Een hemelse vakantie in Fiss

De absolute en meest ideale vakantie ooit ervaren? Die is afhankelijk van de wensen en verwachtingen van de persoon in kwestie. Nu ben ik er niet een van weinig verwachtingen en zeker geen zonder wensen, en toch ben ik (en zijn wij als gezin) vorige week op alle fronten ruimschoots bediend en (onze verwachtingen) overtroffen.

We gingen skiën in Fiss. Na enkele lange weekenden en een midweek in het Duitse Sauerland was dit voor de kinderen de eerste keer op een 'echte' berg en voor papa en mama de eerste keer in vele jaren. Rowdy had al wat goeie ervaring opgedaan, maar de kleintjes hadden bij elkaar een kwartier ski's aangehad en zijn vervolgens hard afgehaakt. Spannend dus, of het leuk is, of ze er de lol van inzien, of ze het volhouden.

Na een treinreis met de nachttrein kwamen we redelijk uitgerust aan. Je ligt niet per definitie fantastisch in die slaapcoupés, maar je maakt er in ieder geval meer (slaap)uren dan in de auto. Het St. Laurentius-hotel bleek vanaf aankomst ongelofelijk gastvrij. Eigenlijk al daarvoor, want de bevestiging van onze reservering werd geopend met de aanhef 'Lieve familie Heukels'. Tsja, dan heb je me eigenlijk al wel. Omkleden en wegwezen, de piste op, was het devies. Het hotel regelde de rest. Dus toen wij aan het einde van de middag aankwamen stonden de koffers en tassen keurig op onze nieuwe kamer. (Bij Mark en Eef werd bijvoorbeeld de sneeuwketting om de banden gelegd en de auto in de garage geparkeerd. Uiteraard werd ook daar de bagage verwerkt).

De eerste blikken op het skigebied beloofden veel goeds. Goede organisatie, goede huurmogelijkheden (en -materiaal) en een vriendelijke skischool, waar we direct Finn en Senna inschreven en een dag later ook Rowdy. Want een eerste verkenning van een piste en de bekende bewegingen maakte Rowdy en mij wel duidelijk dat we er 'even' in moesten komen. Voor Rowdy reden om les te nemen, wat hij drie dagen heeft gedaan, met als gevolg dat hij aan het einde van de week mooier, beter en met veel meer techniek skiet dan ik (niet zo lastig, maar knap in zijn derde week in de sneeuw).

Op tweeënhalve meter sneeuw is het lekker skiën. Senna en de twee van Mark en Eef gingen starten in de Bambinigroep. Finn, met zijn 6 jaar, in 'kinderen 1'. Binnen een dag zat het glijdend vermogen erin, binnen twee dagen begon er al enige controle te ontstaan. In beide gevallen gingen de beide dames, ondanks hun 'lagere; groep, wat harder dan de beide mannen. Vanaf dag drie begonnen er kwartjes te vallen. Eerst bij Finn, die de kinderweide mocht verlaten en langzaam de blauwe pistes op werd gedirigeerd. Daarna ook in de bambinigroep.

In de tussentijd had ik Rowdy bescheiden (en met de eerste afdaling indachtig) ingedeeld op niveau 2. Dat werd snel gecorrigeerd, aangezien de skileraar het gênant vond hem bij zijn groep beginners te hebben. Dus nam die skileraar de moeite met Rowdy helemaal naar die kinderweide te komen (lift omhoog, afdaling naar beneden) om dat even met mij te komen overleggen. Helemaal fantastisch dus, en hij regelde de goede groep de volgende ochtend ook nog voor ons. Het werd uiteindelijk niveau 5 en die unit kunnen we inmiddels met het grootste gemak en veel trots zelfstandig alle hellingen opsturen en laten gaan.

De laatste anderhalve dag waren er geen lessen en was er dus veel tijd om lekker samen te gaan klieren en spelen. Dat leverde bij Finn en Senna net het laatste zetje op. Finn ging hard en zuiver achter zijn broer en vader aan en was totaal in controle op mooie, lange (blauwe) afdalingen. Senna liet wat angsten los en genoot van haar eerste echte pistemeters. Eerst per slee, later skiënd, met mama. Rowdy ging met de volwassenen mee op mooie en lange tochten, waarbij we hebben genoten van foto's en film maken, het geweldige uitzicht, de zonnige kou op ons gezicht en eenmaal beneden van de springschans (met name Rowdy en Finn...;))

Het was dus werkelijk de ideale vakantie. Vooral dankzij de Oostenrijkse service, de skischool en hun successen, ons gezelschap met heerlijke vrienden, twee gevierde verjaardagen, de omstandigheden en het geslaagde vervoersexperiment. En dan werden we tussentijds ook nog vergast op een prachtige nachtelijke ski- en vuurwerkshow, georganiseerd en uitgevoerd door de skischool. Ik heb deze week al spottend geroepen dat het vanaf nu alleen maar minder kan worden. Dat is niet erg, ik gun iedereen minstens een zo'n vakantie in zijn/haar leven.... De voorreservering voor volgend jaar staat alweer, de trein blijft het vervoermiddel van onze keuze en Fiss en hotel St. Laurentius blijven de gedroomde bestemmingen. Dan hebben we alles wat we wel kunnen beïnvloeden dichtgetikt en is het wachten op het weer: veel sneeuwval in de weken eraan voorafgaand en strak blauwe en zonnige hemel in de week van onze vakantie.