Zo'n dag

Sinterklaas is weer voorbij. Dat geeft me altijd een beetje een opgelucht gevoel. Maar ik vind het ook jammer. Ik ben een van die mensen die het heerlijk vindt cadeautjes te krijgen, ook van zichzelf..;). Dit jaar werd echter alles voor me geregeld en dat leverde een wielrenscheurkalender op, een twee paar Happy Socks.

Als we dan even die sokken nemen. Ik ben een redelijke 'merkenman', zoals ik ook een 'billenman' en een 'internetman' ben. Merken dus. Ik ben merkentrouw. Ik bankier al mijn hele leven bij de Rabobank, ondanks al haar pogingen van mij af te komen. Ik koop al vijftien jaar steevast een paar hoge suède Van Bommels als de vorige echt op zijn (nu denk ik mijn derde paar), ik bel en speel alleen met een Apple in mijn handen, al mijn spijkerbroeken zijn Replay en ik rijd sinds kort voor het eerst in tien jaar een niet Franse auto. Je loopt tegen een topmerk aan en dan zet je dat vervolgens in voor je eigen welzijn. Zo ook Happy Socks, de met enige afstand leukste, gezelligste sokken ter wereld. Niet de beste helaas, want je trekt weleens een sok kapot. Maar ach, ze kosten ook niet de wereld en je koopt weer een nieuw hysterisch setje om de feestvreugde te vergroten.

Merken dus. Daar wilde ik het niet over hebben. Wel over van die dagen. Ik heb vandaag zo'n dag. Zo'n dag dat je bruisend van de juiste ideeën en goede wil elk probleem aanvliegt, het aankijkt en oplost. Tomeloze energie, totale fitheid, uiterste scherpte en doordat je zo goed gaat, alle tijd en ruimte voor het genieten van de kleine dingetjes die ook een werkdag zo geweldig kunnen maken. Zo'n dag.

Als het wat warmer was geweest, vooral een ander gedeelte van het jaar dus, was ik er vanavond met de fiets op uit getrokken. Zo'n dag die je afsluit met twee uurtjes mooi Utrechts landschap. Dat zit er vanavond niet in, met name omdat ik een schoolvergadering heb... Maar daar kan ik dan ook helemaal los, hahahaha.

Nee, mijn opdrachtgever heeft vandaag mazzel, al mijn goede en positieve scherpte komt hem ten deel. Maar de grootste bofkont ben ik natuurlijk zelf. Als je met zo'n gevoel 2014 gaat afsluiten, dan kan ik me alleen maar verheugen op 2015...;). Maar eerst nog even een weekje vakantie met het gezin, een jaarwisseling en wellicht nog ergens die beloofde 30 kilometer rennen met Jassie. Kom maar door dus, met nog een paar van deze dagen!