De Schopper

Waarom sport jij? Waarom sport ik? Wat wil je ermee bereiken, of wat is/zijn je doel(en)? Mijn contemplatieve fase is nog steeds niet voorbij. Ik heb de afgelopen weken al eens laten vallen hoe ik door de jaren heen heb gesport en met wie. Want of mijn sportiviteit kent graag gezelschap, of ik deel mijn sportleven in aan de hand van dat gezelschap. Vorige week heb ik dus de halve marathon van Utrecht gelopen. Vanuit mijn sportpsychologisch experiment had ik een aantal oefeningen gekregen, waarbij het stellen van doelen centraal stond. Ook het benoemen van je 'droomdoel' kwam voorbij. En daar liep ik een beetje vast, want het voor de hand liggende droomdoel is natuurlijk een volledige triatlon. Maar dat is al vrij reëel. Moet een droomdoel dan minder realistisch zijn? Nee, niet echt, maar deze is te dichtbij. Je kunt vervolgens de lengte en de breedte in denken. Dus de meer extreme afstanden (ultra lopen, dubbele triathlons) of je zoekt het in de omstandigheden (Nor...

Wat een week en weekend weer... Na allerlei issues op het thuisfront, kwam het weekend als de perfecte vlucht. Ook al was het te druk. Er is dus wel wat gesneuveld, de 30ste verjaardag van De Boslust heb ik laten lopen, toen was het op. Maar, beginnend bij het begin. Ik zit nu in de trein van Amsterdam Bijlmer (via Schiphol) naar Den Haag en dan Scheveningen. In het OV blog ik altijd zo lekker, en kijk ik altijd erg prettig terug. Als ik me erop toeleg. Mijmerdingetjes dus. Mijmeren doe ik de laatste tijd vaak, vooral in relatie tot sport en, meer specifiek, hardlopen. Al mijn hardloopfases, looppartners, beinvloeders en mooie herinneringen en momenten zijn afgelopen weken de revue gepasseerd. Ik denk omdat ik mijn eigen grenzen zo nadrukkelijk aan het verleggen ben. Andere trainingsvormen, stijgende conditionele fitheid, aanhoudende fysieke fitheid, alles klopt momenteel en dat zie je (en voel ik). Het is des te meer cru en ook duidelijk, omdat De Vrouw zich in exact de tegeno...

Maandagmorgen blijft een dingetje. Vroeg op, stilte in huis, de neerdalende verwachting van weer een week die langzaam tot je komt. Gelukkig wordt maandag altijd voorafgegaan door het weekend. Dit weekend was De Vrouw een weekend weg met haar werk. Dat betekende single ouderschap voor twee dagen en elke nacht een logee in bed. Senna was eerst en dat heb ik slechts nauwelijks overleefd. Die gaat ergens overdwars liggen en begint dan gewoon jou uit bed te trappen. Letterlijk. Eenmaal opgelapt was er basketbal, uit in Huizen. Finn scoorde een mooi punt, de mannen waren goed en wonnen ruim. Thuisgekomen was het verlangen naar  wat netto-pc en gametijd groot en ben ik gaan hardlopen en heb vervolgens de boodschappen gedaan. Daarna hebben we de dag lekker weg laten lopen. Zondag had ik beduidend beter geslapen. Finn, ooit erg druk in bed, had als een blok en vooral keurig op zijn eigen helft, naast mij geslapen. Desondanks was ik op mijn vertrouwde tijd van een uur of zeven k...

Wat was het zwaar... En wat vallen de gevolgen me mee... Maar de basis blijft: wat is het geweldig om te kunnen sporten en wat voelt het verleggen van grenzen fantastisch. Maar even terug naar vorige week. Op donderdagavond zat ik op mijn telefoon te kijken naar de agenda voor de komende weken en realiseerde mij dat ik geen weekendtijd meer had voor het lopen van mijn 'lange'. Met deze lange doel ik op de generale repetitie voor de marathon. Ik wilde graag nog een een ruime drie uur of een ruime dertig kilometer lopen. Als je twee a drie weken tussen de grotere inspanningen wilt hebben, wat ik wil, en 12 april loop je de hele, dan begint de tijd te dringen. Vooral omdat ik 22-3 ook al de halve van Utrecht loop. Daarna doe ik dus weinig intensiefs meer. Daarvoor moest ik snel handelen om tegen die tijd lekker hersteld te zijn. Maar wanneer? Dit weekend tennis ik een toernooi met Menno. Volgend weekend is De Vrouw drie dagen weg en de week erna wordt dus alweer een halve ...