Wat een week, weer...
Skiën is natuurlijk al een geweldig tijdverdrijf. Maar samen met je gezin, in een idyllische omgeving, met prachtig weer en vanuit een heerlijk hotel en allemaal gezond op weg naar huis... Ja, met recht een droomweekje!
Of in de trein, terug naar huis, zoals vanavond. We dachten nog wel wat broodjes te scoren voor de treinreis, maar helaas is alles hier dicht, ook op het station. Het blijft toch tweede kerstdag. Dus ons kerstdiner bestaat uit Pringles, M&M's en vage Oostenrijke koekjes. Ook goed.
Wij waren voor de derde maal neergestreken in Fiss, Oostenrijk. En ook deze keer namen we de kerstdagen mee. Perfect ontwijkgedrag, maar vooral ook de leukste en beste week om te gaan skiën. In een schoolvakantie dan...;). De Krokusweek is echt veel te druk en nieuwjaar vieren we liever wel thuis. Kerst juist niet, dan krijgt niemand het idee ons uit te nodigen. Dat vieren we lekker samen. Na een dag in de sneeuw welteverstaan. Bij onze favoriete Italiaan:
Maar wat een week was het weer. De twee kleintjes de hele week op les. Finn een dagje minder, om het 'juk' van verplichting wat te verlichten. Senna had geen verlichting nodig, die vloog elke dag in alsof er geen morgen meer was. Leuk groepje, leuke leraar en helemaal weg van skiën.
Finn vindt het zeker leuk, al zegt hij wat anders. Hij trekt het verplichte programma gewoon niet. Elke dag van 09.30 uur tot 15.00 uur lessen. Hij is liever bij ons en hij kan al skiën. Wat ie niet bedenkt is dat a) wij ook vakantie hebben en graag onze eigen gang gaan en b) hij nog lang niet over genoeg basisvaardigheden beschikt.
En Rowdy is een verhaal apart. Die gozer heeft twee weekendjes geoefend in Duitsland en een jaar in Fiss en was toen al door alle klasjes heen. En waar natuurtalent en ook enorm enthousiast. Die heeft deze hele week gespendeerd aan mooie afdalingen maken, kunstjes oefenen en zich verheugen op zijn leven als skileraar. Ooit. Want dat is het plan, al moet ie dat nog wel uitvoeren. Komend jaar worden er twee stages van de man verwacht. Idealiter doet ie er twee achter elkaar, zodat daarna de noodzakelijke papieren behaald kunnen worden. Lukt dat niet, dan is het alternatief dat hij alles na zijn opleiding regelt. In beide gevallen miet hij aardig wat initiatief nemen en koeien bij hoorns vatten enzo. Lastig. Pro-activiteit is geen heel dominante eigenschap.
Maar wat skiet die gozer mooi en natuurlijk. Echt fantastisch en leuk.
Zelf heb ik voor het eerst in jaren weer eens wat aandacht aan extra opleiding besteed. Terecht. Ik druk de bergen al jaren met brute kracht onder mijn dijen weg, van enige soeplesse is geen sprake. Juist nu Rowdy zo goed gaat en mij hier en daar van zinvolle tips voorziet, voelt en oogt het allemaal vooral heel.... enthousiast. Zeg maar.
Dus een paar uur privéles was mijn deel. Met 'der Hubert', die me zo ongeveer volledig nieuw op de ski's zette. Twee uur lang wordt er op je ingepraat, met teveel tips om met mijn beperkte talent en opslagcapaciteit direct sprongen te maken of zelfs maar te onthouden. Ach, het gaat om de energie die je erin stopt, en dat is bij mij altijd wel goed verzorgd...;).
Maar toch. Gisteren eindigden de kids hun lesweek met een slalomwedstrijd (twee maal brons, hulde!) en vanmorgen sloten Rowdy en ik de week af met een vroege lift en een onontgonnen piste. Zalig. En zo vroeg en in alle leegte, na een week zoveel mogelijk tips herinneren, voelde ik de vooruitgang. Dus het had zin, at fucking last. Kleine stapjes, maar winst is winst. Als ik er souplesse en controle mee win, ben ik verder klaar, hahaha.
En nu tijd voor de rest van ons jaar. Die 51 weken dat we niet wintersporten. Omdat we komende weken gaan verhuizen, het wordt druk genoeg. En omdat er gesport moet worden door deze ietwat onrustige unit. Ik zie mijn vrienden voortuitgang boeken en ik wil niet achterblijven. Tijd voor de start van de voorbereiding op de triathlon in Frankfurt. Nog zes maanden. Tijd genoeg, maar ik voel me graag zeker op basis van planning en geleverde arbeid. Niet op aannames en gelezen artikelen (dat doe ik beiden natuurlijk ook! Het beste is toch de combinatie van realistisch/feiten/eigen ervaring en gevoel/theorie/andermans ervaring).
Maar nu eerst treinen. Uurtje of twaalf nog. En morgen maar eens een paar uurtjes fietsen om er weer in te komen. En de wasjes draaien en de katten geruststellen. Dat we niet voorgoed weg waren...;). Bis nachstes jahr!
Reacties