Dédain en feedback
De afgelopen weken was 'de burger' weer enorm aan de beurt, vooral in de media. En het speerpunt van al deze verhandelingen was toch wel de intelligentie die we elkaar, als bewoners van Nederland, kunnen en mogen toedichten.
Wat vind je eigenlijk de van de intelligentie van je medemens? Laten we het, voor een nog enigszins bevatbare verhaallijn, even beperken tot slechts Nederland. Goed, slecht, gemiddeld?
'Gemiddeld' klinkt aantrekkelijk. We zijn namelijk zo vaak gemiddeld met z'n allen. Net niet de beste, maar altijd goed genoeg. Zie de prestaties van ons nationale voetbalelftal als lichtend voorbeeld van deze curve. Gemiddeld.
Daarnaast is Nederland natuurlijk trots op haar 'gemiddeldheid'. Hence de internationale naam en faam van ons aller Poldermodel. Net zo lang overleggen, tot er een voor alle partijen aanvaardbare consensus op tafel ligt. Het Poldermodel staat dan ook voor Gemiddeld, met een hoofdletter G.
De discussie over juryrechtspraak brengt focus. In één argument, één verhaal, één stelling. Willen wij dit ook? “Zie de succesvolle varianten in het buitenland”, roepen de voorstanders. Vlak nadat ze het stokpaardje aangaande “het dédain dat tegenstanders hanteren als we 'de Nederlander' niet geschikt achten voor een dergelijk deskundige taak”.
'Het dédain'? Volgens Wiktionary staat dit voor 'verachting, minachting'. De verachting en minachting van het Nederlandse volk, als je stelt dat men hier niet toe in staat is, danwel, niet voor gekwalificeerd. Dus als mij wordt verteld dat ik geen leuke stukjes voor mijn eigen blog schrijf, dan verwijt ik die persoon 'dédain'?
Nee, zo werkt het dus niet. Dédain is verwijtbaar wanneer mensen daadwerkelijk ver- en minachten. Volgens mij is in deze discussie slechts sprake van 'openlijke feedback'. Ook slechts een term. Maar bij feedback wordt uitgegaan van het eerlijk aangeven waar de ander eventueel verbetering kan zoeken en vinden. Wikipedia deze keer: “Feedback is een proces van het delen van opmerkingen, bezwaren en suggesties (tussen personen of afdelingen van de organisatie) met een voornemen van de verbetering van (zowel de persoonlijke en organisatorische) prestaties.”
Dus 'de Nederlander is hier niet toe in staat, moet zich er niet mee bemoeien en het lekker overlaten aan deskundigen' is een prima stukje feedback van de ene persoon aan de andere persoon. Prima.
Al moet gezegd dat de Nederlander natuurlijk absoluut niet intelligent genoeg is om de serie konkels en kronkels die in de rechtspraak worden toegepast (door zowel beklaagden, als getuigen, als OM en advocatuur) te doorzien. Laat staan pareren en verwerken tot een fatsoenlijk en op redelijker wijze als degelijk uit te leggen uitspraak. Nee, daar zijn wij gewoon niet goed genoeg voor.
Wat vind je eigenlijk de van de intelligentie van je medemens? Laten we het, voor een nog enigszins bevatbare verhaallijn, even beperken tot slechts Nederland. Goed, slecht, gemiddeld?
'Gemiddeld' klinkt aantrekkelijk. We zijn namelijk zo vaak gemiddeld met z'n allen. Net niet de beste, maar altijd goed genoeg. Zie de prestaties van ons nationale voetbalelftal als lichtend voorbeeld van deze curve. Gemiddeld.
Daarnaast is Nederland natuurlijk trots op haar 'gemiddeldheid'. Hence de internationale naam en faam van ons aller Poldermodel. Net zo lang overleggen, tot er een voor alle partijen aanvaardbare consensus op tafel ligt. Het Poldermodel staat dan ook voor Gemiddeld, met een hoofdletter G.
De discussie over juryrechtspraak brengt focus. In één argument, één verhaal, één stelling. Willen wij dit ook? “Zie de succesvolle varianten in het buitenland”, roepen de voorstanders. Vlak nadat ze het stokpaardje aangaande “het dédain dat tegenstanders hanteren als we 'de Nederlander' niet geschikt achten voor een dergelijk deskundige taak”.
'Het dédain'? Volgens Wiktionary staat dit voor 'verachting, minachting'. De verachting en minachting van het Nederlandse volk, als je stelt dat men hier niet toe in staat is, danwel, niet voor gekwalificeerd. Dus als mij wordt verteld dat ik geen leuke stukjes voor mijn eigen blog schrijf, dan verwijt ik die persoon 'dédain'?
Nee, zo werkt het dus niet. Dédain is verwijtbaar wanneer mensen daadwerkelijk ver- en minachten. Volgens mij is in deze discussie slechts sprake van 'openlijke feedback'. Ook slechts een term. Maar bij feedback wordt uitgegaan van het eerlijk aangeven waar de ander eventueel verbetering kan zoeken en vinden. Wikipedia deze keer: “Feedback is een proces van het delen van opmerkingen, bezwaren en suggesties (tussen personen of afdelingen van de organisatie) met een voornemen van de verbetering van (zowel de persoonlijke en organisatorische) prestaties.”
Dus 'de Nederlander is hier niet toe in staat, moet zich er niet mee bemoeien en het lekker overlaten aan deskundigen' is een prima stukje feedback van de ene persoon aan de andere persoon. Prima.
Al moet gezegd dat de Nederlander natuurlijk absoluut niet intelligent genoeg is om de serie konkels en kronkels die in de rechtspraak worden toegepast (door zowel beklaagden, als getuigen, als OM en advocatuur) te doorzien. Laat staan pareren en verwerken tot een fatsoenlijk en op redelijker wijze als degelijk uit te leggen uitspraak. Nee, daar zijn wij gewoon niet goed genoeg voor.
Reacties