2016 vs 2017: hoe sta ik er voor?
Al jaren houd ik al mijn sportieve activiteiten bij in een excel sheet. Autistisch nauwkeurig, regelmatig en volledig. Sinds 6 november 2013 schrijf ik alles op: in eerste instantie vooral heel veel fietsen op de Tacx, vanaf juni 2014 begon ik steeds meer hard te lopen. Zwemmen deed ik er een beetje bij.
Uit dat sheet haal ik al jaren mijn totalen. Want ik wisselde nog weleens van app, Strava is niet volledig (geen pilates, om eens wat te nomen) en in de Garmin-app kun je niet zo lekker optellen. Daarnaast, dat blijven andermans omgevingen en als ik als internetter wel iets heb geleerd, is het: beheer altijd je eigen data.
Zo gezegd, zo gedaan. En zo zag ik vandaag, tijdens het bijwerken, iets grappigs. Ik sta op het punt het aantal zwemkilometers van 2016 te overtreffen. 153. In juni! Dan ben ik zwemmend dus erg goed bezig.
Dus, was mijn gedachtengang, als dat voor zwemmen geldt, gaat dat dan ook op voor fietsen en hardlopen? Kan ik daar dan wat troost, hulp en zelfvertrouwen uit putten in deze tijden van (haperende) kuitstress?
Tot aan Frankfurt liep ik 889 kilometer hard. Dat was mijn voorbereiding. Gerekend vanaf 1 januari. Als ik nu terugtel tot januari kom ik tot 621 kilometers. Beduidend minder. En dat ga ik ook niet meer goedmaken, ondanks een maand extra tijd. Maastricht is tenslotte pas begin augustus, Frankfurt was begin juli. Moet ik me daar dan zorgen om maken? Weet ik niet. Als ik nog wat volume kan opbouwen en mijn tempo weer vind, lijkt het me niet al te belangrijk. Maar zes weken klaplong en zes weken (and counting) kuit is wat veel om je reguliere en gewenste aantallen te halen.
Biedt fietsen dan enige hoop? Mwah. Waar ik in 2016 op 5085 kilometer uitkwam, voor Frankfurt, zit ik nu op 4548. Dat is dus grofweg gelijk aan elkaar.
Is er dan helemaal geen goed nieuws? Jawel hoor.... De kuit is sinds dit weekend weer helemaal (pijn)vrij, dus dat is een basis. Nu geduld en afwachten. Nog twee keer behandelen deze week en dan maar weer eens gaan rennen. 200 Kilometer liefst...;)
Uit dat sheet haal ik al jaren mijn totalen. Want ik wisselde nog weleens van app, Strava is niet volledig (geen pilates, om eens wat te nomen) en in de Garmin-app kun je niet zo lekker optellen. Daarnaast, dat blijven andermans omgevingen en als ik als internetter wel iets heb geleerd, is het: beheer altijd je eigen data.
Zo gezegd, zo gedaan. En zo zag ik vandaag, tijdens het bijwerken, iets grappigs. Ik sta op het punt het aantal zwemkilometers van 2016 te overtreffen. 153. In juni! Dan ben ik zwemmend dus erg goed bezig.
Dus, was mijn gedachtengang, als dat voor zwemmen geldt, gaat dat dan ook op voor fietsen en hardlopen? Kan ik daar dan wat troost, hulp en zelfvertrouwen uit putten in deze tijden van (haperende) kuitstress?
Tot aan Frankfurt liep ik 889 kilometer hard. Dat was mijn voorbereiding. Gerekend vanaf 1 januari. Als ik nu terugtel tot januari kom ik tot 621 kilometers. Beduidend minder. En dat ga ik ook niet meer goedmaken, ondanks een maand extra tijd. Maastricht is tenslotte pas begin augustus, Frankfurt was begin juli. Moet ik me daar dan zorgen om maken? Weet ik niet. Als ik nog wat volume kan opbouwen en mijn tempo weer vind, lijkt het me niet al te belangrijk. Maar zes weken klaplong en zes weken (and counting) kuit is wat veel om je reguliere en gewenste aantallen te halen.
Biedt fietsen dan enige hoop? Mwah. Waar ik in 2016 op 5085 kilometer uitkwam, voor Frankfurt, zit ik nu op 4548. Dat is dus grofweg gelijk aan elkaar.
Is er dan helemaal geen goed nieuws? Jawel hoor.... De kuit is sinds dit weekend weer helemaal (pijn)vrij, dus dat is een basis. Nu geduld en afwachten. Nog twee keer behandelen deze week en dan maar weer eens gaan rennen. 200 Kilometer liefst...;)
Reacties