De Schopper

Het is klaar. Alleen de fiets en mijn twee wisseltassen moeten nog even naar de start/finish/wisselzone worden gebracht. Ik lig al de hele middag op bed. Hangen, beetje slapen, snoepen en nu nog even een blogje schrijven voor het inchecken. Gisteren was rommelig, maar we hebben het gered. De Vrouw had veel last van de 'wissel'. Het onbekende, het autorijden, de vele details die komen kijken bij het goed en compleet pakken van de auto. Het was te druk. Maar ergens einde middag ploften we neer op een terras aan het meer, met Bas en Kirsten, Liron en Mosha, en konden we aan de bier en bradwurst. Het maakt me weer nederig, om ons hier zo te zien zitten. Voor de derde keer met het hele gezin, voor de derde keer met Kirs en Bas. En deze keer zelfs met hun kids. Het is zo fenomenaal om zulke avonturen en dagen met geliefden te kunnen en mogen delen. Met name De Vrouw leeft een heel jaar mee met mijn training, hobby, stress, ambities en plannen. En waar dit weekend voor mij de bel...

Het taperen nadert zijn einde. Vandaag, om precies te zijn. De eerste week van de vakantie zit erop en morgen nemen we afscheid van ons kleine paradijsje. We zaten deze week, en zitten tot morgen, in Abbérvillers. Een piepklein dorpje, bovenop een 600 meter hoge heuvel in de Jura. Twee minuten van de Zwitserse grens, en de twee dichtstbijzijnde bakkers zijn gewoon zelf op vakantie. Maar het is perfect. Zo rustig, zo stil, zo mooi. Te beginnen met het huisje. Een chaletje, ruim opgezet, drie grote slaapkamers, twee badkamers, wat eigen terrein eromheen en, klapstuk, een zwembad in de tuin. Niet dat Finn daar dan echt op aanslaat, ofzo. Die hanteert gewoon zijn reguliere vrije dag-schema: op bed liggen met Netflix/YouTube. Maar hij komt wel genadeloos tot rust. Lange nachten, rustige dagen en af en toe een duik (als we 'm dwingen of met chocola naar beneden lokken, hahahaha). Senna dartelt lekker rond. Doet niks op d'r bed, of haalt ons over toch vooral maar weer even een...

Het blogje van gisteren was lekker enthousiast. Ik begon met het idee mijn raceplan te gaan delen, maar deelde van alles, behalve het raceplan. Kan gebeuren, daarom vandaag deel II, met het daadwerkelijke raceplan. En de hardop uitgesproken ambities. En wat twijfels...;). Zwemmen Mijn grootste hobby, na poepen en chocomel drinken. Ik zie hier wel enigszins tegenop, maar weet ook dat het zo voorbij is. Het 'makkelijke' aan een grote wedstrijd als deze, is de rollings start . Dat betekent namelijk dat je je voor de start opstelt in vakken met verwachte zwemtijden. Daarna gaan de snelste eerst, en elke 10 seconden wordt er een man of vijf losgelaten. Door dit gereguleerde proces is het nog steeds wel druk in het water, maar voorkom je die enorme 'wasmachine' waar triatleten om bekend staan. Voor mij betekent dat opstellen in het vak met mensen die 1.15 gaan zwemmen. Dat is ongeveer mijn snelheid, dus eerlijk. In een snellere groep gaan staan heeft weinig zin, dat ...

Nee, er is nog steeds geen echte stress. Wel wat fantasieën, of: visualisaties (dat klinkt zo lekker profi...;)) over hoe het wellicht gaat, zou kunnen gaan, en hoe ik vooral echt niet wil dat het gaat. Die laatste gedachten vervang ik dan natuurlijk weer door beelden van hoe het dan wel moet. Anders ben je niet meer positief! Maar eerst even bijpraten. Zaterdag hier aangekomen, zondag een klein stukje gefietst en genoten van een lekkere en luie dag in het zonnetje. In en rond ons eigen zwembadje. Ja, hier kan ik wel aan winnen. Vandaag, maandag, even met de trainer gebeld. De wedstrijd en het gevoel doorgenomen. Bijgekletst en wat laatste zaken met betrekking tot zondag besproken. Ook in verband met de mogelijk best warme dag die het gaat worden. Conclusie: ik ben nog nooit zo fit geweest. En de tintelingen van Frankfurt (zie vorige blog) zijn onderweg, hahahaha. Als ik maar niet teveel doe deze week. Het monster staat dus braaf in een hoekje te wachten tot hij weer even mag. Net...

De vakantie is begonnen! Wij zijn donderdag weggereden, Rowdy met de huisdieren (en de buurmannen) achterlatend. De man werkt nog even door en heeft dan ook lekker een weekje vrij, om van de zon en de zomer te genieten en lekker voor het huis en de beestjes te zorgen. Hij heeft het verdiend, na al dat harde werken. Donderdag dus, een ruime week voor Zürich. Om te acclimatiseren, suggereerde het social media management van Boslust vandaag al, maar zo erg is het nog net niet. Gewoon, om in die laatste dagen voor de wedstrijd niet teveel te hoeven doen. Ware het niet dat we pas vandaag, zaterdag, ons gehuurde huisje in konden en we dus even moesten crashen in een Noord-Frans hotelletje. Geen punt, uiteraard, maar voor De Vrouw maakt dat deze vakantie, met al die verplaatsingen en het weekend in Zürich ertussenin, wel heel druk, onrustig en heftig. Weer wat geleerd, voor volgende jaren.... Noord-Frankrijk dus, het hotel stond in Belfort, een half uurtje van Abbévillers, waar wij e...

T minus 13 dagen. De taper is begonnen. De taper, voor wie zich dat afvraagt, is de periode dat je vóór je belangrijke wedstrijd, je trainingsintensiteit en -omvang terugbrengt. Zo rust je uit, geef je je lichaam alle kans op de supercompensatie die volgt op je trainingsprogramma en helen de kleine pijntjes. Je creëert na een drukke periode, waarin je extreem veel sport, ook weer wat lucht. Wat zin. Door deze onthouding sta je, als het goed is, ronkend van enthousiasme en energie aan de start van je belangrijke dag. De mijne staat dus op 29 juli gepland. Nadat ik zaterdag de 4e divisiewedstrijd met Team Vleck in Klazienaveen heb gedaan, stond gisteren nog vijf uur fietsen in de planning. Doel: met vermoeide benen toch wat intensiteit opbrengen. Niet helemaal gelukt. Na vier uur was ik thuis en veel te weinig TSS (waarde die aangeeft hoe belastend je training is/moet zijn). Maar dat mag de pret niet drukken. Ik ben heel anders voorbereid dan de voorgaande twee jaren, is mijn gevoel....