op de vrije toer. Het was dan ook met name de moeilijk kijkende Carrie, waar ik wel klaar mee was. Afstorten, terugkomen, moeilijk kijken, slachtoffertje zijn en de wereld redden. Ok.
Luke Cage - Geweldig, vooral door en dankzij acteur Mike Colter. Het fantasy-gehalte kent wel een paar pieken, maar concept en acteerprestaties zijn top en op maat. Heerlijk familieserietje!
Blacklist - Sommige mensen trekken James Spader niet zo. Ik vind 'm helemaal goed als Reddington, een soort opper-crimineel, die via de FBI 'zijn' Lizzy aan zich bindt. Momenteel kijken we, lekker oldskool, lineair seizoen 5 aan het kijken en ook deze is gewoon goed. Ik merk wel dat de spanningsboog omtrent de mogelijke vader-dochterrelatie bij mij afloopt. Nog een paar uitzendingen en het kan me geen reet meer schelen. Niet te lang rekken, die verhaallijnen!
House of Cards - Tsja. Pareltje. Weinig series zijn beter, meer uniek, en dan ook nog met zoveel klasse bij elkaar gebracht en gehouden. House of Cards heeft alles. Je mist zelfs de actie niet en de (gebrekkige) snelheid van het verhaal voelt als chocolademousse: hoe meer tijd je samen doorbrengt, hoe beter.
Pablo Escobar - Mooie serie. Net als bij Narcos ook weer kloppend qua sfeer, voor zover ik weet...;). De hoofdrolspeler lijkt als twee druppels water op de echte Pablo, terwijl de absurditeit van het karakter á la Scarface wordt getoond. Erg prettig.
Designated survivor - Weer een topconcept. Kiefer Sutherland is weer erg goed, ditmaal met een stabiel karakter. Ook wel eens lekker. Het is een vrij rustige serie, waarin toch echt veel spanning en actie zit. Mooi in elkaar verweven, eindigend in goed plot. De open deur voor een volgend seizoen werd iedereen getoond, dus kom maar door makers....
Spartacus - Zalig. Weer zo'n perfecte serie voor eindeloze uren op je Tacx. Een vrij overzichtelijk verhaal (knipoog), goede beelden, veel brute actie en prima vrouwen en sex. Kortom: af.
Peaky blinders - Je kijkt en waant je in het vroeg 20ste-eeuwse Londen. Maar verder ben ik niet gekomen. Het was mij allemaal te weinig interessant, ik werd niet gepakt en toen was ik weg.
The Unit - Weergaloze serie, waarin een team speciale commando's wordt gevolgd in hun leven op de kazerne en op opdrachten. Maar tegelijkertijd worden de gezinnen in beeld gebracht, met eigen verhaallijnen. Echt goed gemaakt, retespannend en aansprekende hoofdrolspelers.
Marco Polo - Prachtige beelden. Je durft bijna mee te gaan praten met al die hippe reizigertypes op verjaardagsfeestjes waar jij liever niet komt. Dat je dat uiteindelijk niet doet, ligt meer aan die types dan aan deze serie..;). Wel een langzaam verhaal, maar de poging dicht bij de (voor zover bekend) waargebeurde geschiedenis te blijven maakt het toch buitengewoon boeiend.
24 - De eerste serie (na Alf) waar ik voor thuis bleef (nee, Twin Peaks sloeg bij mij ook niet aan). Het hele idee is al briljant, de volgende invulling ook. Al die seizoenen op rij blijft het boeiend en spannend, al propte ze ergens in jaar 3 of 4 zoveel plotwendingen in het seizoen, dat je na 4 afleveringen klaar was voor de volgende. Maar: historisch en baanbrekend.
The Shield - Hoogtepuntje. The Shield volgt een team Amerikaanse politieagenten, die door en door fout zijn. En toch ook weer erg likeable en sympathiek. Zo'n knap samenspel, dat je na het zien van minstens één seizoen nooit meer direct een foute politieagent veroordeelt. Dat ligt genuanceerder, weet je nu.
Dexter - Ja, dit is natuurlijk het toppunt van de vriendelijke seriemoordenaar/psychopaat. Waar de hoofdrolspelers in The Shield nog wel echt 'fout' zijn, is Dexter eigenlijk gewoon 'goed'. Uiteraard omdat hij erg lief is, voor zijn zus en vrienden. Maar ook omdat ie alleen slechte mensen vermoord. Dat doet ie dan wel weer erg veel, maar ach. Ik drink weer heel veel chocomel. Zo hebben we allemaal wat.
Breaking bad - Geweldig. In het begin. En toen duurde en duurde het en ben ik zelfs vijf afleveringen voor het einde gestopt. Ik ben nog nooit op een dergelijk moment afgehaakt, maar het was klaar. Het duurde te lang, is was het verhaal zat, klaar met de karakters. Gewoon: een seizoen teveel. Wat mij betreft dan.
Arrow - Eentje in de categorie Luke Cage. Fantasy en way over the top. Maar wel vermakelijk, voor het hele gezin en zeer onderhoudend.
How to get away with murder - De werd door De Vrouw gevolgd. Ik haakte niet aan, werd weer niet gegrepen. Van wat ik wel zag, kreeg ik het idee van een plotgeile scenarioschrijver die de vrije hand had gekregen.
Vikings - Ragnar, wat een held. Prachtige lichtblauwe ogen in een peinzend gelaat, veel brute actie en mooie beelden van zowel de Scandinavische thuislanden als de te plunderen Europese gebieden. Geweldig beeld dus, het verhaal klopt en pakt en de spelers nemen je helemaal mee. Zeker kijken.
How I met your mother - Door de kids als absolute favoriet betiteld. Ik heb het zelden begrepen. Best leuke grappen, maar nou ook weer niet van het onvergetelijke niveau. Het was geen Johnny Bravo, zeg maar.
The good wife - Helemaal lekker. Serie om heerlijk bij onderuit te zakken. Niet te ingewikkeld, leuke (meestal juridisch inhoudelijke) verhalen, vermakelijk en goed. En als je een bepaalde ontwikkeling zat bent, stopt het ook of komt het tot een climax. Prettig, voor de kortere concentratiespannes.
White collar - Ook zo'n gemoedelijke serie, maar ditmaal geen juridische leidraad, maar een nieuwerwetse 'heist'-achtige inhoud. Vervalsingen, elkaar te slim af zijn, handigheidjes, mooie kunst en prachtige locaties in New York. Veel kleine persoonlijke ontwikkelingen en relaties en subtiele leuke humor. Vriendelijke topper.
Ray Donovan - Apart. Een beetje sardonisch, luguber en benauwend. Super neergezet, aan de Amerikaanse oostkust (geloof ik). Maar het verhaal en ik waren elkaar snel kwijt. Ik heb deze weer aan De Vrouw gelaten.
Scorpion - Bij ons thuis een hoogtepunt. Voor Vrouw en zoon. Helemaal gek zijn ze van het groepje jonge genieën die alles vooral zo ingewikkeld mogelijk oplossen. Grappig, verder niks.
Californication - De Hank. Iedere volwassen man met een (hoe goed ook) serieuze relatie, kijkt een tikkeltje jaloers naar Hank en zijn frivole uitbarstingen. Knappe vrouwen, ingewikkelde sex, drank, drugs en in een paar maanden werk, schrijft hij zich bijkans financieel onafhankelijk. Wie wil dat niet? Nou, ook die kant komt subtiel terug en je weet al snel: ik wil dat niet. Maar het is wel erg vermakelijk en goed gedaan.
Madam Secretary - Leuk concept. Een politica die zonder politieke agenda op een cruciale plaats terechtkomt en dan dus voor geheide problemen zorgt. Want wie geen rekening meer houdt met zijn/haar kiezers, neemt plots zelf besluiten. Voorwaarde is wel dat je beschikt over intellect en moreel kompas. Dat is hier geen punt. in het echte leven helaas nog nooit in die combinatie waargenomen bij een politicus en daarmee hoogstwaarschijnlijk onhaalbaar.
Top 5
Heel veel televisiekijkuren zitten er in deze blogpost verwerkt. Meer dan ik ooit spelletjes heb gespeeld met de kinderen. Dat is niet erg, zij kijken ook graag tv. En YouTube. Wat zijn dan de absolute hoogtepunten? Eerlijk gezegd is Prison Break eruit gevallen, nu ik de hele serie nogmaals kijk. Jammer, maar veel magie is verdwenen. Als je je hele lijf tatoeëert, ga ik er eigenlijk vanuit dat je het ook wel in je hoofd hebt zitten. Net als dat spiekbriefje vroeger: hoe meer tijd en moeite je erin stopte, hoe minder nodig het was. Wat blijft over:
1) The Shield
2) House of Cards
3) 24
4) White Collar
5) Californication
The Shield op 1, ook omdat het niet zo'n bekende serie is en ik 'm graag aanprijs. Nog steeds zeer goed kijkbaar! House of Cards en 24 zijn uniek en historisch goed. Niveau One flew over the cocoos nest. White Collar is gewoon superleuk om te kijken, zoals ik ook nog altijd kwispelend van ongeduld klaar zit voor een goede heistfilm. Californication maakt de top 5 compleet.
Op de plank
True detective, seizoen 1 en 2
Black sails, seizoen 1, 2, 3 en 4
Last kingdom, seizoen 1
Roman Empire, seizoen 1
A.D. Kindom and Empire, seizoen 1
Gomorra, seizoen 1
Narcos, seizoen 2
Dat staat allemaal voor me klaar! Terwijl bijvoorbeeld Designated Survivor zeker een nieuw seizoen krijgt en ook HoC nog niet klaar is. maar die staan nog niet voor me klaar op Netflix of liggen op me te wachten als DVD'tje. Geweldig. Nog jaren plezier voor de boeg!
Vóór Netflix waren we ook al behoorlijk actief, moet gezegd. Via via kwamen we aan complete seizoenen van bijvoorbeeld The Shield, 24 en Californication. De eerste twee keken we samen, de avonturen van schrijver Hank Moody heb ik grotendeels vanaf de fiets bekeken. Dan zet ik mijn achterwiel in een fietstrainer (Tacx) en ga rustig 1 á 3 uur tv kijken en trainen.
Klasse
Maar wat is er blijven hangen? Ik zal aan het einde mijn top 5 delen. Maar eerst loop ik alles wat ik me nog kan herinneren even kort langs. Meevaller, tegenvaller, goed, slecht. Volledig subjectief, zoals dat hoort op dit blogje. Komen ze.
Shooter - De laatste die ik helemaal heb afgekeken. Eigenlijk best een lekker lopend actieverhaal, maar de hoofdrolspeler is echt een enorm 'hoekige' Mark Wahlberg-wannabee, zonder dat talent. Echt een beetje sneu. Zolang hij met een geweer in zijn gezicht zit, is het nog te verdoezelen. Als ie moet praten, is alle lijn verdwenen.
Narcos - Mooie en reëele serie. Met name de sfeer uit de jaren '80 wordt prima nagemaakt of nagedaan. Hoe het er toentertijd in Colombia aan toeging, geen idee. Maar het zou zo maar zo bruut kunnen zijn. Het verhaal loopt wel wat traagjes.
Prison break - Zitten we middenin. In de herhaling dan. De eerste keer dat ik iets dubbel kijk. Dat doe ik met boeken en series zelden, met films vaker. En het is geen onverdeeld succes. Het is allemaal een beetje ridicuul, als je de tweede keer kijkt. De magie en verrassing is weg en dan blijft klinisch kijken over. Killing voor bijna elke serie. Maar, uitzitten, want er komt een nieuw seizoen aan en daar heb ik wel onwijs veel zin in.
Homeland - Een van de series die voor mij te lang door zijn gelopen. Ik haakte af, ergens in seizoen 3, geloof ik. Het verhaal zelf was natuurlijk in het eerste seizoen al verteld. Daarna gingen ze op de vrije toer. Het was dan ook met name de moeilijk kijkende Carrie, waar ik wel klaar mee was. Afstorten, terugkomen, moeilijk kijken, slachtoffertje zijn en de wereld redden. Ok.
Luke Cage - Geweldig, vooral door en dankzij acteur Mike Colter. Het fantasy-gehalte kent wel een paar pieken, maar concept en acteerprestaties zijn top en op maat. Heerlijk familieserietje!
House of Cards - Tsja. Pareltje. Weinig series zijn beter, meer uniek, en dan ook nog met zoveel klasse bij elkaar gebracht en gehouden. House of Cards heeft alles. Je mist zelfs de actie niet en de (gebrekkige) snelheid van het verhaal voelt als chocolademousse: hoe meer tijd je samen doorbrengt, hoe beter.
Pablo Escobar - Mooie serie. Net als bij Narcos ook weer kloppend qua sfeer, voor zover ik weet...;). De hoofdrolspeler lijkt als twee druppels water op de echte Pablo, terwijl de absurditeit van het karakter á la Scarface wordt getoond. Erg prettig.
Designated survivor - Weer een topconcept. Kiefer Sutherland is weer erg goed, ditmaal met een stabiel karakter. Ook wel eens lekker. Het is een vrij rustige serie, waarin toch echt veel spanning en actie zit. Mooi in elkaar verweven, eindigend in goed plot. De open deur voor een volgend seizoen werd iedereen getoond, dus kom maar door makers....
Spartacus - Zalig. Weer zo'n perfecte serie voor eindeloze uren op je Tacx. Een vrij overzichtelijk verhaal (knipoog), goede beelden, veel brute actie en prima vrouwen en sex. Kortom: af.
Peaky blinders - Je kijkt en waant je in het vroeg 20ste-eeuwse Londen. Maar verder ben ik niet gekomen. Het was mij allemaal te weinig interessant, ik werd niet gepakt en toen was ik weg.
The Unit - Weergaloze serie, waarin een team speciale commando's wordt gevolgd in hun leven op de kazerne en op opdrachten. Maar tegelijkertijd worden de gezinnen in beeld gebracht, met eigen verhaallijnen. Echt goed gemaakt, retespannend en aansprekende hoofdrolspelers.
Marco Polo - Prachtige beelden. Je durft bijna mee te gaan praten met al die hippe reizigertypes op verjaardagsfeestjes waar jij liever niet komt. Dat je dat uiteindelijk niet doet, ligt meer aan die types dan aan deze serie..;). Wel een langzaam verhaal, maar de poging dicht bij de (voor zover bekend) waargebeurde geschiedenis te blijven maakt het toch buitengewoon boeiend.
24 - De eerste serie (na Alf) waar ik voor thuis bleef (nee, Twin Peaks sloeg bij mij ook niet aan). Het hele idee is al briljant, de volgende invulling ook. Al die seizoenen op rij blijft het boeiend en spannend, al propte ze ergens in jaar 3 of 4 zoveel plotwendingen in het seizoen, dat je na 4 afleveringen klaar was voor de volgende. Maar: historisch en baanbrekend.
The Shield - Hoogtepuntje. The Shield volgt een team Amerikaanse politieagenten, die door en door fout zijn. En toch ook weer erg likeable en sympathiek. Zo'n knap samenspel, dat je na het zien van minstens één seizoen nooit meer direct een foute politieagent veroordeelt. Dat ligt genuanceerder, weet je nu.
Dexter - Ja, dit is natuurlijk het toppunt van de vriendelijke seriemoordenaar/psychopaat. Waar de hoofdrolspelers in The Shield nog wel echt 'fout' zijn, is Dexter eigenlijk gewoon 'goed'. Uiteraard omdat hij erg lief is, voor zijn zus en vrienden. Maar ook omdat ie alleen slechte mensen vermoord. Dat doet ie dan wel weer erg veel, maar ach. Ik drink weer heel veel chocomel. Zo hebben we allemaal wat.
Breaking bad - Geweldig. In het begin. En toen duurde en duurde het en ben ik zelfs vijf afleveringen voor het einde gestopt. Ik ben nog nooit op een dergelijk moment afgehaakt, maar het was klaar. Het duurde te lang, is was het verhaal zat, klaar met de karakters. Gewoon: een seizoen teveel. Wat mij betreft dan.
Arrow - Eentje in de categorie Luke Cage. Fantasy en way over the top. Maar wel vermakelijk, voor het hele gezin en zeer onderhoudend.
How to get away with murder - De werd door De Vrouw gevolgd. Ik haakte niet aan, werd weer niet gegrepen. Van wat ik wel zag, kreeg ik het idee van een plotgeile scenarioschrijver die de vrije hand had gekregen.
Vikings - Ragnar, wat een held. Prachtige lichtblauwe ogen in een peinzend gelaat, veel brute actie en mooie beelden van zowel de Scandinavische thuislanden als de te plunderen Europese gebieden. Geweldig beeld dus, het verhaal klopt en pakt en de spelers nemen je helemaal mee. Zeker kijken.
How I met your mother - Door de kids als absolute favoriet betiteld. Ik heb het zelden begrepen. Best leuke grappen, maar nou ook weer niet van het onvergetelijke niveau. Het was geen Johnny Bravo, zeg maar.
The good wife - Helemaal lekker. Serie om heerlijk bij onderuit te zakken. Niet te ingewikkeld, leuke (meestal juridisch inhoudelijke) verhalen, vermakelijk en goed. En als je een bepaalde ontwikkeling zat bent, stopt het ook of komt het tot een climax. Prettig, voor de kortere concentratiespannes.
White collar - Ook zo'n gemoedelijke serie, maar ditmaal geen juridische leidraad, maar een nieuwerwetse 'heist'-achtige inhoud. Vervalsingen, elkaar te slim af zijn, handigheidjes, mooie kunst en prachtige locaties in New York. Veel kleine persoonlijke ontwikkelingen en relaties en subtiele leuke humor. Vriendelijke topper.
Scorpion - Bij ons thuis een hoogtepunt. Voor Vrouw en zoon. Helemaal gek zijn ze van het groepje jonge genieën die alles vooral zo ingewikkeld mogelijk oplossen. Grappig, verder niks.
Californication - De Hank. Iedere volwassen man met een (hoe goed ook) serieuze relatie, kijkt een tikkeltje jaloers naar Hank en zijn frivole uitbarstingen. Knappe vrouwen, ingewikkelde sex, drank, drugs en in een paar maanden werk, schrijft hij zich bijkans financieel onafhankelijk. Wie wil dat niet? Nou, ook die kant komt subtiel terug en je weet al snel: ik wil dat niet. Maar het is wel erg vermakelijk en goed gedaan.
Madam Secretary - Leuk concept. Een politica die zonder politieke agenda op een cruciale plaats terechtkomt en dan dus voor geheide problemen zorgt. Want wie geen rekening meer houdt met zijn/haar kiezers, neemt plots zelf besluiten. Voorwaarde is wel dat je beschikt over intellect en moreel kompas. Dat is hier geen punt. in het echte leven helaas nog nooit in die combinatie waargenomen bij een politicus en daarmee hoogstwaarschijnlijk onhaalbaar.
Top 5
Heel veel televisiekijkuren zitten er in deze blogpost verwerkt. Meer dan ik ooit spelletjes heb gespeeld met de kinderen. Dat is niet erg, zij kijken ook graag tv. En YouTube. Wat zijn dan de absolute hoogtepunten? Eerlijk gezegd is Prison Break eruit gevallen, nu ik de hele serie nogmaals kijk. Jammer, maar veel magie is verdwenen. Als je je hele lijf tatoeëert, ga ik er eigenlijk vanuit dat je het ook wel in je hoofd hebt zitten. Net als dat spiekbriefje vroeger: hoe meer tijd en moeite je erin stopte, hoe minder nodig het was. Wat blijft over:
1) The Shield
2) House of Cards
3) 24
4) White Collar
5) Californication
Op de plank
True detective, seizoen 1 en 2
Black sails, seizoen 1, 2, 3 en 4
Last kingdom, seizoen 1
Roman Empire, seizoen 1
A.D. Kindom and Empire, seizoen 1
Gomorra, seizoen 1
Narcos, seizoen 2
Dat staat allemaal voor me klaar! Terwijl bijvoorbeeld Designated Survivor zeker een nieuw seizoen krijgt en ook HoC nog niet klaar is. maar die staan nog niet voor me klaar op Netflix of liggen op me te wachten als DVD'tje. Geweldig. Nog jaren plezier voor de boeg!
Reacties