En wat is het resultaat?

Na de gewenste en genomen 'keiharde maatregelen' is er toch wel heel veel veranderd. Ik voel me ontegenzeggelijk fitter dan een paar maanden geleden. Mede door het door mijzelf gecreëerde totaalbeeld van een vader van 40, bijna 41, die niet rookt, nauwelijks drinkt, veel sport en gezond eet. Dat stemt tevreden en voelt heel erg gezond en goed. Maar het was heel specifiek het laatste zetje dat ik door middel van het gewijzigde eetpatroon kreeg dat voor dit gevoel zorgt. Alsof de laatste 10% van de handelingen verantwoordelijk is voor 90% van het goede gevoel.

Misschien is dat ook wel zo. Misschien komt dat omdat je het goede gevoel pas voelt en ontvangt als je bezig bent met het volledige scala aan mogelijkheden en maatregelen. Afhankelijk van wat je doel is natuurlijk. Hoever wil je gaan?

Ver, zoals dus al beschreven. Ik ben goed bezig, maar nog niet waar ik wil zijn. Mijn doel is namelijk niet het afvallen an sich, maar het beter en gezonder leven. Afvallen helpt, maar belangrijker vind ik bijvoorbeeld dat ik veel sport en dat ook met een bepaalde mate van succes doe. Zo ben ik zeer te spreken over mijn fietsprestaties, ben ik een beginnend (en zeer matig) zwemmer en wil ik met hardlopen toch nog wel wat stappen maken.

Tourtocht Leuven (Be) september 2012

Wat ik wel al enorm voel is een gezonder lichaam. Veel minder last van gedane arbeid en veel meer energie, en dat alles met een minstens verdubbelde trainingsintensiteit en frequentie. Met name van het hardlopen heb ik nauwelijks (spier)pijntjes meer, terwijl dat toch altijd de voornaamste reden was om het bij een a twee keer per week te houden. Aangevuld met fietsen en zwemmen kan ik dus vaker lopen. Het heeft ongetwijfeld te maken met veelzijdiger gebruiken van lijf en leden en ik vind het wel best.

Fietsen doe ik het dus wel goed. Vind ik. Ik rijd een behoorlijk tempo, maar kan het ook erg lang volhouden zonder echt af te storten. Het fietsdoel van de komende zomer is toch wel de Alpe DuZes en daar ben ik wel klaar voor. Omdat ik op woensdag start kan ik maximaal vier keer klimmen. Dat vereist geen heel erg intensieve voorbereiding. Jammer, maar ook wel lekker makkelijk. Zwemmend is het nog een drama. Mijn voeten slepen bijna over de bodem, waar een horizontale ligging toch wel een vereiste is voor een fatsoenlijke afstand gecombineerd met een acceptabele tijd. De afstand zwem ik, de tijd is om te janken. Laat staan de stijl...;). Ik heb nog een maand of zes voor ik zwemmend moet presteren (triatlon Utrecht), maar dat Jasper en ik niet samen op zullen gaan is me wel al duidelijk.

Tijdens Halve marathon van Utrecht, voorjaar 2011

Al lopend heb ik de meeste tegenvallers moeten incasseren. Veel overstresste kuiten, wat de aanstaande Halve van Egmond al wel een beetje spannend maakt. Aan de andere kant: dan maar niet zo snel en gewoon weer eens lekker die 21 kilometer in de benen.

Aan alles voel ik dat de triatlon mijn belangrijkste doel is. Aan alles voel ik ook dat er meer gaan volgen. Omdat ik het zo'n enorme uitdaging vind en omdat het gewoon erg bruut klinkt. En omdat ik alle betrokken sporten wel heel leuk, lekker en interessant vind. En omdat het zo goed bevalt die combinatie te trainen en doen. En omdat ik het lekker vind om iets te kunnen en doen wat niet zoveel mensen kunnen en doen.

En dan kan het zo maar zijn dat die hele marathon, die ik al jaren weiger te lopen (te lang, te zwaar) alsnog een keer aan de beurt komt. Onderweg naar de volledige triatlon natuurlijk, want dat lijkt me wel een doeletje...;)