Scouting #immaastricht: wat een feest!

Afgelopen zondag was de tweede editie van de Ironman Maastricht. Al sinds ik ergens in 2014 las dat het merk Ironman een race in Maastricht ging organiseren, volg ik de vorderingen. Toen ik ergens in 2015 zelf na ging denken over een hele triatlon, was dit dan ook gelijk mijn favoriete race en gewenste debuut op de hele.

De eerste was te vroeg voor mij. Toen was ik er nog niet aan toe. De tweede viel verkeerd. Midden in de vakantie. Als je een half jaar lang iedereen in het gezin rekening laat houden met jouw sportplannen, kom je er niet mee weg ook de zomervakantie nog even in te pikken. Dus nee. Geen Maastricht voor mij, wel Frankfurt.

Daar kwam ik vervolgens de organisatie uit Maastricht tegen en dat maakte dat ik definitief volgend jaar hun en mijn race ga doen. Ik had de derde editie al in het snotje, ware het niet dat de datum nog niet bekend was. Het is wederom midden in de vakantie, maar na Frankfurt is het gezin zo enthousiast dat ik die in tweeën mag breken met mijn tweede Ironman.

Een goede gelegenheid dus om rechtstreeks vanuit Zuid-Frankrijk een dagje Maastricht te plannen en deze jaargang in me op te gaan nemen. Daarnaast deden er een aantal clubgenoten mee die ik graag wilde aanmoedigen. Dus op naar het mooie zuiden, op zondagmorgen, een uur of acht. De gemiste zwemstart (of liever: het gehele onderdeel) waren ingecalculeerd. Bij het zwemmen herken je je vrienden nog niet als je naast ze staat, dus daar is geen reet aan. En dan heb ik het nog niet over het tijdstip.

Rond de stad bleek gelijk al een briljant detail van de organisatie. De afzettingen gingen vergezeld van routepijlen naar het fietsparcours. Ik heb in Frankrijk al enkele keren geprobeerd naar een touretappe te rijden, maar het is me nog nooit gelukt. Simpelweg omdat ik er niet door gelaten werd, maar me ook geen alternatief werd geboden. In Maastricht hingen felrode bordjes met een fiets en een pijl en ik kon gewoon volgen. Geweldig. In Lanaken, net over de grens in België, was een keerpunt op het fietsrondje waar ik iedereen rustig een klein klimmetje de brug op kon zien nemen.

Maar eerst even terug naar het zwemmen. Het plaatje is mooi. In Maastricht zwem je stroomopwaarts in de Maas, richting Gouvernementsgebouw. Daar moet je even uit het water en dan, met de stroom mee, terug naar de start en de wissel naar het fietsen. Dat maakt het zwemparcours, dwars door een prachtige stad, natuurlijk uniek. Er zijn meer prachtige zwemgedeelten in triatlons. In een aantal gevallen moet/mag je in zee. Heb ik persoonlijk niks mee. Teveel dieren en golven... Het meer in Frankfurt was briljant, maar wel 20 kilometer van de start, wat het een logistiek avontuur maakte om spullen te droppen en even rustig in te zwemmen twee dagen vantevoren.

Het fietsparcours is prachtig. Frankfurt was mooi, heuvelachtig en niet al te technisch. Maastricht was dit jaar hetzelfde. Maastricht claimt 1400 hoogtemeters, in Frankfurt reed ik er 1329. Nagenoeg hetzelfde dus. Het rondje is deze tweede keer totaal omgegooid in verband met nieuwe partners (Bilzen in plaats van Sittard), maar ik hoop dat het volgend jaar in ieder geval België en liefst ook even Duitsland aandoet. Ik denk dat Maastricht zich als stad geweldig leent voor internationale evenementen als deze. Als je dat dat kunt aandikken en vermarkten met een met recht internationaal parcours, moet je dat gelijk doen.

Het lopen gebeurt vervolgens midden in de stad. Echt, betere looprondjes kun je je nauwelijks indenken. Iedereen heeft natuurlijk zijn/haar voorkeuren. De een loopt graag over dijken, de ander in een bos. Maar aan historische binnensteden is het lastig een hekel hebben..;). Ditmaal liep je een klein rondje door de echte binnenstad (Markt, Vrijthof) en een groter rondje net ten zuiden daarvan. In totaal 10 en een beetje kilometer, vier keer dus. Finishen doe je dan op de Markt. Daar schuiven het fietsparcours en het looprondje tegen elkaar aan. De fietsers gaan de Maas over voor nog een rondje of de wissel naar het lopen. De lopers passeren eerst drie keer de eindstreep om af te buigen naar het zuiden van de stad. De vierde keer wordt je tussen de tribunes door gezogen voor het einde van je avontuur.

Ironman Maastricht is, met recht, een van de mooiste en meest complete evenementen die ik ken. Nu zitten er nog wel wat gaten in mijn evenementenkennis, maar ik heb goede verbeelding. Als je zo mooi kunt zwemmen, fietsen en lopen, in een stad waar het voor en tijdens de triatlon goed toeven is en waar het dus ook gewoon allemaal strak is geregeld, dan heb je de ultieme beleving wel weten te creëren. Knap, voor een nieuw evenement. Echt, als ik het ook maar een beetje voor het zeggen had, zou ik hier een heel langdurig contract voor aangaan.

Zijn er dan geen verbeterpunten? Natuurlijk wel, al zullen ze die zelf ook wel hebben uitgewerkt de afgelopen (post-race) week. Ten eerste: het weer. Het blijft Nederland. Ook in augustus (dit jaar: vooral in augustus) kan het regenen. Deze reis begon het al vroeg te regenen. Bij mij in Lanaken rond tien uur. Dan fiets je dus daarna nog een uurtje of vier rond in het nat. Dat is klote, slopend en kost gewoon heel veel energie. En verder:

Tips:
- Wegdek fietsparcours. Op de brug in Lanaken lag veel grind in de bochten. Dat kan toch best even worden geveegd in de aanloop naar zo'n weekend? Ook hoorde ik dat er aan het begin van het rondje een aantal flinke kuilen in het wegdek zaten. Dat kan natuurlijk niet. Kleine moeite om dat even aan te pakken en op te vullen.
- GPS. De tijdwaarneming bij dergelijke evenementen blijft voor fans waardeloos. Ik maakte nu gebruik van de Ironman-site en een niet geautoriseerde app (IMTrackr). Beiden deden wat ze moesten doen, maar met enorme vertragingen. Je kunt er dus niet van op aan. Ik begrijp dat elke chip met GPS uitrusten wellicht wat duur is, maar al die malloten dragen zelf GPS mee. Meestal in multisport horloges. Daar moet toch wat mee te doen zijn? Ga om te beginnen eens praten met Garmin, TomTom, Suunto en Polar. Al die gadgets hebben GPS, haak daarop in en vertaal dit naar eenduidige service voor de supporters. Live tracking. Komende jaren ook nog uit te breiden met (nagenoeg) live beeld, want dat is dan een eenvoudige volgende stap. (Overigens: als het bijvoorbeeld € 20,- kost om mijn chip met gps uit te rusten, heb ik dat er graag voor over. Laat de atleten het dan lekker zelf betalen).

- Internationaal kruispunt. Maastricht is een Europese stad, vergelijkbaar met Brussel en Straatsburg. Historie en ligging zijn perfect. Laat het fietsen dan ook, los van evt partners, altijd door zowel Nederland, als België als Duitsland gaan. Claim die status als Europees kruispunt.
- Snelheid. Misschien net wat minder hoogtemeters inbouwen. Of iets minder 'draaien en keren'. Als Frankfurt met haar 1300 hm een snel parcours is, dan zou je als Maastricht, met bijvoorbeeld 800 á 1000 hm's ook de atleten trekken die willen gaan voor een eigen pr. Zeker onder de profs volgens mij best een aantrekkelijke feature.
- Punt kruimelvlaai. Authentiek Limburgs. In juni logeerden wij met zwager en schoonzus in Maastricht en kregen in ons (Kruisheren)hotel een geweldig stukje vlaai. Navraag leerde dat de bakker om de hoek zat. Dat bleek Bakkerij Mathieu Hermans te zijn. Wij daar natuurlijk flink vlaai ingeslagen en de rest van de week niks anders meer gegeten. Kleed zo'n evenement, groots en meeslepend, ook aan met folklore. Ik wil een punt kruimelvlaai van Mathieu Hermans als ik over de finish loop. Nou, vooruit. Tien minuten daarna dan.
- Huur mij in om de social media te coördineren...;). Echt, daar is nog veel meer uit te halen. Het huidige plan is vlakjes. Geen verrassingen, niks persoonlijks, geen verhaal. Ik maak daar graag een wat spannender en groter geheel van, waarbij je natuurlijk ook mooi in kan haken op die (internationale) partners van de race. Van de 2000 deelnemers hebben er zeker 1990 een bijzonder verhaal, een mooie motivatie, of een mooie kijk op de sport, het leven of hun prestatie. Doe daar wat mee. Ik kom graag helpen.

 

 

De bakker van de beste vlaai ooit.... Hij was dicht op de wedstrijddag, dus ik heb niet even kunnen profiteren van mijn aanwezigheid voor zijn deur...;)

Al met al dus een fantastische dag in een heerlijke stad en bij een briljant event. Volgend jaar augustus, de zesde om precies te zijn, gaat echt geweldig worden. Ik hoop dat het fiets- en loopparcours niet teveel veranderen en dat het droog blijft. Voor de rest gaan wij er geweldig van genieten. De kids zijn al in training voor de Ironkids-race, de supporters zijn in verschillende mate al druk met hotels. Ik ga toch nog een poging doen om Jassie weer zo gek te krijgen, maar die lijkt voor zijn vakantie te kiezen. Groot gelijk, maar wel jammer. En ik ga komende week is even een mooi hotelletje uitzoeken. Ik heb er zin in. Tot volgend jaar Maastricht!