Off season: het zwarte gat

Deze weken staan in het teken van afscheid nemen. Afscheid van mijn favoriete twee jaargetijden, afscheid van mijn fietsvrienden van de dinsdagavond, afscheid van de camping, afscheid van dagen dat het niet regent. Het is, kortom, einde seizoen.

Ik heb een bloedhekel aan einde seizoen, al zie ik ook voordelen. 'Seizoen' houdt ook druk in. Het scannen van de weersverwachting, kijkend naar de weekends en de fietsvooruitzichten. Dat stopt. We hebben in de weekends niks meer te doen, hoeven nergens rekening mee te houden en zijn vrij. De camping is dicht, op 1 april zijn wij weer aan de beurt...;)

Een andere verandering in het patroon is de stap van (buiten) wielrennen naar fietsen op de Tacx (binnen) en de MTB (buiten). Met dat laatste ben ik stiekem vast begonnen, want op 21 september staat de Duathlon van Austerlitz op het programma en daar moet ik toch een beetje getraind voor aan de start verschijnen. Vind ik. Hardlopen en mountainbiken door de bossen, het zal een modderige bende worden!

De week na de duathlon staat de halve marathon van Utrecht, onderdeel van de Utrechtse Singelloop tegen reuma, gepland. Nadat ik vorige week al mijn eerste halve in anderhalf jaar tijd aflegde in 1 uur en 45 minuten, heb ik ook daar alle vertrouwen in. Dat zijn tijden die ik 'vroeger' liep, en nu dus weer. Dat betekent dat ik topfit ben, ondanks mijn extra paar kilo. En dat in slechts drie maanden tijd...

Maar eerst hebben we nog een paar weken camping te gaan. Het is een prachtige septembermaand en die [pakken we graag nog even mee. Ondertussen ruimten we alvast wat op, nemen we spullen mee naar huis, bereiden we het echte afbreken wel voor. Maar weggaan, nee, dat kan nog wel een paar weekjes wachten. Eerst nog lekker wat zon meepakken, komend weekend tennissen met Menno en de maand sportief lekker afmaken. En dan moe en voldaan het off-season in, even een tijdje wat minder doelen en wat minder zelf-opgelegde 'moetjes'.