De Schopper

Geclaimd, klaar. Ik ga er, denk ik, een stichting van maken. Een stichting die zich richt op het herstellen van vertrouwen, het overwinnen van cynisme, het (her)winnen van geloof. In....? In van alles. De mensheid, de intelligentie en politieke overtuiging van een Amerikaan, het nut van een democratie, de lol in het steunen van een underdog. En, uiteraard, het wielrennen in al haar beeldschone varianten. Ik zit nu alweer twee weken aan de buis gekluisterd. Mazzel, want ik zit sinds de start van de Tour zonder werk. Dus het verzorgen vertroetelen, verschonen van en stoeien met de kinderen stopt rond de start van de middaguitzending van de NOS . (Tsja, krijg ze dan maar weer eens stil en rustig, haha) Maar goed. Het genot kent geen eind. Het is uitzonderlijk hoeveel plezier ik in twee weken weer heb beleefd aan een absoluut spektakel, waar ik wel altijd al veel naar keek, maar grotendeels in de vorm van samenvattingen en stukjes van Jean Nelissen . En nu zit ik er, als ware het een WK v...

Het was net zo lekker rustig, rond onze Jos Verstappen.... Gaat ie weer eens ongeneerd tekeer tegen Christian Albers. Tsja. Verdient? Prima. De man loopt niet over van het talent. Wie? Beiden. Dus moet ook Jos gewoon zijn mond houden. In zijn colum in De Telegraaf meldt 'Joske' dat het ontslag van Albers te verwachten was en dat die onschuldige en schattige Christian alles ook vooral aan zichzelf te wijten heeft. Makkie, zo'n grote bek. Weet ik uit ervaring. Aan dit blog en deze stukjes gaat ook erg weinig denkwerk verloren. Maar wat verwacht ik dan? Dat een man als Jos, die toch vooral te vergelijken is met de 'legendarische' John de Bever (geweldige zaalvoetballer, enkel overtroffen door zijn eigen fantasie, die hij ook vrijelijk deelde met de buitenwereld. Grote bek dus. Op naar betaald veldvoetbalavontuur, niks meer van gehoord, dramatisch!), kortom: geen recht van spreken. Als Johan Cruijff een van 's lands meest succesvolle coaches (Foppe de H.) aanvalt o...