De Schopper

Sinds 2007 ben ik de zeer trotse en blije vader van Senna. Ze was de derde, na twee jongens en liet ons gelijk schrikken door ademloos ter wereld te komen. 'Als de artsen paniek hebben, mag jij het ook hebben', denk ik altijd maar. Dus wij mochten ook. Gelukkig kwam ze met een paar minuten toch nog bij en sinds dat moment is zij, net als de andere twee overigens, een bron van groeiend genot, trots, plezier, soms stress, wat onmacht, maar vooral: enorme blijdschap. Ik ga mijn dochter beschrijven, met het risico 'corny' te zijn, open deuren te doen en beschuldigd te worden van partijdigheid. Maar soi. Corny ben ik, partijdig ook en aan open deuren heb ik even maling. Maar ik zeg plechtig: het is de waarheid. Senna is namelijk perfect. Zo. Dat is klaar. Ze is altijd vrolijk, heeft onuitputtelijke energie, is lief en helpt graag anderen, lacht graag en veel, ook om zichzelf. Ze is gek op dieren en doet er alles voor om zoveel mogelijk bij dieren in de buurt te zijn...

"Plannen en planningen zijn er om te wijzigen". Gevleugelde uitspraak. En volledig terecht natuurlijk, want de gewenste voorspelbaarheid en meetbaarheid ligt akelig dicht aan tegen starheid en autistisch vasthouden aan iets dat niet (meer) werkt. Dus als je een jaar geen lange afstandswedstrijden gaat doen, om de focus te kunnen leggen op het winnen van snelheid, dan kan dat ook anders lopen. Ook als dat jaar nog geen halve dag oud is. Vanaf het voorjaar van 2018 loop ik al rond met een zeurende pijn en stijfheid in/aan de hiel. Vol op het hielbot, aan de achterkant van mijn linkervoet. Rechts is niks aan de hand, links is het een en al gevoeligheid. Want zo uit het zich. Stijfheid en gevoeligheid. Ik heb echt een paar kilometer lopen nodig, om warm te worden en er minder last van te hebben. En ik moet er niet aankomen. Of druk op uitoefenen. Als ik mijn hiel stoot, springen de tranen me in de ogen. Bij de fysio kwam ik niet veel verder dan een paar oefeningen om de blo...

Als je niet direct € 5000,- aan een wintersport kunt en/of wilt besteden, zoek je alternatieven om de verplichte* kerstdagen met familie te ontlopen. En zo kwamen wij op Londen. Leuke stad, en vooral de kinderen waren heel nieuwsgierig. Met al hun Engelse lessen op school en vaak ook al internationaal getinte YouTube-helden, bestond er al een concreet beeld over Engeland en Londen en dat moest geverifieerd worden. * - Het is natuurlijk niet verplicht om aan te schuiven en er wordt met veel begrip gereageerd als je zegt er geen zin in te hebben en niet te komen, maar het slaat wel degelijk een gat in de kerstbeleving van de uitnodiger... Rowdy bleef thuis. Die zag zijn kans schoon een paar dagen in een huis zonder 'alle ruimtes in beslag nemende medemensen' te wonen en regelde een kerstdiner met een paar vrienden. En wij vlogen naar Groot-Brittannië, voorzien van tips van longtime vriendin Sasja, die daar inmiddels al een jaar of twintig woont. Restaurantjes, hotels, musical...