Dagje fietsen langs de IJssel

Vijf uur fietsen stond er op de planning. Herr doktor Vocking, mijn trainer, is het volume aan het opvoeren. Mag ook wel. Over 2,5 maand is het zover: Ironman Frankfurt.

En het zal die dag toch echt op het fietsen aankomen, denk ik. Het zwemmen overleef ik wel. Dat komt omdat ik goed getraind heb en echte vooruitgang heb geboekt. Maar vooral omdat zwemmen je gewoon niet zo uitput. Daar ben je snel van hersteld en dan kun je door.

Het lopen wordt het zwaarste onderdeel, schat ik zo in. Dat is het al als je er mee start, dat is dus nog erger als je er mee eindigt.

Maar het fietsen gaat bepalen hoe je loopt. Als je ook maar iets te hard fietst, ben je de lul en leg je 10, 20 of zelfs nog meer marathonkilometers wandelend af. Aangezien ik geen tijdsdoelstelling heb, ga ik het fietsen veilig doen. Liever te langzaam en lekker kunnen lopen.

Maar goed, vijf uur fietsen. Vorige week heb ik met Jasper Veenendaal - Veenendaal gefietst. Prachtige tocht met geweldig mooi en zonnig weer. Hard gereden ook, met paar harde groepjes meegelift en goed tempo kunnen maken. Maar Jassie redt het dit weekend niet en de enige toertochten zijn in de kop van Noord-Holland en Limburg/België. Dus besloot ik zelf een leuke te doen. Vanaf Zwolle langs de IJssel naar Arnhem en dan rechtaf naar huis. Ook zo'n 160 kilometer en vooral leuk om weer te rijden.

Want vorig jaar was dit mijn eerste lange tocht ooit. Met Jassie en Bol de hele dag genoten van het zoeken naar de weg, zonnetje en natuurlijk het fietsen. Deze keer heb ik mijn vrienden ingeruild voor een routebestand op de fietscomputer. Dat is minder gezellig, maar ook minder zoeken...;).

Met het wekkertje op 06.00 uur begon de dag in ieder geval op tijd. Als ik tegen zevenen op het station kom, blijkt dat ik de eerste naar Zwolle net heb gemist. Die van 07.20 uur levert me net na achten af, dat is ook een prima tijd. Inschatting: rond 15.00 uur thuis. Nog even paar uurtjes van de kids genieten (als ze me al hebben gemist...;)).

Zwolle is een prachtige stad. Ik heb er ook altijd al veel gevoel bij gehad. Volgens mij begon dat in mijn diensttijd, toen we daar eens een supergezellige avond hadden. Rond de tijdstippen waarop ik tegenwoordig leef en ook nu binnenrijd is er echter veel minder aan de hand. Al blijft het verbazen hoeveel mensen er een reden hebben om al voor zeven uur in Utrecht en net na achten in Zwolle rond te rijden en lopen.

De route brengt me van centrum/station gelijk naar buiten de stad en het eerste zicht op de IJssel. Dacht ik. Maar dat blijkt tegen te vallen. De fietscomputer heeft hele andere ideeën dan ik en het aflezen is ook een crime, dus ik rijd rondjes door nieuwbouwwijken in Zwolle, tot ik een dijk zie. Die bereik ik vervolgens niet, maar uiteindelijk wel een provinciale weg richting Wijhe.

Daar voel ik ook hoe de wind op dat vlakke land lekker schuin tegen staat. Soms rijd ik volle bak 21km/pu. Gelukkig heb ik tegenwoordig die powermeter en zie ik dat ik echt wel hard trap. Nog maar een uurtje of 4,5.....

Zonder de IJssel te zien kom ik in Wijhe en dan is ie er eindelijk:

Als ik Deventer passeer en doorrijd naar Zutphen, wat er niet zo ver achter ligt, komt al af en toe de zo'n door. Niet slecht voor een voorspeld regenachtige dag!

Tot Doesburg wil ik het water volgen en daar oversteken en afslaan richting Hoge Veluwe. Maar zo eenvoudig werkt het natuurlijk niet. Ik was ergens weer op de route van de nog steeds meelopende fietscompu uitgekomen en die leidde me dwars door Zutphen. En er weer uit. Aan de andere kant van het water. Ook goed natuurlijk. Typisch genoeg maakten we deze navigatiefout vorig jaar ook.

(Deze IJsselbrug had ik dus niet moeten hebben...)

Enfin, via Brummen dus koers naar Dieren en De Steeg. En daar bleek ik volledig per ongeluk terecht te zijn gekomen op een deel van het Giro-parcours. Alles is al klaar voor over twee weken, inclusief de keurig van Utrecht gejatte bespoten fietsen...;)

Vanaf hier wilde ik maar gewoon de richting Ede aanhouden en via de provinciale wegen de meest directe weg naar Utrecht pakken. Ik zat hier al op zo'n 80 kilometer, dus veel ruimte om even lekker te freewheelen was er niet meer. Maar de roze fietsen volgend kwam ik bij de Posbank. Stomtoevallig exact dezelfde opgang als vorige week bij Veenendaal - Veenendaal. Ideaal, want ik had de routebeschrijving inmiddels uitgezet. Klaar mee, dat ga ik niet meer doen. En vanaf hier kende ik de weg wel zo'n beetje.

En dan kom je op dit soort fietspaden uit. Nog steeds wind tegen, maar ach. Het zag er wel top uit, haha. Zo reed ik via Burgers Zoo weg bij Arnhem, richting Ede. Dat was nog een verrot lang stuk overigens. Ede zelf is dan ook een lang lint, maar het was in ieder geval een beetje bebouwd en daarom beschut. Na Ede ging het hard met Renswoude, Scherpenzeel en Woudenberg. Daar reed ik nog bijna keihard ons aller favoriete restaurant voorbij, het legendarische Texas Steakhouse. Een aanrader als je daar ooit in de buurt bent!!

Dat plaatje stuurde ik ook maar even aan De Vrouw. Weet ze dat ik echt wel een beetje in de buurt ben..;). Vanaf daar was het natuurlijk bekend terrein, met al die honderden keren dat ik hier al rondgereden heb. Thuis moest er nog even gerend worden, om de spiertjes te laten wennen aan de overgang van bewegingen. En daarna was het trainingsbroek/fiets was/McDonalds-tijd...

Met de beste hulpspuitgod ter wereld natuurlijk..... Overigens heb ik nog wel even gecheckt hoe zwaar het was. Vorige week reed ik met Jasper gemiddeld 210 watt, met een over 20 minuten gemeten maximaal gemiddelde van 206 watt. Vandaag was dat 210 om 227. Hetzelfde NP dus, maar een veel hoger gemiddelde over 20 minuten. Veel harder gewerkt.

Goed weekend!