Verboden voor Sinterklaas

Persoonlijk ben ik er wel klaar mee. Afgelopen jaar heeft de toen nog 3-jarige Finn er tot de zomervakantie over gedaan om te stoppen met Sinterklaasverhalen en -liedjes. Dit seizoen was het voor de inmiddels vier geworden man al vanaf oktober weer bal. Ik heb het er mee gehad. De kosten, de stress, de liedjes, de kado's, het op school in elkaar geknutselde geneuzel, alles. Maar bovenal ben ik enorm en vreselijk klaar met de tijden waarop de man tegenwoordig wakker wordt.
Als er elke morgen rond 05.00 uur een unit aan je bed staat met de vraag of Sinterklaas nog is geweest, hij naar beneden mag en, soms, als ie in een goeie bui is, ook nog moet poepen, ben je snel klaar met welk volksfeest dan ook. Ik gun die kleintjes van alles, vooral de kadootjes. Maar die krijgen ze dan wel over de rest van het jaar verspreid. Hoeven we er begin december ook niet zo spastisch over te doen. Het is wat dat betreft net Kertmis. Ineens moeten we allemaal samen komen, gezellig doen, eten en vertellen hoeveel we van elkaar houden. Als ik je niet minstens eens per twee maanden spreek, hoef ik het met kerst ook niet van je te horen! Jezus.

Dus, morgen is het afgelopen. We strooien ter waarde van zo'n duizend euro kado's over de hele familie uit en naaien er weer voor een jaar tussenuit. Het is gezegend. En het beste wat ons kan overkomen is een goeie paar dagen skivakantie, ergens rond de 27ste van deze maand.

Allemaal prettige feestdagen. Jezus.