De Schopper

Man, man, man.... Wat een drukke week. Verjaardagen, veel werk, een paar zieke kinderen, avondprogramma's, inmiddels een zieke echtgenote en natuurlijk de in deze tijd van het jaar voor groep-8-ers onvermijdelijke middelbare schoolbezoeken. Maar het zit er weer op. Vanmorgen de laatste school, X11 , verkend en het was een doorslaand succes. Ik moet eerlijk zeggen dat het op basis van de folders al mijn favoriet was, maar de vooroordelen zijn meer dan waar gemaakt. Leuke kinderen en leraren, geweldig vakkenpakket en visie op (creatief) onderwijs en een goede basis voor middelbaar of zelfs daarna hoger beroepsonderwijs. X11 is een van de weinige, en hier in Utrecht de enige, middelbare school die specifiek een thema of richting in haar oefenstof heeft verwerkt. In hun geval is dat grafische media. Als onderdeel van het Grafisch Lyceum geen vreemde keuze en voor ons een leuke. Rowdy is erg druk met tekenen, computer animaties, games en fotografie. Beeld dus. Ons gevoel is, dat wanneer...

De tijd vliegt, als je het naar je zin hebt. Ik weet niet wie dit fenomenale stukje 'waarheid' ooit heeft uitgedacht, maar het blijft een zalige dooddoener voor iedereen die zich quasi gemakkelijk wil afdoen van terugkijken. Dus laten we dat dan ook maar overslaan, dat terugkijken. Ik ben er sowieso niet van, meestal omdat ik alles alweer vergeten ben. Zoals ik in mijn werk van de grote lijnen ben, ben ik dat ook in mijn eigen leven. Dat gaat ten koste van de aandacht, liefde voor en kennis van details. Ik weet ze niet meer, dan was het blijkbaar ook niet groots, memorabel of belangrijk genoeg. Dinsdag, de 27e, wordt ik 37. En ik kan toch eerlijk zeggen dat het me allemaal alleen maar beter, mooier, interessanter, wijzer heeft gemaakt. Die (aanstaande?) ouderdom. Het is prima. Ik begin hier en daar een grijze kuif te ontwikkelen. Leuk! Als ik ouder wordt, worden mijn kinderen dat ook. Heel erg leuk! En hoe verder je komt, hoe meer je zelf bent gegroeid. Toch een van de meer bel...

Peter Bosz loopt de kleedkamer binnen bij Feyenoord. De profs staan nat van het douchen zacht te praten. Vooral over 'de stemming' die zojuist op het trainingsveld heeft plaatsgehad. Voorzitter Erik Gudde staat naast Bosz en kucht, om de altijd speelse en onschuldige voetballers even aandacht te vragen. "Mannen, dank voor jullie input in onze zoektocht naar de details van de samenwerking binnen spelersgroep en technische staf. Helaas hebben wij op grond van jullie unanieme stellingname moeten concluderen dat we niet op deze wijze en met deze huidige groep mensen verder kunnen als we met deze mooie club ooit weer de weg omhoog in willen slaan. We zijn daarom genoodzaakt moeilijke beslissingen te nemen en keuzes te maken en daarbij vallen per definitie slachtoffers. In dit geval maar liefst 24, want we hebben besloten niet verder te willen met deze spelersgroep. Iedereen in deze kleedkamer mag per direct uitkijken naar een nieuwe club, waarbij Feyenoord wel degelijk een real...

Heerlijk, even was ik Sven, maar dan zonder de prijzenkast en de vriendin. Topgevoel. Maandag nog net de laatste ijsschotsen op de Loosdrechtse plassen meegepakt en weer geconfronteerd met het toch wel bizarre gevoel dat je beweegt op een oppervlak waar je 's zomers snoeihard overheen vaart of lekker zwemt en speelt. Raarrrrr..... Eenmaal gestart, een beetje 'in de beweging' gekomen, het eerste forse stuk windje mee achter de rug, ontdekte ik dat ik mijn telefoon kwijt was. Niet meer in de standaard jaszak. Dus, rechtsomkeert, wind tegen, ineens niet meer die soepele slag en terug naar de start van ons tochtje. Geen punt...;) Daar aangekomen geen telefoon. Helaas. Goed gezocht, maar ja, soms is ie weg. Hij kon, op dat moment, natuurlijk ook nog thuis liggen. Maar dat bleek, na het toch doorzetten van ons lekker schaatsuitje, ook niet het geval. Jammer. Weg iPhone. Die is zwemmen. Na thuis nog even gezocht te hebben, heb ik de boel maar af laten sluiten. Je moet toch wat. He...

Gisteren al eventjes, vandaag wat langer en met meer mensen.... Op het ijs gestaan. Ik ben eigenlijk geen schaatser, maar skate wel graag. Als het droog is en warmer dan tien graden celsius. En toch... Toch stond ik daar vandaag, kijkend, koukleumend, genietend van het harde ijs, de lachende gezichten met rode wangetjes en vooral het vooruitzicht op een warm drankje. Misschien moet ik het dan toch maar weer eens doen. Schaatsen. Ik vind het zo enorm oer-Hollands, dat het bijna irriteert. Maar goed, de lokroep heeft ook mij bereikt. Ook ik ben gewoon niet bestand tegen zoveel kneuterige en koude gezelligheid, plezier en ont(in)spanning. Typisch. Had ik niet meer van mezelf verwacht. Ik weet, sinds vandaag, dat twee vaste volgers van dit fenomenale forum dus graag schaatsen. Dat is dus bijna 70% van mijn publiek, dus misschien wordt het ook tijd dat ik daar in mijn onderwerpkeuze rekening mee ga houden, hahaha. Dus, morgen, of maandag, een kwartier voor opening van de schaatswinkel, sta ...