Geluk dwing je af. Soms
De kerstvakantie zit erop. Maandag 8 januari, de wereld schuift weer aan bij het buffet dat dagelijkse beslommeringen biedt. Werk, scholen, ritmes en gewoontes, ze zijn er weer en gaan komende weken ons leven weer domineren. En dat is prima, velen (waaronder ik) leidden tenslotte een best leventje.
Het is ook het begin van 2018. Een nieuw jaar, vol nieuwe hoogte- en dieptepunten. Op de een verheug ik mij nadrukkelijk meer dan op de ander. Maar we zullen zien. Benieuwd en nieuwsgierig ben ik in beide gevallen. Omdat je gelukservaring natuurlijk ook een goed stuk 'mindset' is, zijn wij het jaar in ieder geval vast goed begonnen. Wij hebben drie dagen heerlijk uit mogen waaien op Texel. Rowdy een huis voor zichzelf en tijd om zijn nieuwe liefde uit te zwaaien (paar maanden stage), de kids een uitstapje in wat verder een erg relaxte (saaie) vakantie was en De Vrouw een kans om weer eens de deur uit te zijn én te bezien of dit type uitstapje iets is wat ze goed verteert met haar hoofd.
En zo vielen de stukjes ook samen. Iedereen een heerlijk weekend. Volledig verzorgd in een chique hotelletje direct aan het strand in De Koog. Fantastische service, medegasten die thuis 'meisjes' hadden om voor de kids te zorgen en heel veel wind, lekker eten en een beetje regen. En ook voor De Vrouw was het top en dat is fijn om te merken en weten. In Italië hebben we met een stedentrip in Venetië en daarna twee weken op een park wel ontdekt dat steden te druk zijn, teveel prikkels van alle soorten. En vakantieparken zullen we voortaan echt moeten uitzoeken. Deze reis stonden de stacaravans dicht op elkaar geparkeerd (dus altijd veel gedoe en reuring rond je caravan) en was er weinig ontsnapping buiten het park mogelijk. Dan is er ook geen rust op te zoeken tijdens momenten van drukte of bijvoorbeeld na de overkill aan het zwembad.
Maar een rustig en bedaagd hotel, zonder constante muziek (schijt er op heel veel plaatsen default bij te horen tegenwoordig), met stille kamers en op 30 seconden van een fijne wandeling... Ja, dat werkt wel. Fijn.
Wat ook geweldig is, is dat onze kinderen dit soort uitstapjes ook zo goed kunnen maken. Ze genieten er zichtbaar van. Zelfs Finn, die vooraf toch eigenlijk liever achter zijn pc wil blijven liggen, laat zich graag verwennen, keutelt rond in zo'n dorp en staat te kwispelen als er zeehondjes gevoerd gaan worden. En Senna is gewoon zichzelf: zo ongeveer het perfecte kind. Altijd lachend, sociaal, lief, aan anderen denkend, lekker alles etend en drinkend, door de duinen rennend. Perfect.
Daarbij gebeurt er altijd iets moois bij die twee, als ze ontdaan zijn van hun primaire omgeving en invloeden, waarin ze niet zo veel met elkaar delen en grofweg langs elkaar heen leven. Want als de blik eenmaal is gericht op een uitstapje of vakantie, dan pakken ze dat samen op en aan als kans om ook getweeën plezier en lol te maken. Finn heeft ineens geduld als er iets uitgelegd moet worden en Senna neemt hem lekker in de maling als ie teveel de stuurse tiener uithangt. Dan blijken ze nog steeds totaal verschillend, maar niet zo ver uit en van elkaar af levend als je weleens denkt.
Zalig dus, in alle opzichten. Ik heb op zaterdagmorgen een prachtig en vroeg rondje gelopen door duinen en over strand. Ook zo'n traktatie die dan gewoon voorbijkomt en je weekend zoveel meer waarde en geluksgevoel geeft. Het museum en de shows bij Ecomare waren geweldig leuk en Texel voelt als een warm bad. Zelfs bij een graad of 3...;). Gaan we zeker vaker doen. Sterker nog, in mei hebben we een midweekje in een bungalowpark geboekt. Eens kijken hoe dat (be)valt. Want ruim opgezette, geluidsarme huisjes en de wandelbare natuur om ons heen stemt positief. De drukke restaurants en het hysterische tropische zwembad zullen niet onze favoriete locaties zijn. We gaan het zien.
En met allemaal gezonde en gelukkige mensen, is ook mijn fitheid weer erg prettig te noemen. Ik heb de afgelopen weken best veel getraind en verteer het allemaal prima. De kuit speelt niet op, de hartslag daalt, terwijl de snelheid oploopt (wat stijgende conditie betekent), het fietsen voelt meer en meer als hersteltraining (wat betekent dat ik snel weer naar buiten moet). En dan komt er nu een zogenaamde rustweek aan. Twee dagen 'vrij' (zonder sporten dus), weinig uren (7) en wat lagere intensiteit. En dat terwijl ik de behoefte aan een rustiger week niet eens voel. Dat is bijzonder, want eerdere rustweken komen zelden op een slecht moment. Je hebt pijntjes, 'last' en bent erg moe na een paar weken stevig trainen. Zo niet deze reis. Mijn enige echte verandering is het stug volhouden van de 'niet twee dagen achter elkaar lopen'-regel. Ik loop dus maximaal drie keer per week, meestal zijnde de baantraining op dinsdag, een (hartslag)'zone 2 a 3'-loop op donderdag en de bostraining op zaterdag. C'est ça.
Het enige minpuntje, relatief, is mijn gewicht. Ik heb onbegrensd lopen snaaien, snoepen en vreten en pluk daar nu de wrange vruchten van. Drie extra kilo's (81) maar liefst, op een sportdieet van zo'n 12 uur per week gemiddeld. Dan gedraag je je dus als een varken. Tijd om weer wat zinniger met eten en drinken (chocomel) om te gaan dus. Minder koolhydraten, minder suiker. En dan trek ik wel weer recht. Gelukkig merk ik met lopen al dat ik veel sterker ben, dus met paar kilo minder gaat dat ook veel sneller worden....;). Met zwemmen en fietsen heb ik niet zo veel last van die kilo's. En dat is maar goed ook. Komende zondag ga ik weer een FTP-test doen, op de fiets. Om mijn omslagpunt in wattage te berekenen. Twee jaar geleden kwam ik uit op 277 watt. Na twee geweldige fiets jaren moet dat echt wel meer zijn, maar toch vrees ik een beetje... Stel je voor dat je gewoon op hetzelfde of zelfs minder uitkomt? Moet er niet aan denken. Vooruitgang, dat is mijn enige ambitie. Dan moet ik die ook wel waarmaken. Fucksake.
Dus we dwingen het gewoon af, komend jaar. Door mooie, leuke, lieve dingen te doen. Met elkaar, of alleen, dat maakt niet uit. Als het maar blijft hangen. Waarde creëer je ook in je hoofd.
Het is ook het begin van 2018. Een nieuw jaar, vol nieuwe hoogte- en dieptepunten. Op de een verheug ik mij nadrukkelijk meer dan op de ander. Maar we zullen zien. Benieuwd en nieuwsgierig ben ik in beide gevallen. Omdat je gelukservaring natuurlijk ook een goed stuk 'mindset' is, zijn wij het jaar in ieder geval vast goed begonnen. Wij hebben drie dagen heerlijk uit mogen waaien op Texel. Rowdy een huis voor zichzelf en tijd om zijn nieuwe liefde uit te zwaaien (paar maanden stage), de kids een uitstapje in wat verder een erg relaxte (saaie) vakantie was en De Vrouw een kans om weer eens de deur uit te zijn én te bezien of dit type uitstapje iets is wat ze goed verteert met haar hoofd.
 |
| Finn, daar ergens, volledig in gedachten... |
Maar een rustig en bedaagd hotel, zonder constante muziek (schijt er op heel veel plaatsen default bij te horen tegenwoordig), met stille kamers en op 30 seconden van een fijne wandeling... Ja, dat werkt wel. Fijn.
Wat ook geweldig is, is dat onze kinderen dit soort uitstapjes ook zo goed kunnen maken. Ze genieten er zichtbaar van. Zelfs Finn, die vooraf toch eigenlijk liever achter zijn pc wil blijven liggen, laat zich graag verwennen, keutelt rond in zo'n dorp en staat te kwispelen als er zeehondjes gevoerd gaan worden. En Senna is gewoon zichzelf: zo ongeveer het perfecte kind. Altijd lachend, sociaal, lief, aan anderen denkend, lekker alles etend en drinkend, door de duinen rennend. Perfect.
Daarbij gebeurt er altijd iets moois bij die twee, als ze ontdaan zijn van hun primaire omgeving en invloeden, waarin ze niet zo veel met elkaar delen en grofweg langs elkaar heen leven. Want als de blik eenmaal is gericht op een uitstapje of vakantie, dan pakken ze dat samen op en aan als kans om ook getweeën plezier en lol te maken. Finn heeft ineens geduld als er iets uitgelegd moet worden en Senna neemt hem lekker in de maling als ie teveel de stuurse tiener uithangt. Dan blijken ze nog steeds totaal verschillend, maar niet zo ver uit en van elkaar af levend als je weleens denkt.
 |
| Senna, rent maar weer eens een duin op |
En met allemaal gezonde en gelukkige mensen, is ook mijn fitheid weer erg prettig te noemen. Ik heb de afgelopen weken best veel getraind en verteer het allemaal prima. De kuit speelt niet op, de hartslag daalt, terwijl de snelheid oploopt (wat stijgende conditie betekent), het fietsen voelt meer en meer als hersteltraining (wat betekent dat ik snel weer naar buiten moet). En dan komt er nu een zogenaamde rustweek aan. Twee dagen 'vrij' (zonder sporten dus), weinig uren (7) en wat lagere intensiteit. En dat terwijl ik de behoefte aan een rustiger week niet eens voel. Dat is bijzonder, want eerdere rustweken komen zelden op een slecht moment. Je hebt pijntjes, 'last' en bent erg moe na een paar weken stevig trainen. Zo niet deze reis. Mijn enige echte verandering is het stug volhouden van de 'niet twee dagen achter elkaar lopen'-regel. Ik loop dus maximaal drie keer per week, meestal zijnde de baantraining op dinsdag, een (hartslag)'zone 2 a 3'-loop op donderdag en de bostraining op zaterdag. C'est ça.
Het enige minpuntje, relatief, is mijn gewicht. Ik heb onbegrensd lopen snaaien, snoepen en vreten en pluk daar nu de wrange vruchten van. Drie extra kilo's (81) maar liefst, op een sportdieet van zo'n 12 uur per week gemiddeld. Dan gedraag je je dus als een varken. Tijd om weer wat zinniger met eten en drinken (chocomel) om te gaan dus. Minder koolhydraten, minder suiker. En dan trek ik wel weer recht. Gelukkig merk ik met lopen al dat ik veel sterker ben, dus met paar kilo minder gaat dat ook veel sneller worden....;). Met zwemmen en fietsen heb ik niet zo veel last van die kilo's. En dat is maar goed ook. Komende zondag ga ik weer een FTP-test doen, op de fiets. Om mijn omslagpunt in wattage te berekenen. Twee jaar geleden kwam ik uit op 277 watt. Na twee geweldige fiets jaren moet dat echt wel meer zijn, maar toch vrees ik een beetje... Stel je voor dat je gewoon op hetzelfde of zelfs minder uitkomt? Moet er niet aan denken. Vooruitgang, dat is mijn enige ambitie. Dan moet ik die ook wel waarmaken. Fucksake.
Dus we dwingen het gewoon af, komend jaar. Door mooie, leuke, lieve dingen te doen. Met elkaar, of alleen, dat maakt niet uit. Als het maar blijft hangen. Waarde creëer je ook in je hoofd.
Reacties