Perspectief van een stel twintigers
Al weken loop ik tegen een soort schrijversimpotentie aan. Vreselijk veel ideeën, maar geen enkele daad. En als je je er dan al even toe zet, haak je ongeconcentreerd en ongeïnteresseerd snel weer af. Terwijl het toch niet moeilijk is om een onderwerp te bedenken. Zo zijn daar de transfers (internationaal), FC Utrecht, Oranje/Louis van Gaal/Wesley Sneijder, de vakantie, plannen voor volgend jaar (erg veel), werk zoeken en met name al mijn afwijzingen, de fantastische zomer in Nederland en natuurlijk de voortgang van het sporten.
Keuze te over, maar ik had er geen zin in. Op Twitter schoot ik natuurlijk wel de een na de andere mening de wereld in. Zo is Gareth Bale (99 mio) volgens mij ongeveer 20 miljoen euro waard, verkoopt Ajax Eriksen (12 mio, Tottenham Hotspur) en Alderweireld (7 mio, Atletico Madrid) voor veel te weinig geld (had zeker het dubbele moeten zijn), dient het publiek van NEC het bestuur te kielhalen voor het wanstaltige beleid en kwamen de heren manager bij FC Utrecht terug op hun gok dat een stel jeugdspelers wellicht rimpelloos het vertrek van wat oudgedienden konden opvangen.
Allemaal mooi. En minder mooi. En ook volstrekt onbelangrijk, want ik wind me er even over op, daarna gebeurt het toch en volgend jaar waarschijnlijk weer, misschien zelfs met dezelfde spelers. Het is net als een kind opvoeden.
Het meest prikkelende vind ik dan toch altijd het perspectief van de speler. Nu zou ik een speler zijn, had ik maar zoveel talent, die het shirt en de stad belangrijker vind dan de competitie en de Europese vooruitzichten. Geld telt, altijd en voor iedereen. Dus geen schijnheilig verhaal daarover. Ik had allang in Moskou rondgelopen. Lekker paar jaar cashen en dan terugkomen, vertellen hoeveel je hebt geleerd en ruimhartig uitdragen dat je 'enorm hebt moeten inleveren om weer terug te komen bij de enige club waarvoor je nog wilt spelen'. Heerlijk natuurlijk!
Maar als ik Alderweireld was geweest, had ik Spanje links laten liggen. Naast Real en Barca gebeurt daar niks met enig perspectief en lopen de budgetten alleen nog maar achteruit. Zijn Atletico in het prachtige shirt en in het beeldschone Madrid, maar hij kon ook naar het grauwe Norwich City, middenmoter (at best) in de Premier League. Blind. Ook een prachtig shirt overigens, dus die strijd is onbeslist. Maar het perspectief is bij Norwich gewoon drie maal zo groot. Of wacht gewoon op Borussia Dortmund, of zeg toch ja tegen Bayer Leverkusen. Maar Spanje heeft het de komende jaren niet, tenzij je er wilt gaan afbouwen.
Vorig jaar maakte Zacharia Labyad zijn keus voor Sporting Portugal. Hij ging voor het geld, de stad, de zon en de cultuur, terwijl hij bij PSV had kunnen blijven spelen. Na een jaar en een contractueel afgesproken salarisverhoging wil de club snel van hem af. Hij speelt nauwelijks en verdient top. Maar hij wil wel hetzelfde topsalaris (om en nabij 3,5 mio per jaar) houden en dus kan ineens niemand hem meer betalen. En dan gun ik hem zijn geld en keus, maar had gewenst dat hij die tien jaar later had gemaakt.
Zelfs bij Liverpool betalen ze dat niet voor een veredelde jeugdspeler, ook niet voor Oussama Assaidi. Ook hij mag weg en neemt met minder dan hij had geen genoegen. Verhuur dan maar, aan Stoke City. Dat is die ploeg die spelers selecteert op het gebrek aan voortanden. Daar past raspaardje Assaidi perfect.
Het komt er, kortom, op neer dat ik die keuzes niet eens per se veroordeel. Voetballers lijken gekweld te worden door het idee dat hun carrière nog maximaal twee jaar duurt, dus dat elke volgende stap de klapper moet zijn. Maar als je nog geen 28 bent, denk ik dat perspectief altijd boven geld moet prevaleren. En doe het vooral slimmer! Dien een contract uit en vertrek transfervrij. Speel dat spel poker met de club, zoals Ola Toivonen zo goed doet. In het slechtste geval doe je een jaartje mee met Jong PSV. In het beste geval eindig je met een miljoenensalaris bij een club die blij is een keer geen transfersom te hoeven betalen.
En als je dan toch voor jong geld kiest, denk dan aan Mbark Boussoufa. Een van de beste en mooiste voetballers van de afgelopen tien jaar, maar geen mens heeft hem gezien en zijn impact op de voetbalwereld is nihil. Weggestopt in de Russische competitie verdient hij meer dan al zijn leeftijdsgenoten bij elkaar en is hij al 20 maal financieel onafhankelijk. Hulde en fantastisch. Maar ik had je liever zien voetballen gozer, je schijnt een topper te zijn.
Keuze te over, maar ik had er geen zin in. Op Twitter schoot ik natuurlijk wel de een na de andere mening de wereld in. Zo is Gareth Bale (99 mio) volgens mij ongeveer 20 miljoen euro waard, verkoopt Ajax Eriksen (12 mio, Tottenham Hotspur) en Alderweireld (7 mio, Atletico Madrid) voor veel te weinig geld (had zeker het dubbele moeten zijn), dient het publiek van NEC het bestuur te kielhalen voor het wanstaltige beleid en kwamen de heren manager bij FC Utrecht terug op hun gok dat een stel jeugdspelers wellicht rimpelloos het vertrek van wat oudgedienden konden opvangen.
Allemaal mooi. En minder mooi. En ook volstrekt onbelangrijk, want ik wind me er even over op, daarna gebeurt het toch en volgend jaar waarschijnlijk weer, misschien zelfs met dezelfde spelers. Het is net als een kind opvoeden.
Maar als ik Alderweireld was geweest, had ik Spanje links laten liggen. Naast Real en Barca gebeurt daar niks met enig perspectief en lopen de budgetten alleen nog maar achteruit. Zijn Atletico in het prachtige shirt en in het beeldschone Madrid, maar hij kon ook naar het grauwe Norwich City, middenmoter (at best) in de Premier League. Blind. Ook een prachtig shirt overigens, dus die strijd is onbeslist. Maar het perspectief is bij Norwich gewoon drie maal zo groot. Of wacht gewoon op Borussia Dortmund, of zeg toch ja tegen Bayer Leverkusen. Maar Spanje heeft het de komende jaren niet, tenzij je er wilt gaan afbouwen.
Vorig jaar maakte Zacharia Labyad zijn keus voor Sporting Portugal. Hij ging voor het geld, de stad, de zon en de cultuur, terwijl hij bij PSV had kunnen blijven spelen. Na een jaar en een contractueel afgesproken salarisverhoging wil de club snel van hem af. Hij speelt nauwelijks en verdient top. Maar hij wil wel hetzelfde topsalaris (om en nabij 3,5 mio per jaar) houden en dus kan ineens niemand hem meer betalen. En dan gun ik hem zijn geld en keus, maar had gewenst dat hij die tien jaar later had gemaakt.
Zelfs bij Liverpool betalen ze dat niet voor een veredelde jeugdspeler, ook niet voor Oussama Assaidi. Ook hij mag weg en neemt met minder dan hij had geen genoegen. Verhuur dan maar, aan Stoke City. Dat is die ploeg die spelers selecteert op het gebrek aan voortanden. Daar past raspaardje Assaidi perfect.
Het komt er, kortom, op neer dat ik die keuzes niet eens per se veroordeel. Voetballers lijken gekweld te worden door het idee dat hun carrière nog maximaal twee jaar duurt, dus dat elke volgende stap de klapper moet zijn. Maar als je nog geen 28 bent, denk ik dat perspectief altijd boven geld moet prevaleren. En doe het vooral slimmer! Dien een contract uit en vertrek transfervrij. Speel dat spel poker met de club, zoals Ola Toivonen zo goed doet. In het slechtste geval doe je een jaartje mee met Jong PSV. In het beste geval eindig je met een miljoenensalaris bij een club die blij is een keer geen transfersom te hoeven betalen.
En als je dan toch voor jong geld kiest, denk dan aan Mbark Boussoufa. Een van de beste en mooiste voetballers van de afgelopen tien jaar, maar geen mens heeft hem gezien en zijn impact op de voetbalwereld is nihil. Weggestopt in de Russische competitie verdient hij meer dan al zijn leeftijdsgenoten bij elkaar en is hij al 20 maal financieel onafhankelijk. Hulde en fantastisch. Maar ik had je liever zien voetballen gozer, je schijnt een topper te zijn.
Reacties